YILDIZLAR ŞAHİDİM

2.BÖLÜM

Lavaboya gidip yüzüne su tuttuktan sonra kravatını da düzeltip güçlü Arman gibi gözükmeye çalışarak arabasına doğru yürümeye başladı. Kuralları vardı Armanın. Ne yaşarsa yaşasın, ne kadar üzülürse üzülsün kimseye belli etmemeliydi.Çünkü babasından bunu görmüştü. Düşmanının bir açık yakalamaması gerekiyordu.

 Arabasına bindikten sonra otoparktan çıkarken en yakın dostu Rüzgarı aradı. Biliyordu dostu bugünde onu yalnız bırakmazdı. Düşündüğü gibi de oldu. Ondan önce hastaneye varmıştı bile.

- Kardeşim benim her şey güzel olacak. İnan bana deyip sırtını sıvazlarken,Arman tepkisiz bir şekilde hastane kapısına doğru yürüyordu. Annesini gördüğü an koşarak sarıldı.

- Babamın durumu nasıl, kim ne yapmış, neden yapmış anne anlat diye panik içerisinde ardı ardına sorular sordu annesine. Annesi de ondan farksızdı. Kimse hiçbir şey bilmiyordu.

-oğlum bilmiyorum Levent'e sor o muhakkak biliyordur kapımıza kadar arabayla gelip babanı bırakmış kaçmış. Ya kimin ne yaptığını biliyor ya da o yaptı. Ne olur bul onu oğlum diyerek ağlamaya başladı. Annesinin bu haline içi dayanmıyordu.

- Bulucam anne bulucam sen üzme kendini dedikten sonra Rüzgara dönüp

 - Annemin yanında kalır mısın diye sorarken çoktan Rüzgarın onaylı bakışlarını görmüştü. Hemen arabasına doğru gitti. Levent'in evine gidecekti. Onu bulmalıydı. Kimse babasına sevdiklerine zarar veremezdi.

Levent'in evinin önüne geldiğinde her şeyden habersiz kızı bahçedeki çiçekleri suluyordu. Armanı gördüğünde şaşırmıştı. Tam hoş geldin diyeceği sırada;- Adam olacak o baban nerde lan söyle, diye kükrercesine bağırdı. Ada böyle bir tepki beklemediğinden yerinde sıçradı. Korkudan kekeleyerek cevap verdi;

- Bi... bilmiyorum. En son sabah evden çıkmıştı. Çakır Amcanın yanında olmalı dedi korkak bakışlarla.

Kızın yalan söylemediğini gözlerinden anladı Arman. Hiçbir şey demeden arabasına bindi. Düşün dedi kendi kendine. Düşün Arman, bu adamı nerde bulabilirim. O sırada babasının hiç dışarı çıkmadığı adeta kendini kapattığı çiftlik evine doğru yola çıktı. Kameralara bakacaktı. Kimin yaptığını oradan görebilirdi. Her duruma karşı kimsenin bilmediği kameralar vardı.

Çiftlik evine geldiği an gördükleri karşısında sinirine hakim olamadı. Açık demir kapı, kırılmış camlar ve yerde kanlar vardı. Hemen toparlanıp sistem odasına gitti.

- Siktir!  kamera kayıtları silinmiş! diye bağırırken aklında tek bir düşünce hakimdi. Bunu bilen biri yapmalıydı. Ve Leventten başka kimse bilmiyordu. Kanıtı yoktu ama artık emindi. Levent yapmıştı. Onun yüzünden babasına bir şey olursa onu mahvederdi. Hemen o iti bulup cezasını kesmeliydi.

 Sinirden yerinde duramıyordu. Nasıl yapardı aklı almıyordu. Çok olmamıştı babasının şoförü olalı. Hemen güvenmemeliydi babası. Kısa sürede Levent'e çok güvenip her sırrını söylerdi.

Eşini kanserden kaybetmişti Levent. Bir kızıyla küçük bir bahçe evinde kıt kanat geçinmeye çalışıyorlardı. Gerçekten hayatta artık kimseye acımayacak ve güvenmeyecekti.

Şimdiden Leventti bulduğunda nasıl cezalandıracağını düşünüyordu. Babası onun yüzünden yoğun bakımdaydı. Üstelik hayati tehlikesi vardı. O iti bulup ömür boyu unutamayacağı bir ceza vermeliydi. Onu öldürmeyerek her gün canını yakmalıydı.