KALBİN FETHİ

balooo

2.dönemin sonlarına yaklaşırken Ahsen, Algan ve ben çok iyi bir ekip olmuştuk. Üniversiteden sonra ayrılmayacağımızı düşünüyorduk umarım her şey öyle olurdu.
Üniversite mezuniyetimizde  bir hafta sonraydı. Bütün okul bu yıl ki üniversite birincisinin kim olacağını merak ediyordu.
Ben az çok tahmin ediyordum aslında ama yinede o günü bekleyeceğim. Ahsen'le okuldan sonra annesinin  yanına gidip bizim için dikeceği elbiselere bakıyorduk.

Ahsen'in elbisesi; siyah , prenses kesim , astarlı tül kumaşlı, kısa bir şey olacaktı. Benimki ise; lacivert, ince askılı, kısa ve saten kumaştan olacaktı. Ahsen'de bende çok heyecanlandık elbiselerimizi bir an önce giymek istiyorduk bu haftayı da böyle geçirdik,  okulun son haftası etkinlikler düzenlendi ama ben katılmadım Ahsen ve Algan ne kadar ısrar etse de...

Ve o beklenen mezuniyet sonunda gelip çatmıştı..ertesi gün erken kalkacağımız için erkenden evlere dağıldık. Ahsen'in annesi elbiselerimizi bitirmişti bile gerçekten çok güzel bir iş çıkartmıştı..

Ertesi gün saat sekiz gibi uyandım önce kahvaltımı yaptım , mezuniyet daha akşam yedi'de başlayacaktı zaten , saat beş'e yaklaşırken Ahsen bize geldi ve hazırlanmaya başladık önce saç ve makyajımızı yaptık daha sonra elbiselerimizi giydik.
Artık hazırdık mezuniyet yeri olan Felix'e gittik , saat yedi buçuk'da oradaydık kapının biraz ilerisinde bizi beklediğini düşündüğüm Algan'ı gördüm,  kıvırcık bakımlı saçları dikkat çekiyordu; italyan kesim lacivert spor takım elbise giymişti.
Aslında aynı renk giyelim diye konuştuğumuzu da hatırlamıyorum ama tesadüf işte,  denk gelme.

Algan bizi görünce yanımıza doğru yaklaşırken bir yandan da bana bakıyordu. "Lacivert giyeceğimizden habersiz çift olmamız güzel.." Ahsen birden gözlerini açarak Algan'a baktı ve "Ay yalan söyleme bari sen bana sormadın mı , Efide mezuniyette hangi renk elbise giyecek diye." Algan fena yakalanmıştı ben gülmemi durduramazken Ahsen'de bana katıldı.

Algan "ya tamam sordum ama sen belki aynı giyinmek istemezsin diye bende tesadüfmüş gibi göstermek istedim. " dedi. Ben anlamayarak sordum. "Tamam da neden aynı giyiniyoruz ben onu anlamadım." Algan "çünkü kürsüye birlikte çıkacağız ve uyumlu giyinmemiz şart oldu, bence çok da güzel oldu."dedi gülümseyerek,  ona biraz daha yaklaşarak "sensin değil mi birinci?"dedim. Algan'da bana bir adım daha yaklaştı "hayır ikimiziz.."dedi ve göz kırptı,  bir süre bakıştık bunu bozan Ahsen oldu "ee bir yere otursak mı artık ben acıktım da."dedi.

Ahsen önden Algan ve ben arkasından masaya doğru ilerledik , önce bir şeyler yedik , sonra hocalarımız konuşma yaptılar, biz en son diplomamızı alacaktık Ahsen bizden önce alıp gelmişti. Bize sıra geldiğinde Algan'ın babası bize diplomayı verecekti.
Sırayla isimler okunurken Algan ve benim ismim birlikte okundu önce şaşırdım algan bana bakıp elini uzatınca kalkmak zorunda kaldım , birlikte kürsüye çıkarken biraz heyecanlandım.
Algan'ın babası "şimdi de üniversitemizin , tıbbi hizmetler ve teknikerler bölüm öğrencilerimiz Efide ve Algan'ı önce diploma ve önlüklerini vermek istiyorum ardından da okul birinciliğini paylaşarak üstün başarılarından dolayı onları kutluyor kısa birer konuşma yapmalarını istiyorum."dedi.

Önce diploma ve önlüklerimizi aldık daha sonra ilk önce ben kürsü'ye çıktım ve 
"Bu yıl kendimin en yıpranmış ama aynı zamanda en güçlü versiyonuyla tanıştım, insan en derin denizlerde boğula boğula öğreniyor tek nefesle yaşamayı sizlere bundan sonra ki hayatınızda unutmamanız gereken bir şey söyleyeyim "tesadüf seni önüme çıkarmasaydı,  gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka türlü bir hayatında mevcut olduğunu, benimde bir ruhum olduğunu hatırlattın..."-kürk mantolu madonna-'dan bir alıntı,  hayatınıza güzellik katan ve katmaya çalışan insanları kaybetmeyin..." Teşekkür ederek kürsü'den  indim.

Algan yarı afallamış yarı hayran bir şekilde bana bakıyordu. O da konuşmasına başladı.. "Öncelikle biz buralara çalışarak didinerek geldik ve başarılarımızın karşılığını aldık. Efide'nin  söylediklerine bir şeyler eklemek istiyorum. "Tesadüfleri severim, her şey tesadüf değildir belki de kaderimizde vardır, kaderin cilvesi işte,  "sana yolculuk yapmak istiyorum, kes yüreğine giden bir bilet, can kenarı olsun." -cemal süreyya'dan-  teşekkür ediyorum.."diyerek kürsüden indi ve yanımda durdu bir kaç dakika kimseden ses çıkmadı biz tam sahneden ineceğimiz zaman bir alkış koptu. Birbirimize baktık ve gülümseyerek selam verdik.

Masaya geri döndüğümüzde Ahsen "siz ne yaptınız öyle yaa çok iyiydiniz, çok güzel görünüyordunuz."dedi. Algan " ee, biliyoruz bizde bir şeyler" diyerek güldü. "Güzel konuştun ama."dedim. Algan " senin kadar güzel olmasa da yaptık işte bir şeyler."dedi. Güldük ve artık sıra asıl eğlenceye geldi. Danslar, müzikler, eğlenen onca insan... önce dans müziği çalmaya başladı. (Aşıklar şehri) Algan'la yine biraz bakıştık sonra birden ayağa kalktı ve bana elini uzatarak "bana bu dansı lütfeder misin maviş."dedi. "Tabii ki marul kafa."dedim. Ve bana uzattığı elini tuttum. Piste doğru gittik , gülümsüyordu bende ona bakınca ister istemez gülümsüyordum , eliyle belimi kavradı , bende kollarımı boynuna doladım, hiç olmadığımız kadar yakındık..

Müzik bitene kadar devam ettik sonra anı videosu çekmeye çalışan ahsen yanımıza geldi. Algan'la bakışmamızı bölerek etrafıma baktığımda herkesin yeni çalmaya başlayan müzikle video çektiğini gördüm ve Algan'la bende onlara katıldık.. saat on bir'e kadar durmaksızın eğlendik ama artık geç olduğu için eve gitmemiz gerekiyordu.
"Çok güzel bir akşamdı. Teşekkür ederim."dedim gülümseyerek. Algan "Ne için?"diye sordu. "Ben hiç bu kadar eglenmemiştim."dedim. Algan'da bana gülümseyerek "Bende teşekkür ederim."dedi. "Ne için?"diye sordum. "Ben de hiç bu kadar güzel hissetmemiştim."dedi. Bir süre bakıştık sonra "iyi geceler marul kafa." Diyerek oradan ayrıldım.

Artık mezun olduğumuza göre iş kısmına gelebiliriz. Marmaristen ayrılmama kararı alarak Algan'da bende marmaris devlet hastanesine iş başvurusunda bulunduk. Ahsen hayalindeki gibi küçük bir kafe açtı.
Başvurumuz tam 1 hafta sonra kabul edildi. Ertesi gün;  işe başlamıştık bile...

3 Sene Sonra...