Sonunda davet günü gelip çatmıştı. Yatağımdan heyecanla doğrulup odamdan çıktım. Abimle, Eren büyük ihtimalle lojmana gitmişlerdi. Kendime hafif bir kahvaltı hazırlayıp, odama tekrar geçtim. Davet akşam sekizdeydi, abim beni aldıracağını söylemişti. Kendisi mi gelecek, birini mi gönderecek merak ediyordum, ama büyük ihtimalle kendisi gelirdi çünkü dünden belli tepemde:
'Yaren, umarım elbisen açık değildir.'
'Yaren, beni çıldırtacak bir kıyafet almadın inşallah.'
'Yaren, kıyafetin açık değil demi?!'
Kıyafet, kıyafetin açık mı? diye tutturup durmuştu. Ben ise o kendi kendine konuşurken yanından gizlice sıyrılmıştım. Bizim ailede kendi kendine konuşmak genetik sanırım. Zaman geçsin diye anonim olarak kullandığım telefonumu alıp, Çağatay'a yazdım.
Ben: Sarışın kızlar mı? esmer kızlar mı?
Ben: Ben mi? diğer kızlar mı?
Koçişkom: Cevap veriyorum;
Kocişkom: Cesaretli olan kızlarr.
Ben:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kocişkom: Ee biz ne zaman buluşuyoruz?
Ben: Şimdi.
Kocişkom: Ne?
Ben:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kocişkom: Harbi şimdi buluşuyoruz sanmıştım. Cama çıkta göreyim iki dakika
Ben: ÇIKTIM KOMUTANIM.
Kocişkom: Aa gördüm seniii
Kocişkom: Ben zaten biliyordum da senin kim olduğunu, çaktırmıyordum.
Ben: Nerde gördün hani?
Kocişkom: Poz ver
Kocişkom:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
