မျက်နှာပေါ်ကျရောက်လာတဲ့ စူးရှတဲ့နေရောင်ခြည့်ကြောင့်ဟို့ဆော့နိုးလာသည်။သူဘေးတွင်အိပ်ပျော်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ပြီး ထို့နေ့ကအကြောင်းတွေကိုသတိပြန်ရလာသည်။ထိုအချိန်ထယ်ယောင်းနိူးလာသည်။
"သတိရလားပြီးလား"
"အင်း ဒါနဲ့ဒါကဘယ်နေရာလဲ"
"ဒါကငါအိမ်ပါ "
"ဟုတ်လား ဒါနဲ့အဲ့နေ့တုန်းက မင်းမျက်လုံးတွေက"
ဟို့ဆော့စကားမဆုံးသေးပေ ထယ်ယောင်းက
"ငါလူသားမဟုတ်ဘူး "
"•••••••"
ထိုအချိန်အခန်းထဲကိုလူတစ်ယောက်ဝင်လာသည်။ထိုလူက
"သတိရလာပြီးလား ယွန်ဂီသာငါကိုလာမခေါ်ရင်မင်းသေမှာ နှင်းဆီနက်မှော်အဆိပ်မိထားတာ နည်းနည်းနောက်ကျတာနဲ့သေပြီး"
ဟိုဆော့ကနှင်းဆီနက်မှော်အဆိပ်မိတာပါ။ထယ်ယောင်းကကြောက်ပြီးသတိလစ်သွားတာဘဲထင်တာ။ဟိုဆော့နှုတ်ခမ်းနဲ့လက်သည်းတွေအနက်ရောက်ပြောင်းလာမှ အဆိပ်မိမှန်းသိတာ။
"ခင်ဗျာ•••"
"ငါလား ငါကဆေးနတ်ဘုရားဆော့ဂျင်လေ"
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ဒါနဲ့ခင်ဗျာကတော်တော်ချောတယ်နော်"
ဟို့ဆော့စကားကြောင့်ဆော့ဂျင်ထယ်ယောင်းမျက်နှာကိုကြည့်လိုက်သည်။ထယ်ယောင်းကမျက်နှာကမည်းမှောင်လာသည်။ထိုအချိန်အပြင်ဘက်တွင်လျှပ်စစ်များလျက်ကာ မိုးကြိုးတွေတိုက်လာသည်။
ဂျိမ်း💥
"ဟို••ဟိုယွန်ဂီကငါကိုမုန့်စားဖို့ခေါ်ထားတာမေ့နေတာ သွားလိုက်မယ်"
မပြေးရုံတစ်မယ်ထွက်သွားတဲ့ ဆော့ဂျင်။
အခန်းအပြင်ရောက်တာနဲ့
ငါနတ်သက်တမ်းတော့ကြာကြာနေချင်သေးတယ် ။
"ဗိုက်ဆာလား"
"အင်း ဒါနဲ့ဒီနေ့မိုးရွာမယ်ထင်တယ် ငါကနေသာတာကိုသဘောကျတာကို"
ဟို့ဆော့စကားဆုံးတာနဲ့ခုနရွာတော့မလိုအုံမှိုင်းနေတဲ့ကောင်းကင်ကြီးကကြည့်လင်လျက်။
YOU ARE READING
ဤရင်ခွင်ထဲ မနွမ်းခဲ့သောအချစ်ပန်း
Romance(Vhope) ကျိန်စာသင့်နေတဲ့မှင်စာလေးTaehyung၊ ပြင်သစ်နိုင်ငံပဲရစ်မြို့ကိုလေ့လာရေးထွက်လာတဲ့hoseok taehyungကျိန်စာကပြန်ပြေပါမလား။
