deniz feneri +18

7. Bölüm

Selam bebeklerim,yavrularım,güzelliklerim

Henüz bu bölümleri bir düzene koyamadık sizi bu konuda zor durumda bıraktığımın farkındayım.

Bu konuya en kısa zamanda bir çözüm getireceğim bölüm biriktirmek gibi bir niyetim var tabi nasip olursaa..

ÖNEMLİİİİİİİİ
OY VE YORUMLARI UNUTMUYORUZ.
Ben kitabıma bir vote sınırı falan koymuyorum ama hayalet okuyucular beni mutsuz ediyorlar.

Kitabın okunmasına göre oylama sınırı artık olacaktır.bilginiz olsunn..
İyi okumalaarrrrrr

Barlas Ediz Başaran'dan...

Gördüm onun maviliklerin de olan o endişeyi.

Bu kadar geç kaldığım için özür dilerim birtanem.

Onun yanında kendimi seviyordum.
Ben nefret edilesi bir adamdım.
O bana bakınca,
O bana gülünce,
Onun gözlerinin içi gülünce
Ben kendimi değerli hissediyordum.
Kendimden daha az nefret ediyordum.

Düşündüm,düşledim.
Bensiz geçen 16'sını,17'sini,18'ini ve 19'unu.
Bir kaç ay sonra 20 olacaktı.

Yaşadığı hayatı düşündüm
Babasız geçen,Abisiz geçen hayatını düşündüm.
İçim parçalandı.

Kenan Akçalı.
Hayran olunası bir babaydı.
Onun babalığını bilmeseydim bile
Adamlığından şüphe etmezdim.

O bana bakıyor ben yaşadığımı anlıyorum.
Onun için herşeyi yapabileceğimi biliyorum.

O bana bakmıyor ve ben öldüğümü hissediyorum.
Ben yine onun için herşeyi yapabileceğimi biliyorum.

...........................

2021- 03 mart saat 19.05 cumartesi

"Bu sana yazdığım ilk mektubum. Nasıl denir bilmiyorum. Niyetimi yanlış anlayıp benden korkmanı ya da ürkmeni istemiyorum.
İnsanoğlu dağa taşa direnirmiş.
Dağın da taşın da üstüne yıkılacağını bilmeden.
İnsanoğlu severmiş. Çok severmiş hemde. Sonra o sevgi onun sırtına kambur olurmuş.

Ben sana direndim.
Senin sevgin değil de benim sana olan sevgim yine benim üstüme devrildi.
Ben seni sevdim birtanem,
Korkma,üzülme seni sevmek bana hiç kambur olmadı.

Bunları sana ranzanın üst tarafında ki yatağımdan yazıyorum. Bu mektupun sana ulaşmasını umuyorum. Ulaşmayacağını bile bile.

Beni soracak olursan iyiyim. Kaldığım koğuşta bana sıkıntı çıkaran hiçbir şey yok"

Duraksadı.
Yalan söylüyordu.
Beni burda öldürmek isteyen biri vardı,karın boşluğuma bıçağı saplayıp kaçtı diyemezdi.
Yüzünü bile göremedim diyemedi.
Mektuba devam etti.

"Ekmek elden su gölden yaşayıp gidiyorum. Merak etme o gayet iyi."

Kast ettiği kişi keremdi.

"Onunla birbirimizi koruyup kolluyoruz. Senden haber almaya çalışıyorum. Burda bilgiler kısıtlı. Keşke yanında olabilseydim.
Bir kez olsun onun haricinde beni görmek için gelsen olmaz mıydı?
Herşeyin karşılıklı olduğunu bile bile karşılıksızmış gibi içimde yaşıyordum.

Karşılıksız mıydı?

Babana her zaman teşekkür ederdim, neden diye sorduğunda sessiz kalırdım.
Kızının varlığı için mi diyecektim?