O gün benim hayatımın ikinci başlangıcıydı.."senelerdir oturduğum şehirden taşınacaktım.Eskişehirden de ilk defa çıkmıyordum ama temelli taşınacak olmam etkiliyordu. Üniversite'ye marmaris'te devam edip orada da çalışmak istiyordum babaannemi de 10 yaşından beri görmüyordum şimdi birdenbire onunla yaşamaya başlamak tuhaf olacaktı."
Bu düşüncelerden sıyrılıp, valizimi topladıktan sonra otobüs'e binmek için otogar'a doğru ilerlemeye başladım. Otobüs biletini aldım ve bindim. Bu arada benim ismim Efide klk duyulduğunda garip bir isim gibi geliyor olabilir ama ben ismimi seviyorum anlamı, kalp demek annem koymuş tabii annem babam yüzünden ölmeseydi her şey daha farklı olabilirdi. Yine derin düşüncelerimden sıyrılarak uzun zamandır düzgünce uyuyamamakla birlikte uykuya daldım. Uyandığımda marmaris otobüs terminalindeydik.
Otobüsten indiğimde babaannem beni hemen karşıda bekliyordu. Bana sulu gözlerle bakarken valizimi alarak yanına gittim bana sıkı sıkı sarıldı sonra "Ne kadar büyümüşsün, tıpkı annene benziyorsun onun da uzun dalgalı saçları , masmavi gözleri vardı.." ayrıldıktan sonra elini öptüm ve "Hoşbulduk babaanne" dedim.
Eve doğru yürümeye başladık görüşmeyeli uzun zaman olduğu için biraz hasret giderdik okulların açılmasına son bir hafta kalmıştı bu son bir hafta içinde hem okula yazıldım , hem babaanneme yardım ettim burası okadar güzeldi ki keşke babamın yanından daha önce ayrılsaydım diye düşündüm.
Babaannem de benim gibi babama çok kızgındı neyse ki şuanda onu görmüyoruz okul açılana kadar babaannemle vakit geçirdik bana marmaris'i gezdirdi çarşıya, pazara gittik , yemek yapmayı öğretti. yaşından beri bu kadar eğlenmemiştim bir de Ahsen adında bir arkadaşım oldu çok tatlı bir kız, dalgalı uzun saçları , koyu kahve gözleri , al al yanakları vardı. Aynı üniversite 'de okuyacaktık ama bölümlerimiz farklıydı ileride bir kafe açmak istiyordu insanların ne kadar güzel hayalleri var diye düşündüm peki benim hayalim neydi? Bunu bir ara düşüneceğim..
okulun ilk günü ; Ahsen bizim kapı zilini çalmasa uyanamayacaktım hemen kalkıp yüzümü yıkadım, üstümü giyindim çantamı alıp çıktım. Ahsen'le okula geldiğimizde panodan sınıflarımıza baktık ahsen 'saç ve güzellik uygulamaları' sınıfına gitti bende 'tıbbi hizmetler ve teknikerler' sınıfı olan a106'ya gittim.
Sınıfa girdim ve ilk boş olan yere oturdum yanımdaki kız birden bana dönerek "yanıma oluşturabileceğini kim söyledi sana burası başkasının yeri kalk başka yere otur." Dedi. "Boş olduğu için oturdum başkasının olduğunu bilseydim oturmazdım meraklı değilim seninle oturmaya." Dedim.
ve kalktıgımda başımda öylece beni izleyen uzun boylu , kıvırcık saçlı çocuğa aldırmadan başka bir yere oturdum o çocuk da o kıza ters bir şekilde bakıp yanıma yaklaştı ve "oturabilir miyim?" Dedi. Duruşumu bozmadan telefonuma bakarak "oturabilirsin de , o kız bana yine bulaşacaksa hiç oturma." Dedim. Yanıma otururken "Buğlem'in kusuruna bakma saçmalıyor işte, onunla çıktığımı sanıyorda." Dedi. Başımı kaldırıp "Sen ona bir şey yapmadıktan sonra nasıl sansın ki." Dedim. Gülerek "bir keresinde sıfır yedi uç istemişti bende vermiştim o günden beridir böyle." Dedi. Kendimi tutamayıp güldüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİN FETHİ
Novela JuvenilEfide çocukluğunda babası yüzünden annesini kaydetmiş , yetişkin olup eline mesleğini alana kadar ve babaannesi'nin yanına yerleşip Algan'ı tanıyana kadar gerçek sevgi nedir bilmeden yaşamış ama artık hep sevdikleriyle ve sevildikleriyle birlikte...