Aşkın Bedeli

içimdeki çocuğu öldürdüler

                                                                                                          (yıllar önce)

Hadi anne gelde yakala beni ay ışığı  nerdeyse koca kız olmuştu ama hayla içinde bir çocuk vardı.kızının oyun istediğini gören laura hemen kızının arkasından koşup   kızını kovalamaya başladı.annesinden hızla kaçarken bacağı dolaşmış yere düşecekken annesi yakalamıştı.

Laura:bak yakaladım seni hem düşmekdende kurtardım

Ay ışığı: Annem benim ben düşsemde beni kaldıracak annem var ne mutlu bana 

Laura: canım kızım senin için herşeyi yaparım ama kendinde düşdünmü kalmasını bilmen gerek hep ben yokum dedi ve ay ışığını tutup karşılarından gelen diyagoya attı.

lauranın bembeyaz teni altın gibi sarı saçları vardıuzun boyuyla ve yesil gözüyle tıpkı bir melekdi ama melek olduğu kadar oldukça güçlü olan bir yapısı vardı  ay ışığı annesinin tutup onu fırlatınca biraz gitmiş  tam ortada havada kalmıştı 

diyago: aferin eğitimler işe yarıyor  ay ışığı suyu yönlendirme gücünü kullanıp havada  elleri buzların içindeki suya mıknatıs gibi tutunarak havada kalıyordu

ay ışığı: tabi ustam ne  sandın dedi gurur yaparak annemde babamda çok güçlü onların kızıda tabiki güçlü olmalı

laura: hemen lafa atlayıp gurura kapılıp kendini güçlü hissettiğin an yenildin dedi ve söylediklerini  bitirmeden  ay ışığı kendini yerde bulmuştu.

diyago: güçlü olabilirsin ama 1. kuralı unutmuşsun gücüne bakıp gurur yapıp kibre kapılırsan böyle yerde bulursun kendini

ay ışığı: ama dedi  kendimi   yerde bulmamla gururlanmamın ne alakası var

laura:  bunu ben cevaplayım havada durunca kendinden emindin buzların altındaki suları konrol ettiğim için yere düşmem diye düşünüyordun ama benim  buza yaptığım etkiyi  farketmedin  çünkü kibre kapılıp tam konstre olamadın 

diyago: bu benim hatam bu güzel ama haylaz kızı tam eğitemedim hala eksikleri var

laura: bende zaten şimdi gidiyordum sen gibi bir öğretmeni varken benim kızım çok iyi suları kontröl edip dövüşmeyi öğrenir

Diyago: aman efendim abartıyosunuz

laura: abartı değil sen çok fazla mütevazisin neyse benim işlerim var sen bu ay ışığını çalıştır

laura ay ışığının yanına gelip gözlerinin içine bakarak benim ay gibi güzel ve güçlü kızım şimdi gitmem lazım işlerim var  gelince beraber gelip seninle vakit geçiririz

ay ışığı: ama anneciğim nereye 

laura: baban  ateş gezeniyle savaş halinde biliyosun o yokken buranın koruyucu muhafızı benim hudutu korumazsan iyi korumazsan  düşman içeri girer benim yaptığımı birgün sende yapacaksın

ay ışığı: ama anne derken annesi çokdan  kanatlı atına binmiş uçarak uzaklaşmıştı ay ışığı ise annesinin arkasından bakakalmıştı

diuago :hadi ama artık  çocuk değilsin onsuz olmayı öğrenmen gerek  

ay ışığı: o olmasa ben ne yaparım bilmiyom 

diyago bunun için eğitiyorum seni dedi o olmazsa ben varım benide ablan kardeşin olarak gör

ay ışığı: birgün çok zor durumda kalsam beni kurtarmaya gelirmisin 

diyago: tabiki gelirim

ay ışığı: ama ölme tehlikesi olsa bilemi

diyago: ölme tehlikesi değil öleceğimi bilsemde seni kurtarmaya çalışırdım

ay ışığı duygulanıp diyagoya sarılarak anne ve babamdan  sonra beni böyle seven birisinin olması ne güzel kardeşim yok ama sende kardeşim gibi oldun iyiki varsın umarım hep olursun

diyago : hep yanında olacağım dedi ay ışığına sıkaca sarıp ona güven verirken

                                                                    (günümüz)  

ay ışığı gözlerini hafifce aralamıştı  karşısında ise bir kişi birisini bir  şeye bağlamış onun üzerinde birşey deniyolardı, bayıldığı için birşey hissetmiyordu ama adamın  ağaçtan sandalyaye  bağlanmış vücudunda birşey deniyorlardı olduğu yeri hatırlayacak gibiydi olduğu yer kendi gezegeniydi ama  karşısındaki kişiler yabancıydı  evet burası hayal ormanıydı hayal olacak derecede güzeldi mağara vardı ay ışığı mağaradaydı ama en son hatırladığında buzdan zındandaki mahsendeydi ama dur sonra birşey hatırladı yoniko bulunduğu mahzene gelip buzdan parıltılı toz şeklinde  birşey atmıştı şimdi hatırlamıştı ilk olarak neden  geldiğine anlam verememişti ama zaten beklemeden üzerine doğru üflediği için bayılmıştı şimdi herşeyi hatırlıyordu

Ay ışığı: ne yapıyorsunuz siz diye bağırdı

yoniko: bakın kımler uyanmış lavin bak eski dostum uyandı  beceriksiz kraliçe diyerekde dalga geçmeyi ihmal etmemişdi kahkaha atarak

ay ışığı: sen dedi yonikonun yanındaki lavine bakarak sen babamı öldürmüştün ahdım var seni öldürmeden ölmeyeceğim ama dur yoniko babamınn en sevdiği güvendiği adamı senin yanında olduğuna göre sende iş birlikçi olmalısın kalleş herif diyerek haykırdı yonikoya neden  ysaptın ha neden düşmanımızla neden işbirliği yaptın

yoniko: kes be kes amma çene çaldın onlar sizin düşmanınız benim değil ben zaten onların adamıyım

ay ışığı:  beyninde sular dönüyordu nasıl dedi nasıl olur sen  gibi haine gezegeni teslim ederim yenilirim

yoniko : yakında hiç bir gücünüz olmayacak bizi yenmek için 

ay ışığı: tüm bu konusmaların arasında nee dedi sen ne saçmalıyosun

lavin: lafa girerek sinsi bir gülümsemeyle korkarım şekerim beni öldürme zevkine eremiyeceksin burda bu adamı neden bağladımızı sanıyorsun bir deney  üzerinde çalışıyoruz onu başarırsak bizim alevlerimizi söndürecek güçde olmayacak  çıkardığınız sular gözlerine bakmadan konuşmak istiyordu ama gözleri onu kendine çekiyordu

Ay ışığı: içimde bir çocuk vardı seni insafsız cani ama sen o çocuğu babamla birlikde öldürdün 

Yoniko: baban demişken onada tören yapamadık dedi kahkaha atarak sana çok bile babanın gömülmesi baban yakılıp külleri çıkarmayı hak ediyordu yani benim istediğim o şekildeydi dedi ama yapmacık bir ifadeyle ama bilirsin dedi kral olup bu gezegenin takdirini kazanmak için yapamazdım

ay ışığı: ise seni öyle bir öldüreceğimki  hep nasıl öldüğün konuşusalacak dedi çıldırmış şekilde gözleri buz gbi mas mavi olarak

buda bitti dedi lavin saygı değer kraliçemizi artık makamına alabiliriz  dedi kahkaha atarak birisi daha  deney yapan kişi doktor tarzı birşeydi buz gezegenindeki insanların bir kaç tanesini buraya  getirmişlerdi.bir kapsül gibi birşeyin içinede vücütlarından çıkardıkları buz şeklinde olan şeyi kapsüle dolduruyolardı. kapsul tam  sandalyanin karşısında idi sandalyaye eller ve koları bağlayıp  deney yapan doktor elinde ates gbi kıp kırmızı olan birşeyle  kollarını çizince buz gibi mavimsi şey kapsüle doluyordu ama baygın olduğu için ne acı hissediyor nede  birşey hatırlamayacak durumda olacakdı

yoniko: sinsi bir gülüşle kraliçem seni  bayıltmamıza gerek yok dedi çünkü sen herşeyi biliyorsun  kahkaha atarak  zaten işimiz bitince bir hiç olacaksın dedi ve lavine getir onu dedi ay ışığı zaten elleri ayakları masmavi mağarada mavi renkli ağaçta bağlıydı lavin onu çözdü  dokanınca daha bir garip oldu ona karşı birşey vardı kendi vucudunda ama ne olduğunu çözemiyordu deney yaptıkları sandalyaye oturttu ay ışığı hiç direnmiyordu sanırım yonikonın istediği gibi ona boyun eğmişdi artık önemi yok diyordu içinden bu yaptıkları deney her ne ise onları bize karşı yenilmez kılacak doktor atesten kor gibi olan bıçak gibi  aleti ay ışığının bağlı olan kollarına çizmeye başladı ay ışığı ise alet koluna daha yaklaşdığı an bağırmaya başlamış  kendine engel olamıyordu içinden  sanırım buraya kadar