CLAIMED BY MY EX-HUSBAND (Filipino Version)

CHAPTER 5

Tinitigan ko ang lenses ng camera, my black cocktail dress glimmered under the spotlight. Dahan-dahan akong naglakad sa red carpet nang walang reaksyon habang ang daan-daang camera ay sunod-sunod na kumikinnag. Hindi tulad ng iba, wala akong kasama ngayong gabi. Hindi ko kailangan ng lalaki.

"Miss Daño, anong masasabi mo sa issue mo kay Mr. Smith?"

Huminto ako saglit bago ko ginalugad ang paningin ko sa nagsalitang reporter. I faked a smile at umiling, "Magkaibigan lang kami."

Naglakad ako sa loob ng bulwagan kung saan libu-libong taong may kasikatan ang bumungad sa akin. Maluwag ang silid at lahat ay halatang mayayaman. Ito ang ika-5 taong anibersaryo ng C.C. kumpanyang pag-aari ni G. Smith, a young businessman na na-link sa akin. More on, close friend ko lang siya.

"Akala ko ba hindi ka pupunta? Nasaan ang kaibigan mo?" Isang lalaking boses ang nakakuha ng atensyon ko at nalaman agad ng tenga ko kung sino ito. Hinarap ko siya at tinitigan ang itim niyang tamad na mata. Dumampi ang medyo mahaba niyang buhok sa halatang malapad niyang balikat. Siya ay nakasuot ng itim na suit na may puting kurbata.

I tilted my head as I say, "Yeah, Candice told me to go since hindi siya makakapunta dahil sa siksikan ng schedule niya."

I furrowed my eyebrows when I saw him smile, "Anong reaksyon yan?"

Ipinilig niya ang kanyang ulo habang lumilipat ang kanyang mga mata sa mga taong nagsasayaw sa gitna. "Wala, natutuwa ako na hindi nakaharang ang paparazzi sa pagpasok mo."

I rolled my eyeballs and crossed my arms in front of my chest. “As if they can? Hindi naman ako ganun ka mahinang babae, tatlong taon na ang nakalipas."

"Yeah... I witnessed how you change and lift yourself up." Komento niya.

I smirked, "Like what I always say Mr. Smith," tumaas ng kaunti ang gilid ng labi ko bago ko siya sinulyapan. "Hindi ko kailangan ng lalaki." dagdag ko, pagsasalita na may higpit ngunit malamig na tono.

"Tama! Kailangan ko pang mag-entertain ng ibang bisita. Please help yourself." With that, naglakad na siya palayo na may dalang nakakalokong ngiti sa labi.

Wala akong oras para isipin kung paano siya misteryosong kumilos. Ang nasa isip ko lang ngayon ay ang mga mata ng mga tao sa paligid ko, na para bang handa silang kunin ang kaluluwa ko sa akin.

Tatlong taon na ang nakalipas, nasayang ang buhay ko. Hindi ako makatulog nang hindi iniisip ang paghihirap na naranasan ko. Ang mga papeles ng diborsiyo ay maaaring naibigay na. Simula noon, lagi na akong nagseselos sa mga babaeng may anak. Maaaring nasa kanyang sinapupunan pa ito, o nasa kanyang mga bisig.

Inilipat ko ang baso ng alak na nasa aking mga kamay at tinunga ito, hindi nag-aalala na mababa ang aking tolerance sa alkohol. Kahit anong gawin ko, hinahabol pa rin ako ng pagkamatay ng anak ko sa aking pagtulog. Alam kong nakamove on na ako sa kanya, medyo. Pero hindi ko makalimutan ang baby ko na hindi nagkaroon ng pagkakataong makita ang mundo.

Makalipas ang kalahating oras ay nagsimulang mahilo ang ulo ko. Parang umiikot ang mundo. Agad kong hinigop ang aking ikasampung baso ng alak at agad na humina ang aking balanse. Hinawakan ko ang mesa malapit sa akin para tulungan akong tumayo.

"Hey there Miss Daño, gusto mo bang samahan kita?" Isang mapaglarong boses ang mas lalong nagpahilo sakin.

"Come on! You're not well. Ihatid na kita sa bahay mo." Naramdaman kong may kamay na humawak sa pulso ko at hihilahin na sana ako nang pigilan siya ng isang malalim na malamig na boses.

"Pakawalan mo siya." Napakalamig ng boses nito kaya natigilan din ako. Hindi ko makita ng maayos kung sino iyon dahil lasing na ako. The next thing I knew, isang mainit na braso ang bumuhat sa akin at ibinalot ako sa yakap niya. Parang nakalutang ako. Naririnig ko pa ang mga singhap ng mga tao sa paligid ko. Maya maya pa ay narinig ko na ang mga yabag niya, papalayo sa mga tao.

"You're such a spoiled little girl, umiinom ng sobra kahit na hinihintay lang ng mga lalaki na malasing ka." Medyo pamilyar ang boses niya. Napakaamo nito, hindi tulad ng kanina.

It was weird na hindi ako nakaramdam ng pagka-ilang. Wala akong lakas para magpumiglas kaya napayakap ako sa kanya. He oozes with a scent of masculinity na nagpapaalala sa akin ng isang taong minsan kong minahal ng lubos. Bagama't imposibleng narito siya.

Ipinikit ko ang aking mga mata, naamoy ang kanyang nakakahumaling na pabango na gumagapang sa loob ng aking ilong. "Dalhin mo ako sa unit ko Clyde, pagod na pagod ako ngayon." Bulong ko na sapat na para marinig niya.

Naramdaman kong nanigas siya at napatigil saglit. Nagtataka kung bakit, inangat ko ang ulo ko para tignan ang mukha niya pero sobrang blurry. Gayunpaman, masasabi kong ang kanyang panga ay nakakuyom at ang kanyang adams apple ay mabilis na gumalaw. Napagtanto ko na ang kaibigan kong si Clyde Smith ay mas kaakit-akit kaysa dati.

"Bilis, pagod na ako." With that, nagpatuloy siya.

Naramdaman kong kumalas siya sa pagkakahawak at dahan-dahan akong pinaupo sa backseat ng sasakyan. Isinara niya ang pinto ng sasakyan bago ako marahang inilagay sa kanyang kandungan. Napakunot ang noo ko dahil sa kinikilos niya. He should be thankful that I'm drunk, or else I'll punch his face for acting so strange.

"Drive the car to your young madam's unit." Wala akong nagawa kundi ang makinig sa boses niyang lalaki. Sinong young madam ba ang sinasabi niya? Hindi niya ba nakikita na ako si Bella? Tsk!

"Clyde, ako si Bella." Bulong ko habang marahang hinahagod ang mukha ko sa matigas niyang dibdib. Narinig kong nagmura siya at naramdaman kong humigpit ang hawak niya.

"Behave yourself. Kung hindi, paparusahan kita sa pagiging pabaya mo." Mainit at masarap ang hininga niya kaya naramdaman ko ang goosebumps sa katawan ko.

Naramdaman kong hinahaplos niya ang buhok ko na ikinaantok ko. His touch is so familiar.

"Magpahinga ka na, alam kong pagod ka." Nakakakalma ang boses niya kaya agad akong nakatulog. Bago pa man magdilim ang paningin ko, may naramdaman akong mainit na bagay na dumampi sa noo at labi ko.