KALBİN FETHİ

peki ben ne olacaktım..

"Bir sıfır yedi uç vakası daha mı yaa."dedim. Oda benim gülümsememe bakarak güldü ve "bu arada benim adım Algan tanıştığıma çok memnun oldum maviş."dedi. Ona bakarak "Adım Efide , bende tanıştığıma memnun oldum marul kafa."dedim. Bir anda gülmeye başladı

on dakika sonra ders başladı ve içeriye kırk beş'li yaşlarda , gözlüklü, bilgili birine benzeyen , gayet ciddi duran o hoca girdi. Yoklama almaya başlamadan önce Algan yanıma yaklaşıp sessizce "Bu gördüğün hoca benim babam olur bakma böyle ciddi durduğuna çok komik adamdır.."dedi.

"Baban mı?" Diyerek şaşırdığım sırada yoklama almaya başlayan hocaya ve Algan'a baktım görünüş olarak da biraz benzeseler de yinede tahmin etmezdim. Yoklama bittikten sonra derse geçtik Algan onun oğlu olmasına rağmen sıradan bir öğrenciymiş gibi davranıyordu.
Günün sonunda Ahsen'le okul kapısında buluşup eve gittik.
Babaannem bize limonata hazırlamıştı..
Limonatalarımızı içerken bir yandan da bugün olan olayları anlatıyordum. Ahsen çok heyecanlandı algan'ı görmek istedi. "Tamam tamam yarın görürsün."demesem çatlayacaktı meraktan , saat on buçuğa yaklaşırken ahsen evine gitti. Ertesi gün yine okula gittik , derslerde görüşemesek de tenefüslerde beraber bahçede ki banklarda oturuyorduk.

Yanımıza yaklaşan Algan'ı gören Ahsen bir anda sırıtmaya başlayarak "Oo, marul kafa radarımıza girdi."dedi. Algan yanımızda durduğunda önce bana sonra ahsen'e  selam verdi. Ahsen "Demek şu meşhur marul kafa sensin he."dedi. Algan başını öne eğerek güldü. Ben ahsen'in bacağına yavaşça vurdum,  ne yapıyordu bu?
Konuyu değiştirmek için "Bu sene son sonra mesleğe başlıyoruz he?"dedim. Algan "Evet öyle olacak sende buradaki hastanede çalışacaksın değil mi?"dedi. "Evet, eskişehire bir daha dönemem."dedim. Algan "belki birlikte istanbul'a gideriz."dedi. Ahsen "umarım bu planların içinde bende varımdır." Algan gülümseyerek "Efide de kabul ederse tabii ki varsın."dedi. "Şu okul bir bitsin de sonra düşünürüz."dedim.

Ve kalkıp sınıfa doğru yürümeye başladım algan'la ahsen arkamdan geldiler. Algan "sınavlar yaklaşıyor isterseniz birlikte çalışabiliriz."dedi. Ahsen hemen atladı "Olur olur, ne zaman?" Dedi. "Haftasonu olsun yaa."dedim hemen ardından. Algan "Tamam anlaştık o zaman."dedi. Bende gülümsedim daha okulun ilk haftasından algan'la arkadaş oluşmuştuk iyi bir çocuğa benziyordu..

Hafta sonugeldiğinde marmaris marina'ya gittik bu sınavlar bizim için çok önemliydi dersimizi çalıştık bir şeyler içtik ve kalktık. Sınav zamanını çok zorlanmadan atlattık Algan da en az babası kadar zekiymiş ileride iyi bir doktor olacağı kesin...

Peki ben ne olacaktım..en baştan bir düşünecek olursam.. "Hayata dair ısrarcı olmamış olabilirim,  pek istikrarlı da sayılmam,  her şeyden çabuk sıkıldığım da doğrudur,  tamam bir de agresif olma durumum var çabuk sinileniyor da olabilirim bazen gıcıklaşabiliyorum , hak edenlere. Sinirlenince kendimi kontrol da edemiyorum. Son zamanlarda yani babaannemin yanına geldiğimden beri mutlu olduğum da çok açık.  Annemin acısı kalbimi tırmalıyor yalnız ağlıyor da olabilirim. Annemi çok özlüyorum,  güçlü görünüyor olmam içimde fırtınaların koymadığı anlamına gelmiyor.

Her şeye rağmen gülümsediğimde doğrudur ama her insan gibi benimde yaralarım var,  göstermiyor olmam yararlanmadığım anlamına gelmiyor.  Kendi öz babam bana kimseye güvenemem gerektiğini öğretti.  İnsanlara karşı mesafeli duruşumda ondandır, neyse ki her şey bitmiş değil içimdeki umut ışığı sönmedi ve sönmeyecek , ışıklar sönse her yer karanlık olsa bile benim içimdeki fener yolumu aydınlatmaya yeter.  Ben kararımı çoktan vermiştim bile annem için daha nice anneler için doktor olacaktım ve bu mesleği en layık bir şekilde yapacağıma emindim..."