Hwang Hyunjin küçük yaşta yetim kalan kardeşi için bakıcı aramaktadır, Lee Yongbok ise iyi maaşlı bir iş... Genç yaşta hayata atılmaya çalışan bu ikili, birbirinin eksikliklerinin tamamlamasının yanında fazlasını da vermeye hazır mıdır?
Hwang Raeji...
Yongbok konu işi olunca duygulardan uzak bir şekilde hızlıca mırıldanabilmişti. "Var başında biri, merak etme."
"Kimmiş o?"
Yaşıtı olan tek tanıdığı Beomgyu olunca ona danışmıştı. Tabii ki bunu Hyunjin'e söyleyemezdi, fena dalga konusu olurdu.
"Raejin'i kime bıraktın Yongbok?"
Aklına cevap gelmeyince ani bir şekilde var gücüyle koşmaya başladı. O eve varmadan önce Beomgyu'yu yollamalıydı. Hyunjin de endişeyle peşine vermişti. "Hey, nereye?!"
Asansörün giriş katlarda olduğunu gördüğü gibi merdivenlere koştu. "Yongbok! Nereye gidiyorsun diyorum!"
20 katı nasıl ineceğini sorgularken aynı zamanda Hyunjin'e cevap düşünüyordu. "Beni takip etme! Evde görüşürüz-"
Yere yapışmıştı.
Neyseki yüzüne bir şey olmamıştı, sadece elleri yaralanmıştı. Sıyrılıp acıyan avuç içlerine baktı. "Ah..."
Hyunjin penikle yanına inip minik bedeni doğrulttu ve ellerini kontrol etti. Sıyrıkların kanamaya başladığını görünce sesini yükseltti. "Dikkatli olsana! Çocuk gibi davranıyorsun!"
Yongbok ona bağırmasıyla korkarak gözlerini kırpıştırdı. Dudağı büzüldüğü an gözleri dolmuştu. Bugün bütün negatiflikleri biriktirmişti, sabahtan akşama kadar tamamen berbat geçmişti.
"Hepsi senin yüzünden Hyunjin..."
Sevgilisi onun ıslak gözlerini görünce derin bir iç çekti. Az önce endişelendiği için kendini kontrol edememişti. Yanağını okşayıp "Bağırdığım için özür dilerim..." demişti.
Yongbok hâlâ daha o kadının Hyunjin'e yakınlaştığı anı düşünüyordu. Kıskançlık duygusu resmen içini kemiriyordu. Bu gözyaşlarının asıl sebebi sinirli olmasıydı, Hyunjin'in ona bağırması değildi.
En kötüsü de bu konuda hiçbir şey yapamamasıydı. Şirketi geç, toplumda bile en alt katmandaki kişiydi o. Kimseyi yönetemezdi, söz geçiremezdi. Ancak böyle uzaktan izlerdi...
Merdivenden kalkmaya çalışırken ayak bileğinin burkulduğunu fark etti. Başarısızlık duygusuyla birlikte hareket edemeyişini de anladığında biraz daha gözyaşı dökmüştü. Şirketin yangın merdivenlerinde yankı yapan profesyonel anonslarla kendi dünyasından çok daha yabancı bir yerde gibi hissetmişti.
Yaşıtlarım iş başındayken ben bebek bezi temizliyorum. Dahası abisine aşık oldum, parazit gibi evlerinden geçiniyorum.
Bunları aklından geçirirken yüzü daha önce almadığı bir hal almıştı. Bu, Yongbok'un parlak suratını öldürmüştü, hiç yakışmamıştı. Hyunjin kırgın ifadesine dayanamayıp yüzünü göğsüne gömdü ve sımsıkı sarıldı. "Dur bi' Yongbok... Sakinleş artık."
Birkaç dakika hiçbir şey demeden ağladıktan sonra rahatlamıştı. Sevgilisine tabii ki kötü ve zayıf özelliklerinden bahsetmeyecekti, bununla kendini ondan soğutabilirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
