AT YOUR WORST (book 2)

AT YOUR WORST

Author: Shei lie/Anne lie

Chapter46(book2)

Katherine*s pov

*Nagising si katherine ng wala sa tabi nya si natasha...kaya't nagmamadali syang bumangon...hindi naman kasi kama yung higaan doon kaya't nahirapan syang bumangon kasi masasakit ang katawan nya...napapikit nlang sya.*
Katherine: ganito pala ang pakiramdam...
*pero pinilit nya humakbang..
masakit kahit saan...lalo na yung hita at nasa gitna nya..*
Katherine: hindi kaya sumobra naman ata...(wika nya).
*naninigas ang mga binti nya na parang pupulikatin...pero kelangan nya humakbang...naligo muna sya at hinimas ang buong katawan...ninanamnam pa ang mga nangyari sa kanila ni natasha kagabi..
napapakagat labi si katherine ..*
Katherine: hindi yata ako makakaget over... (napalunok sya).ansarap naman non natasha...
*napangiti nalang sya ng masambit ang pangalang natasha.*
Katherine:."hindi ko akalaing mangyayari pa samin to"
*nagmadali na syang maligo kasi baka wala syang kaalam alam umalis pala si natasha*

*Mabilis nyang tinungo ang pinto ng kwarto neto pero pinakinggan muna kung may tao sa loob...ng masiguro nyang may tao pa doon ay nagtungo sya ng kusina para magluto ng almusal..kahit mdyo tanghali na ay almusal parin ang niluto nya..mamaya nalang siguro sya mag iisip ng lulutuing pang lunch,nagtataka sya magtatanghali na ay napakatahimik ng lugar...ukupado ng mga kaibigan nya ang resort na yun kaya alam nya na tlagang tahimik pero ang
Pinagtataka nya ay pati mga kaibigan ay tahimik...napangiti sya*
Katherine: mabuti kung ganun dahil madadala nya ang niluto nya sa kwarto ni natasha ng walang makakakita.
*kaya't dina sya nag aksaya pa ng oras at tinungo na ang kwarto ni natasha...kumatok muna sya at pinagbuksan naman sya neto..*
Katherine: hii...(matamis na ngiti nya)
*.ngumiti naman si natasha at nagbigay ng daan sa pintuan..*
Natasha:(sumunod sa nilalakaran ni kath)...nagpagod kaba dahil jan?...balak ko tlaga sanang magluto pero naunahan mo nman ako.
*Tumango tango naman si katherine at inikot ang paningin sa buong kwarto ni natasha...nakita nyang may nakahandang damit at bag sa drawer doon...*
Katherine: aalis ka??
Natasha: yes,pero sandali lang naman ako babe..
Katherine: saan?
Natasha: ahhmm...something very important..(ayaw nya malaman ni katherine na may aasikasuhin at mga kakausapin syang mga tao about sa case ng parents nya,)"ayoko syang magalala"bka kung mapano sya.
Katherine: sama ako please.
Natasha: huh?...no!!
Katherine: i see...tsk...naiintindihan ko...(ska tumango tango)
madali naman din tlaga ako iwan sa ere right?...hindi naman ako kahit kelan naging priority ...so its ok....(sabi nya habang naglakad papuntang pinto ..hinabol naman sya ni natasha)
Natasha: hindi yun ganun...this is very important...it's good for both of  us katherine..(sabi nya sabay yakap sa likod ni kath.)
Katherine: what do you mean good for us both?(nanahimik si natasha)
*hindi nya kasi pwede sabhin kay katherine na ang lakad nyang iyon ay patungkol sa kaso ng magulang nya dahil baka sumama eto at lalo pang malagay ang buhay neto sa alanganin.*

*Humarap sa kanya si katherine..*
Katherine: tell me natasha...hanggang ngayon ba hirap na hirap kapa rin magsalita sa harap ko...hanggang ngayon ba hindi parin natin pwede mapag usapan ang problema o ano man ang nangyayari...sino ba sa atin ang may lubos pang nililihim.
Natasha: sa ngayon kath hindi ko pa kasi muna pwede sabihin sayo...hope you understand...
Katherine: 8 years natasha remember..
8 years mo akong iniwan sa ere...8 years mo akong pinabayaan...ni kahit anong pagsilip at pangungumusta ay wala akong anino o kahit anong nakita sayo...hindi ko parin masikmura na madali mo nalang akong makausap ngyon...tapos eto may mga nilalakad kana naman na hindi ko alam...nakaka p*tang*na diba natasha.
*Nagulat naman si natasha sa pagmumura ni katherine...*
Katherine: kung may balak kana naman na umalis bilisan mo ha...saka sabihin mo naman sakin para tulungan kita mag impake...hindi yung bigla bigla ka nalang maglalaho...
Natasha:(lumapit kay kath)...I'm really sorry babe...I'm sorry kung napabayaan kita..
iniwan sa ere,eto na ako ngayon kath...hinding hindi na kita iiwan...(niyakap nya si katherine at hinalikan ang  tuktok ng ulo neto.)
Natasha: from now on pinapangako ko sayo na poprotektahan kita...hinding hindi na ako papayag na mag isa ka nalang sa mundo mo...walang kahit na sinu man ang makakapanakit sayo kath .
Katherine: ikaw...ikaw lang naman ang taong pinakang nanakit sakin...so sa sinasabi mong poprotektahan ako...kanino?(napakagat labi si natasha)
Natasha: ahmm...kath...(pag iiba nya ng usapan.)tell me kelan kapa nakaalala..
Katherine: hindi naman tlaga ako nawalan ng alaala..
Natasha: huh??...pano mo nagawang magpanggap sa loob ng 8 years?...kela daphne?
Katherine: actually 6 years lang...kasi yung 2 years totoo namang wala tlaga akong malay...pero gumising akong nakaplano na lahat ng gagawin ko maski sayo...lahat ng doctors ay binilinan nila dad at mom na kunwari wala akong maalala paggising ko .kasi para makita mismo ng mga mata ko kung sino ang kaaway at kaibigan.
(Natahimik si natasha)
Natasha:"alam kaya neto na may kinalaman si alex"
Katherine: 8 years na pagdurusa ko at ng magulang ko ay di madali...gusto ko ako mismo ang makasaksi kung sino ang mga may gawa non..at lahat ng may kasalanan sakin ng 8 years na un ay di ko patatawarin..
(malambing pero sarkastik ang pananalita ni katherine)
*..naalala ni natasha ng kinakatakutan nya dati kpag nagsasalita eto ng maotoridad.
Kayat natahimik sya ng mula sa pagkakayakap nya ay bumitaw si kath...at humarap eto sa kanya at humawak ang mga kamay neto sa bewang nya...*
Katherine: kaya ang pang iiwan mo ng 8 years ay may kaparusahan remember natasha??
Natasha: ok i understand babe...pero after this case na...after this kahit 8 years after 8 years after 8 years mo na akong parusahan...
Katherine: no...masasatisfied lang ako kung ibibigay ko ang punishment sayo araw araw..