Hwang Hyunjin küçük yaşta yetim kalan kardeşi için bakıcı aramaktadır, Lee Yongbok ise iyi maaşlı bir iş... Genç yaşta hayata atılmaya çalışan bu ikili, birbirinin eksikliklerinin tamamlamasının yanında fazlasını da vermeye hazır mıdır?
Hwang Raeji...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kadının gayriresmi tavrını garip bulmuştu ama pek üstelememişti. Yaşı ondan küçük olsa bile önünde hafifçe eğilmişti. "Merhaba, ben Hwang Hyunjin. Onaylamayı düşündüğünüz projenin baş mimarıyım."
"Seni gördüğüm an onaylayacağım kesinleşmişti. Açıkçası, şirketin web sitesinde görünenden çok daha yakışıklısın..."
Hyunjin hiçbir şey demeden zoraki bir gülüş sunup eliyle kapıyı göstermişti. "Bu taraftan lütfen." ^^
İçeri girdikten sonra asansöre binmişlerdi. Kadın kapılar kapandığı gibi bir adım yaklaşmış, Çince bir şeyler mırıldanıp sırıtmıştı.
Hyunjin kaşlarını kaldırıp yandan bakış atmıştı. "Kusura bakmayın, dilinizi bilmiyorum. Ne demek istediniz?"
"Aa öyle mi... En iyisi boşver." ^^
Kapı açılmadan hemen önce eski yerine geçmişti, koridorda onları karşılayan üç kişi hiçbir şey görmemişti. Herkes toplantı odasına ilerlemişti.
Patron da dahil bütün ekip Ningning'in bu anlaşmayı imzalayacağını sadece mimiklerinden bile anlayabilirdi. Ama o yine de toplantı boyunca Hyunjin'e dönük oturmuş, genellikle işten bağımsız sorular sormuştu.
Herkes sıkılmaya başlayınca o da bunu fark edip cilveli bir tonla "Kusura bakmayın Bay Soo, çok konuştum değil mi? Bu tarz konularda titiz bir insanım, detayları bilmeliyim. Dilerseniz sohbetin kalanını sizin vaktinizi çalmadan devam ettirelim." demişti.
Herkes nihayet huzura ermiş gibi hızlı hızlı başını sallamıştı. Ningning bununla resmi kalıbı yine bırakıp yanındaki takım elbiseli yakışıklıya dönmüştü. "Beni götürebileceğin bir kafe var mı Hyunjin? Orada konuşalım."
Bay Soo ona kaş göz yapınca mecburiyetle "Ee, evet... En alt katta şirketimize ait bir kafe var. Orada bir şeyler içmek ister misiniz?" dedi. Bunu söylerken bile gözleri kadında değil, patronundaydı.
Ningning sevimli bir alkış yapıp "Süper!" dedi ve koluna girdiği gibi kendine çekti. "Hadi inelim."
Kafeye geçmek için asansöre bindikten sonra saçlarının ucuyla oynayarak "Benimle hiç göz teması kurmadığının farkındayım, utangaç biri misin yoksa? Normalde böyle tipleri sevmem ama epey yakışıklısın, sanırım seni kabul edeceğim." dedi.
"Hayır efendim, sadece işim için buradayım. Başka bir amacım yok-"
Ningning asansörün stop tuşuna basıp 4. katta kalmalarını sağladı. Bunu gereksiz yere yapmak suçtu, kameralar ikisini de görüyordu.
Elini duvara yapıştırınca aralarında az bir mesafe kalmıştı. Bakışlarıyla resmen yüzünü yemişti. Hyunjin omuzlarını engellercesine tutmuştu. "Ne yapıyorsunuz?!"
