YAMETEM~

2 - Yemekhane🫃

Birinci, ikinci ders derken çoktan öğle arası olmuştu bile.

Yiğit mete arkadaşlarına kıyasla öğretmenleri ile vakit geçirmeyi daha fazla tercih ediyora benziyordu. Çağan bunu biraz garip bulmuştu, o yüzden öğle zili çaldığında onun peşinden gidip ucundan zorlamayla yanına oturttu(ensesinden köpek gibi sürükledi).
Sonunda oturtmayı başardığında ise ona küçük, arkadaşçıl bir gülümseme verip tepsisindeki boş ekmeği ağzına attı.
Mete'de sessizce yemeğini yerken arada Çağan'a yandan yandan sinirli bakışlar attı. Durumdan memnun değildi sanki.
Çağan bakışlarının birinde yakaladı ve omzunu silkti.
"Hadi amaa— kendi sınıfınla değilde kiminle sosyalleşeceksin be oğlum! Az neşelen! Ne güzel arkadaşınla birlikte yiyorsun."
Mete gözlerini devirmekle yetindi. Esra hocasıyla birlikte dualı dualı yemek yemeyi planlıyordu o!

"Çağan? N'apıyosun oğlum bununla?"
Arslan elinde tepsiyle yanlarında belirdi. Mete sesten bi an hoplayıp başparmağını ağzına getirdi. Çağan onun anlık korkusuna kıkırdamamaya çalıştı.
"Ha şey—"
"Yok ya ben zaten kalkacaktım! Hadi iyi günler size!"
Mete hızlıca geveledi yerinden fırlayarak, ve ikiliyi yalnız bıraktı. Uzun figür gözden kaybolana kadar bir sessizlik hakimdi.
...
Arslan'ın hönkürmesiyle bir kahkahayı patlattılar.
Hocalar ise uzaktan ikiliye garip bakışlar atmakla yetindi.
—
-
.

"..ve sonrasında ne'oldu biliyormusunuz? Adam iyi bir gün diledi ve öylece gitti! Puhahaha-!"
Çağan kahkaha attı, son 2 teneffüstür devamlı olarak aynı olayı diğerlerine anlatıyor olmasına rağmen. Ayşe en sonunda bitkin bir şekilde iç geçirdi ve alnını ovuşturdu.
"Oğlum tamam anladık, kaçıncı anlatışın bu!"
Diğerlerinden de gelen "Harbi" ve "Abartma cidden" kelimeleri sınıfı süsledi. Çağan tekrar güldü ve başı ile kızı onayladı.
"Ya biliyorum ama ne'yapayım çok komik!", demekle yetindi, parmağıyla gözünün kenarındaki yaşı silerek.

Ama gülüşü Mehmet hocanın kapıdan içeriye adım atmasıyla son buldu.
~
(Devamı imdat hocanın burnuna girdi çıkarmaya çalışıyoruz)