Şuan odada ölüm sessizliği vardı. İçeri geçmiştik fakat hiç kimse konuşmaya yeltenmemişti. Annesi benim tam önümde oturuyordu. Eymen ise tam dibimde oturuyordu. Bu ilişkinin gerçekliğini kanıtlamak istermiş gibi.
Anladığım kadarıyla annesi kolay kolay yemiyecekti bu oyunu. O yüzden Eymen bana daha yakın davranıyordu. Elini belime koymuş bir yandanda benimle ilgileniyordu. Tam bunların hepsini annesi için yapıyordu. Annesi ise hala bizi süzüyordu.
" E kızım sen ne işle meşgulsun?"diye bir anda sessizliyi bozdu annesi. Dona kalmış bir vaziyetde ne diyeceğimi bilemedim. Kafamı çevirdim ve Eymene baktım çünki diye bileceğim bir işim yoktu. " Efendim ben okuyorum henüz çalışmıyorum yani "dedim geveledim resmen.
" Anlıyorum ha bu arada bana efendim falan gibi resmi kelimelerle hitap etme lütfen. Anne diye bilirsin mesela "dedi. Annemi? ben uzun zamandır bu kelimeyi kullanmıyordum bile. Bu anda Eymene baktım ' nasıl istersen öyle yap ' dermiş gibi bakıyordu bana. " Tamam anne "dedim hiç çekinmeyerek. Bu kelimeyi söylemeye ihtiyacım olduğunu ise tam şuan anlıyordum. Anne dediğim anda kadının yüzündeki gülümseme büyüdü. Eymene baktığımda ise benden böyle bir şey beklemiyormuş gibi bakıyordu. Şaşırtmıştım onu.
Annesi ile uzun uzun sohbet etmişdim. Bu sırada ise Eymen sadece dinlemekle yetindi. Sohbetimiz o kadar güçlüydü ki o bile araya giremiyordu.
" E tamam o zaman bana müsade "diyerek ayağa kalktı annesi. Sonra Eymene baktı" Artık gelinimle hep görüşmek istiyorum çocuğum tamam mı" dedi annesi Eymen ise onaylayarak başını salladı.
Annesini yolcu etmişdik şimdi ise karşılıklı oturmuş ne yapacağımız düşünüyorduk. " Bu gün beklemediğim bir şey yaptın "dedi bense sanki neyden bahs etdiyi bilmiyormuş gibi " neymiş o?"dedim ." Bilmiyor musun sanki ?"dedi. Tabiki biliyordum fakat senin ağzından duymak istiyorum anla işte. Bu erkekler neden böyle gerçekten soruyorum bilerek yaptığımı bile anlamıyor ya. " Ya işte anneme anne dedin ya onu diyorum işte "dedi. " Ha sen onu diyorsun ne var ki onda diyemez miyim? "dedim. " Yok yani dede bu kadar hızlı beklemiyordum işte ben bile anneme bu akdar çabuk anne dememişimdir emin ola bilirsin "dedi .
" Acıktın mı? "diye sordu bir anda. " Evet "dedim hiç itiraz etme gereği duymadan. " O zaman kalk seni yemek yemeye götürüyorum "dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaderin oyunu
RomanceBiz kendi kaderimiz hiç bir zaman belirleyemeyiz . Bu ise bizim hayata -1 den başlamamız gibi bir şey aslında. Kader bize hep bir oyunlar oynar biz bu oyunları kazanırsak mutlu, kazanmassak mutsuz olmuş oluyoruz.
