Papatya Kaderi 🌼
Umutla açan o papatyalar
Bir gün terkedişle solar
Papatya bile solarken peki
Ben nasıl kalayım diri?
Birisi sularsa bıkmadan,usanmadan
Sevgiyle eğer
Solmaz yaşar
Hatta ışıklar bile saçar
Ama benim sulayanım yok
Olsa bile suyu yok
Nasıl solmadan kalacağım,
Işıkları saçacağım?
Aslında en önemlisi topraktır
Ama benim temelim yok
Papatyaları artık seviyorum
Kaderimiz ortak,anlayan yok
Almıştı bana papatya
Tabi şuan yanımda
Yaşıyor mu emin değilim
Galiba soldu, bıraktığında
Peki en önemlisi
Geri dönerse canlanır mı?
Boşa umut etmeyeyim
Solmuş papatya hayatta kalır mı?
Solduracaksa almasaydı
Zaten tek hatırası o kaldı
Papatyayı benle soldurdu
Artık sulayanım bile kalmadı
Aslında uğraştım solmaması için
Aldım bir vazo yaşaması için
Fakat her şeyin bir sonu var
Su bile yetmedi dayanması için
Çünkü tek dayanaktı sevgisi
Vermeyince soldu hayatım
Papatyaya gelirsek ise
Onun da suyu sevgiydi, anlayın
Soldu ama saklayacağım
Çünkü unutmayacağım
O çürümüş yapraklara baktıkça
Terkettiği geceyi hatırlayacağım
Ama en çok papatyayı unutmam
Değerini bir tek ben anlarım
Ağlarken yanımda olan o
Solmuş yapraklarına rağmen anladı
...
Solan çiçeklerim mavi,bedenim benimle yirmi senedir ve sadık kalbim...
MOTİVE
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~Gerçekleri Masallarda Arama~
ПоэзияBir gün herkes ölecek Öyle değil mi? O zaman neden yazarsınız Mutlu sonlu hikayeleri? ... Eski ve yeni şiirlerim🌟 "sana masallar değil, gerçek hikayeler bıraktım ardımda..." Lia Shine🖤
