Rodzina Monet Diament- Kontynuacja

27. Śniadanie

Zbudziły mnie promienie słońca wpadające do sypialni.

Sięgnęłam po telefon by sprawdzić godzinę. Gdy zobaczyłam jedenastą, odrazu zerwałam się do siodu przy okazji tracając coś ręką.

Zmarszczyłam brwi, a potem przypomniałam sobie wczorajszy wieczór. Szybko obróciłam głowę w bok dostrzegając śpiącego Adriena przykrytego do połowy kądrą.
Ręką chyba uderzyłam go w twarz ale i tak się nie zbudził.

Wyglądał inaczej o poranku. Bez drwiny na ustach z łagodnymi rysami. Wyglądał na rozluźnionego. Zauważym, że jego ręka leży na moich udach. Próbowałam wydostać się z łóżka nie budząc go, ale moje próby poszły na marne bo kilkanaście sekund później jego ręka oplotła moją talię przyciągając mnie do niego. Pisnęłam.
- Adrien!
- Dzień dobry Hailie Monet - powiedział zachrypniętym głosem, przez który moim ciałem wstrząsną dreszcz - Jak się spało?
- Bardzo dobrze, a tobie? - zerknęłam na niego z pod rzęs.
- Dobrze jak jeszcze nigdy - mruknęł
z ustami przy skórze na mojej szyi, którą zaraz obsypał pocałunkami.

Nie spodziewałam się tego dlatego podskoczyłam lekko. Zaśmiał się cicho.
- Pójdę zrobić śniadanie - wymamrotałam.
Santan zatrzymał mnie kładąc dłoń na mim ramieniu.
- Zostań. Ja pójdę. Nie ruszaj się z tąd.
Po czym wstał i ruszył w kierunku kuchni. Obserwowałam go dopóki jego sylwetka nie znikła mi z horyzontu.
Rozłożyłam się wygodnie na łóżku.

Kilka minut później wrócił Adrien niosąc tace z jedzeniem dla nas.
Jeszcze żaden mężczyzna nie zrobił dla mnie śniadania do łóżka dlatego było to dla mnie miłe zaskoczenie.

Powili ułożył się na łóżku stawiając tace między nami.
- Smacznego Hailie.
- Dziękuję, wzajemnie - odpowiedziałam sięgając po tosta z awokado.

Chwilę jedliśmy w ciszy ale zauważyłam, że Adrien chciałby poruszyć jakiś temat dlatego zarknełam na niego ostrożnie.
- Moja matka zaprosiła mnie na obiad w przyszły weekend. Pomyślałem że może pojechałabyś tam ze mną?
Otworzyłam szeroko oczy na jego wyznanie.

Wiedziałam już, że Adrien nie ma najlepszych relacji z matką, dlatego zdziwiłam się, że chciał zabrać mnie ze sobą choć sam nie widuje się z nią często.
- Jesteś pewien. Nie chciałabym przeszkadać - zaczęłam - nie chciałbyś pobyć z nią sam na sam.
Niewiem dlaczego to zrobiłam ale złapałam go za rękę. To był już taki odruch, który stawał się dla mnie naturalny.
- Nie. Sama wiesz jak to wygląda. Będę czuł się o wiele lepiej jeśli pojedziesz tam ze mną.
Uśmiechnął się do mnie delikatnie.
- W porządku.
Jeśli chciał mojego towarzystwa to ja absolutnie nie miałam nic przeciwko.

Godzinę później zebrani siedzilismy już w salonie popijając kawę.
-Będę się zbierał. Muszę załatwić kilka rzeczy w Pensylwanii - powiedział podnosząc się z kanapy - Do zobaczenia Hailie Monet, odezwę się.
Pocałował mnie szybko w policzek, na co się zarumieniłam.
- Do zobaczenia.
I może wszystko było by dobrze gdyby nie doszedł do nas dźwięk otwieranym drzwi od mojego mieszkania.

A ja już żałowałam że nie przekręciłam zamka.

___________________________________________

Hejka kochani przepraszam że przez długi czas nie było rozdziałów ale miałam dużo nauki i ciężkie dni. Od teraz rozdziały będą krótsze ale będą pojawiały się częściej.❤️

Jak myślicie kto pojawił się w mieszkaniu? 🤔😏

Do następnego.

XXX