Happy House / Minsung

Yedinci Bölüm

Changbin

"NERDEYDİM DEDİN SEN?!"

"BAĞIRMASANA DİNGİL HERİF DUYDUN İŞTE!"

"BANA DİYON AMA SEN BENDEN ÇOK BAĞIRIYON! Ya insan haber verir."

"Bir dahaki sefere anons yaparım ben Jeongin'in evine gidiyorum diye."

"He yine gideceksin yani? Sen varya çok pis karma yicen oğlum. O çocuğu o kadar koşturdun sıra sende."

"Ne boş yaptın be sus lütfen."

"Valla bu saatten sonra siksen susmam. Bak yakında seninle bacanak olup mangala gidicez hem alış şimdiden olur mu bacanak~?"

"Ya sabır ya selamet neyle sınanıyorum ben ya?"

Daha fazla katlanacak sabır kalmadığından karakolda tek mantık sahibi olan (?) Minho'nun odasına gittim. Kapıyı çalıp gel sesini duyunca önce başımı kapıdan içeri soktum.

"Müsait misin?"

"Müsaitim gel gel."

Odaya girip kendimi masanın yanındaki koltuğa bıraktım.

"Napiyon?"

"Bir kaç dosya vardı da öyle önemli şeyler değil hırsızlık falan."

"Hmm anladım."

Bir süre sessizlik oldu. Bu sessizliği bozan Minho oldu.

"Bir şey mi oldu lan? Sen durgunlaşınca sinirlerim bozuluyor."

"Niye lan?"

"Senin bağırıp çağırman lazım bana normalde bu durgunluk biraz hatta biraz değil oldukça sinir bozucu ve ürpertici. Dökül hadi dinliyorum."

"Yok bir şeyim yorgunum sadece."

"Aynen ben de Park Jinyoung'um. Var bir şey işte belli sen yorgunken böyle değilsin."

"Ya yok bir şey işte yorgunum sadece Chan hıyarı çok ses yapıyo diye buraya geldim."

"Berbat bir yalancısın biliyor muydun?"

"Harbi mi lan?"

"Kimse söylemedi mi sana cidden? Hadi anlat tüm gün senin nazını mı çekicem konuş işte yicem sanki."

Derin bir iç çektim. Elimle masadaki kalem kutusundaki kalemlerle oynarken konuşmaya başladım.

"Dün hani seni karakola bıraktıktan sonra bir yere gittim ya."

"Evet?"

"İşte, Jeongin'i görmeye gittim."

"NEREYE GİTTİN?!"

"LAN BAĞIRMASANA NEDEN HERKES AYNI TEPKİYİ VERİYOR AMINA KOYAYIM?!"

"Neden mi? Her gün başımın etini yiyor diyip şikayet ettiğin, sürekli terslediğin yetmezmiş gibi kalbini kırdığın ve pişman olmadığın halde görmeye gitmez çok da normal değil. Şahsi görüşüm yani."

Tüm dediklerinde sonuna kadar haklıydı ancak sonuncuda yanılıyordu. Pişmandım. 3 aydır karakola adım atmamasına sebep olacak kadar kırmıştım. Her gün okul çıkışı onu tersleyeceğimi bildiğim halde bıkmadan gelen Jeongin'i kendimden uzaklaştıracak kadar kırmıştım.

"Pişmanım. Doğru olan bu diye düşünmüştüm. Bana bağlansın istemedim okuyor daha o. Bir geleceği var aşk geleceği yok eder. Benim yaşadığım gibi o da bir aşk macerası yüzünden dersini aksatsın istemedim. Sen biliyorsun Minho ben başarılı bir öğrenciydim sonra ne oldu peki? Aptal bir aşk macerası yüzünden salak depresyona girdim hele ki sınav dönemiydi. Tamam belki geleceğim kötü olmadı ama yine de risk aldım. Aynı hataya onun da düşmesine sebep olamam."