Call By All Love||Chanbaek

Bir kurabiye yer miyiz beraber

Hatırladığım ilk kavgam yaklaşık altı yedi yaşımdayken, babaannemin evinin önündeki parkta olmuştu. Kaydıraktan kaydığım sırada saçı kırmızı tokalarla iki yandan bağlı bir kız annesiyle beraber gelmiş, annesine kaydıraktan kaymak istediğini söylemişti. İnattım, sanki park babamın malıymış gibi benim o an kullandığım eşyayı kimse kullanmasın isterdim. Eh, kıza oynayamazsın, bu park benim gibi yalan bir cümle söyledikten sonra kırmızı tokalı kız bana laf etmişti. Üzgünüm ama kimse bana laf edemezdi, ettirmezdim.

Bu özelliğim hâlâ da geçerli.

Maalesef ki son zamanlarda yaşadığım birtakım olaylar yüzünden olanları içime atmak zorunda kalmıştım. Yine de sizinle konuşmaya başladığım ilk anlarda dediğim gibi, birisi beni üzmeye kalkarsa ona bunu yaptığına pişman ederdim.

"E yapıştırsaydın bir tane tokadı yüzüne." Jongdae dediklerimin siniriyle kendisi de sinirlenerek cevap verdiğinde omuz silktim. Değmezdi. Hatırlıyorsanız eğer Chanyeol en son benim karakterime 'basit' sıfatını yakıştırmış, bunu da çok rahat bir şekilde bana söylemişti. Bunca zaman kavgalarımda karakterime dair bir sürü laf işittim, çoğunun da gerçek olmadığını bildiğim için umursamadım bile fakat birinin bana basit demesi garip bir şekilde koymuştu işte. Büyük ihtimalle daha önce bana böyle bir tabir kullanılmadığındandı.

O kelimeyi ilk söylediği an bir süre ne yapacağımı bilemedim. Yüzüne uzun bir süre kaşlarım çatılı bakmış da olabilirdim. Biliyorsunuz, o akşam yemeğinde oldukça susmuştum. Ailesi olduğu için kendimi tutarak bir şey dememiştim fakat Chanyeol'un dediği şey bardağı taşıran son damla değil, bildiğiniz bardağın taşmasından emin olmak için bir kova su bardağı üstüne boşaltılmıştı.

"Daha farklı bir şey yaptım." Jongdae soran gözle bana baktığında suçlulukla gözlerimi kaçırmıştım. Yaptığım şeyi tasrif etmiyordum ama lütfen, o sıra sinirliydim ve ne dediğimi bilmiyordum fakat başlatan oydu, bu yüzden hâlâ suçu onda görüyordum. "Senin de pek karmaşık olduğun söylenemez dedim."

"Yani?" Devam etmem için eliyle hareket yaptığında ofladım. "Sevdiği kişinin gözüne girmek için her şeyini değiştirdiğini, böyle yapıp Kyungsoo'yu da sıktığı için Kyungsoo'nun onu aldattığını söyledim." Yüzüme bön bön bakmaya başladığında suçlulukla elim enseme gitmişti. O an söylediğim şeyin bana basit demesinin yanında hiçbir değeri olmadığını düşünmüştüm fakat gece uykuya dalmadan önce içimde oluşan sıkıntının sebebinin bu olduğunu geç de olsa çözmüştüm. Tamam, bu konuda bence hâlâ ben haklıydım fakat söylediğim cümlelerden sonra Chanyeol'un takındığı yüz ifadesi galiba kendimi az da olsa suçlu hissettirmişti. "Ona tam olarak nasıl bir cümle kurdun?"

"Sırf sevdiğin birisi için en sevdiğin rengi değiştirdin. Seni sevmemesine rağmen ona zorla kendini sevdirdin. Sevginle de onu sıktığın için kendisi daha fazla dayanamadı, seni aldattı. Şimdi ise seni aldattığı için pişman çünkü eksik hissediyor. Senin eksikliğin değil ama, sevginin eksikliğini."

Dün gece yaptığım konuşma zihnimden şaşırtıcı bir şekilde silinmezken tek kelimesini dahi atlamadan anlattım ona. Biliyorum, ilişkilerine dair pek bir fikrim yok. Biliyorum, Kyungsoo Chanyeol'u seviyor da olabilir ve biliyorum, bu lafım yüzünden Chanyeol sanki bana yeterince kötü değilmiş gibi çok daha kötü olacak. Kyungsoo'nun Chanyeol'u sevmediğini, sadece onun sevgisi yüzünden iki yıl yanında olduğunu söylemem ise tam bir fiyaskoydu.

"Sıçmışsın." Fısıldayarak söylediği şey ile gözlerimi ondan kaçırıp etrafı boş boş izlemeye başladım. Bakın, hâlâ bu konuda kendimi haklı görüyorum çünkü lütfen, kendisi de aynı şekilde beni tanımıyorken benim hakkımda atıp tutmuştu. Yine de dediğim şey yüzünden gerçekten utanıyordum. İlk olarak bunları demek haddime değildi zaten, ilişkilerine dair hiçbir şey bilmiyordum. İkinci olarak ise sanki Kyungsoo benmişim gibi konuşmuş, duygularını çok iyi biliyormuşum gibi Chanyeol'e aktarmıştım. Her şekliyle rezaletti yani. Bence son cümleyi söylemesem bir yerden kurtulabilirdim fakat eminim son dediğim şey Chanyeol'un canını oldukça yakmıştı.