Kaderin oyunu

14 bölüm

Kitaba başlamadan önce bir şarkı tavsiye etmek isterim canlarım.Bu arada bu bölümü bile bu şarkıyla okuya bilirsiniz.

Şarkımız; Zaafımsın (Selim Gülgören) şiddetle tavsiye ediyorum speed up dinlerseniz daha güzel olur. Ha bu arada sizde benim zaafımsınız😉💗. Şimdi merak edilen bölüme geçelim.

Eymen

Onu yemek yemeye eve getirmiştim. Hem annem gelinimle yemek de yeriz bir gün dediği için tam üstüne düşmüştü. Onu eve getirdiğim için şaşırmıştı tabi. Bir restorana falan gideceğimizi düşünüyordu her halde. Ama halinden pek memnundu. Zile basmış beklemeye başlamışdık. Kapıyı Nalan - yardımcımız açmıştı. İçeri geçmiş ayakkabılarımızı çıkarmışdık. Annem Sedefi gördüğü an aşırı sevindi . Beni görmedi bile. Bir kere olsun benide böyle karşılasa ne güzel olurdu ama.

" Ay güzeller güzeli kızım gelmiş benim"diyerek annem Sedefi iki yanağından öptü. Sedef kızım demesi ile biraz şaşırdı ama oda mutlu oldu bu durumdan. " Ne iyi etdinde geldin güzel kızım az önce tanıştık ama çok içime sindin. Bu sevincimi maruz gör evladım. Eymenin bu güne kadar benimle tanıştırdığı tek kızsın. İnşallah sonda olursun emi yavrum "dedi annem ona tam bir anne sıcaklığıyla.

" Anne sanki bende buradayım ?"diye burada olduğumu hatırlatdım her kese. " Yavrum ben seni hep görüyorum zaten. Ama Sedef kızım her gün görmüyorum ki. Keşke her gün görsem seni valla hiç bıkmam. Dimi yavrum ? "dedi annem. Bende bıkmam zaten değil her gün her saniye görsem yine bıkamam ki ben ondan . Ne diyordum ya ben. Kendine gel Eymen. O kız sana ihtiyacı olduğu için sana dayanıyor. " Tabi bende sizi hep görmek isterim. Bana öyle sıcak davranıyorsunuz ki size nasıl teşekkür ederim bilemiyorum vallahi "dedi Sedef. " O nasıl söz kuzum sen bundan sonra benim evladımsın. Bende senin annen. Tabi bu sana kalmış bir şey. Beni nasıl görmek istersen kabul bana güzel kızım "dedi annem. Ona bu kadar sıcak qanlı davranması açıkçası beni çok şaşırtmıştı. Ama ikiside mutluydu bu durumdan. Bana da kenardan izlemek düşerdi.

Annem benimde yanıma gelmiş sarılmıştı bana. " E siz oturun o zaman ben Nalana yardım edeyim çaylara "dedi annem. "Bende yardım ediyim mi? "diye sordu Sedef. " Kızım sen otur nişanlının yanında hem Nalan var zaten yardım eder o bana sen hiç merak etme "dedi annem ona.

Biraz sonra abim geldi. Sedef ilk defa abimi görmüştü. Onun beni nezaret haneye atdığını biliyordu zaten. Ama yüzünü görmemişti. Salona geçince bizi gördü. Epey bir şaşırdı tabi. " Oouu koçum naber? "dedi abim. "Hiç abi her zamanki gibi. Bir şeymi olması lazımdı. "dedim. " Görüyorum da ben yokken baya bir şeyler olmuş " diyerek baştan ayağı Sedefi süzüyordu. Hemen araya girip " Sedef nişanlım "diyerek onu abime tanıştırdım. "Sedef bu da abim"diyerek abimi ona tanışdırdım.

İlk önce abim elini uzatdı " ben Halil memnun oldum "diyerek abim kendini tanıttı. Abimin uzatdığı eli tutarak " bende Sedef bende memnun oldum "dedi. Sonra bana baktı. Öyle güzel gözleri vardı ki insan baktıkça bakası geliyordu. Bir anda Nalanın " Halime hanım" diyen bağırışını duyduk. " Eymen bey yetişin Halime hanım bayıldı. "dedi. Annem mi bayılmıştı yani. Koşarak yukarı çıktım annem yerde baygın vaziyette yatıyordu. " Anne uyan nolursun "dedim. Hemen ambulansı çağırın diyince annem kendine geldi. " Yok oğlum ne ambulansı. Başım döndü sadece. Yatıyım geçer zaten hemencecik. "dedi annem . " Yok annecim gel gidelim doktora "dedim fakat annem gitmemekte kararlıydı. " Tamam o zaman odana götürelim biz seni "dedim ve annemi odasına götürdüm.

Annemi odasınına götürmüşdük. Sedefde aşırı derecede kötü olmuştu. Ona her şeyin yolunda olduğunu söyledim. Tam annemin odasına girecektim ki içerden gelen sesle durdum.

" Bak oğlum Eymen benim hasta olduğuma inansın diye yalandan bayıldım. Ben Eymeni ilk defa bu kadar mutlu görüyorum. O kızda peri gibi maşallah. Eymen benim ölümcül bir hastalığımın olmadığını bilmemeli. Eğer bilirse kızla evlenmekten vaz geçecektir kesin. Bu yalana devam edeceğiz. Hiç olmazsa Eymen evlenene kadar bu oyun devam edecek. Eymende hiç bir şey bilmeyecek. "dedi annem.

Kulaklarım doğrumu duyuyordu bilmiyorum fakat annem hasta değildi. Hepsi bir oyundu. Ben evleniyim diye. Şimdi ben bunu gidip Sedefe söylersem muhtemelen evlenmkeden vaz geçecektir. Bu oyuna devam edecektim. Ben onu kayıp edemem asla. Bu olmamalı. Ona bu kadar bağlanmışken asla olmaz böyle bir şey.

Sedef

Annesi beni öyle güzel karşılamıştı ki kadına resmen hayran kalmıştım. Tabi bayılması beni epey bir üzmüştü ama olsun şimdi daha iyiydi Allaha şükür. Eymen beni kolumdan tutup Halime teyzenin odansına kadar getirmişti. Önemli bir şey söyleyicekti ama bundan benimde haberim yoktu maalesef.

" Oğlum kötü bir şey mi oldu ? . Korkmayan başladım da ben "dedi Halime teyze. "Yok annecim öyle bir şey yok. Hatda duyunca mutlu olacaksın "dedi Eymen. " E o zaman hemen söyle bakayım " dedi Halime teyze.

" Biz bir karar verdik "dedi. Pardon bu karardan benim niye haberim yok acaba. " Biz bir an önce evlenmeye karar verdik. Hatda ne kadar çabuk olursa o kadar iyi "dedi. Bu söylediklerini duyduğuna emin miyiz. Neler diyordu bu ya. Evlenicez demişti resmen. Hemde bir an önce. Neden bu kadar çabuk yapmak istemişti ki bu düğünü. Hala anlayamıyordum. İşte şimdi yeni başlıyorduk.