Boss Baby ဟမ်းစတားလေး ဝူယိ

🐹 အခန်း ၄၃
ဝူယိလေး၏ ခရီးဆောင်ဗီလာ

နျဲ့ရှောင်တို့သည် သူတို့၏ ခရီးစဉ်တွင် အသက်ရှင်သန်သူအချို့နှင့် တွေ့ဆုံရနိုင်ချေရှိသည်ဟု မျှော်လင့်ထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း ဤမျှလောက် မြန်ဆန်စွာ ကြုံတွေ့ရမည်ဟု မမျှော်လင့်မိချေ။ အလွန်သနားစဖွယ်ကောင်းစွာ တောင်းပန်တိုးလျှိုးလျက်ရှိသည့် သာမန်လူ ၅ ဦးနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ နျဲ့ရှောင်တို့ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားမိသည်။

“မင်းတို့ကို ငါနဲ့အတူ ခေါ်မသွားနိုင်ဘူး.. ငါတို့ရဲ့ ဦးတည်ချက်က ဟိုင်ချန်ပဲ.. ခရီးက ရှည်လျားပြီး ခက်ခဲတယ်.. မင်းတို့ရဲ့ လုံခြုံမှုအတွက် အာမခံချက် မပေးနိုင်ဘူး..”

နျဲ့ရှောင်သည် အမှန်အတိုင်းပြောကာ တိုက်ရိုက်ပင် ငြင်းဆန်လိုက်သည်။

လင်းကောဟိုင်နှင့်အတူ ပါလာကြသူများသည် ထိုစကားအား ကြားသည့်အခါ ချက်ချင်းပင် ကြက်သေသေသွားကြသည်။ *ဟိုင်ချန်နှင့် ဖုန်းချန်မှာ မိုင်ပေါင်းများစွာ ကွာဝေးပြီး လမ်းတစ်လျှောက် မည်သည့်အရာများနှင့် ကြုံတွေ့ရနိုင်ကြောင်း မသိနိုင်ချေ။

“အဲဒါဆို ကျွန်တော်တို့ ဘာလုပ်ရမလဲ..”

လူငယ် ၂ ဦးသည် ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူတို့၏ ဦးခေါင်းများအား ကိုင်ကာ စိတ်ဖိစီးစွာဖြင့် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ သူတို့၏ ပေါင်လုံးများအားဖက်ကာ ခါးသီးမှုနွံမှ ရုန်းထွက်နိုင်တော့မည်ဟု ထင်ခဲ့မိကြသော်လည်း သူတို့၏ နေ့ရက်များအား ယခင်အတိုင်း ကျီးလန့်စာစားဘဝနှင့် ဆက်လက်ကုန်ဆုံးကြရလိမ့်မည်ဟု မည်သူက သိထားမည်နည်း။

ဤကမ္ဘာပျက်ကပ်ကြီး မည်သည့်အချိန်မှ အဆုံးသတ်နိုင်မည်နည်း။ မည်သည့်အချိန်မှ ငြိမ်းချမ်းစွာ အိပ်စက်နိုင်မည်နည်း။

လင်းကောဟိုင်တို့ မိသားစုမှာလည်း စက္ကူစကဲ့သို့ ဖြူဖျော့နေပြီး နောက်ကျောပုံလျက်သားကျကာ စိတ်ပျက်အားလျော့သွားကြသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်အား မြင်သည့်အခါ ကျန်းချိုး နှုတ်ခမ်းများ တွန့်ကွေးပြီးနောက် ပြောလေသည်။