Kızıl Ay +18 (Tamamlandı)

-31-

Zaman hızla akıp gidiyordu. Çocuklarımız doğalı 5 yıl olmuştu ve onlar kocaman olmuşlardı. Vampir olarak doğmuşlardı ancak büyümeleri çok hızlıydı. Normalde 5 yaşında olmaları gerekirken 18 yaşında gibi görünüyorlardı. Okulu bitirmişlerdi. Kızımızın adını Elizan koyduk. Anlamı gökteki ezan. Oğlumuz adı ise Elvis koyduk. Bilge ve asil dost anlamına geliyor. Çok mutlu bir aileydik.

Ela gilden asla ayrılmamıştık. Üst katta yaşıyorduk ama ne zaman istesek onları görebiliyorduk ve birşey olduğunda anında birbirimizi bulabiliyorduk. Çok mutluyduk. Son beş yılda öğrendiklerim hayatımı değiştirmişti. Babam dediğim adamın gerçek babam olmadığını ve beni başka vampir bir aileden kaçırdığını öğrenmiştim. Kendi gerçek ailemi bulup onlarla tanışmıştım. Onlar şimdi bizim karşımızdaki evde oturuyorlardı ve onlar da kalabalıktı.

Gerçek babam ve gerçek annem yaşıyordu. 2 adet öz kardeşim vardı. Benden küçüklerdi. Biri kız diğeri erkekti ve onlar da ikizlerdi. Benimde bir ikizim varmış ama sahte babam onu öldürmüş. Benim gerçek adım aslında Masal değilmiş. Benim gerçek adım Ece'ymiş. Ölen ikizimin adı da Efe'ymiş. Bizi bulamadıkları için yeni doğan ikizlerine de aynı isimleri vermişler. Bizim anımızı yaşatmak için.

Dünya artık bizden korkmuyodu. Bizi kabullenmişlerdi. En azında bizim oturduğumuz mahalle bizi kabullenmişti ve ihtiyacımız olduğunda yardım ediyorlardı.

Duyguları hissetme yeteneğimi geliştirdim. İstediğim herkesin dokunmadan duygularını hissedebiliyorum. Tabiki aramızda en fazla 5 metre mesafe olması gerekiyordu. Ama zamanla daha ileriye gidecektim. Kızım yanıma gelip oturdu ve konuşmaya başladı.

"Anne. Sana birşey diyeceğim ama babama söyleme." dedi Elizan.

"Tabiki kızım söyle bakalım." dedim.

"Anne ananemgilin evinde bir oğlan var ve sanırım ben ona aşık oldum." dedi bir çırpıda.

"Olabilir kızım. Bundan korkmana gerek yok. Bende babana aşık olduğumda 18 yaşındaydım. Hatta evlendiğimizde ve sizi doğurduğumda 19 yaşındaydım. Baban buna asla kızmaz. Belki biraz kızar gibi yapar ama senin mutlu olduğunu görünce oda mutlu olacak." dedim kızımın saçlarını okşayarak.

"Teşekkür ederim anne. Bu gün beni kahve içmeye çağırdı ama ben korktum." dedi.

"İlk önce onun adını söyle bana. Eğer kötü biriyse seninle görüşmesine izin vermem." dedim.

"Adı Alfro. Yaşı biraz büyük. Yanı normal yaşa göre benden 100 yıl büyük." dedi çekingen bir tavırla.

"Alfro iyi bir çocuk. Ama seni üzere annene değil direk gelip bana söyleyeceksin. Kahve içmeye gidebilirsin ama sakın seni öpmesine izin verme." dedi Fred.

"Eyvah babam." dedi Elizan.

"Korkma kızım. Ben yaşlı olabilirim ama geri kafalı değilim. Sende annem gibi çok güzel ve hata yapmayan birisin." dedi ve bize sarıldı Fred.

Bir süre aile sohbeti yaptık. Sonra kızımı süsleyip oğlanın yanına gönderdim. Alfro gerçek babamın çok güvendiği oğlundan asla ayır etmediği birisi. Kızıma da güveniyorum. Birde Alfro ile beraber okudukları için bir problem yok. Alfro Elizan'a her zaman göz kulak oldu. Bize de çok yardımı dokundu.

Çocuklar dışarı çıkınca bizde kocamla evde başbaşa kaldık. Eda artık bizimle yaşamıyordu. Bunu kendisi istemişti. Girmesine ne kadar karşı çıksak da bizi yalnız bırakmak için gitti. Fred yanıma oturdu ve bana sarıldı.

"Düşüncelerini birlikte konuşalım mı?" dedi.

"Kızımız ve oğlumuz büyüdüler. Aşık oldular ve evlenmek isteyecekler. Onlarınki de bizimki gibi gerçek aşk." dedim bacağına yatarken.

"Evet ve bunu bizim bilmediğimizi düşünüyorlar. Bizim onlara karşı çıkmamızdan korkuyorlar." dedi.

Çocuklarımız güçlerimizi bilmiyorlardı. Çocukluklarını ve gençliklerini bizden korkarak yaşasınlar istemediğimiz için söylememiştik.

"Artık büyüdüler Fred. Onları serbest bırak. Düşüncelerini okuma. Güven onlara. Peki oğlumuz kime aşık?" dedim.

"Aslında çok komik." diyip güldü ve devam etti. "Büyümelerine yardım eden birine." dedi ve sustu.

"Eda mı?" diyip yattığım yerden kalktım.

"Evet ama Eda ona aşık değil. Eda Efe'ye aşık. Ne yapacağız diye düşünme çünkü oğlumuzun aşkı gelip geçici. Bir gün karşısına birisi çıkacak ve benim sana aşık olduğum gibi oda aşık olacak." dedi.

Beraber aşağı koca ailemizin yanına gittik. Ailemiz daha çok büyümüşdü. Evlenenler oldu. Evlatlık çocuk alanlar oldu. Ama biz birbirimizi asla bırakmamıştık. Her ne kadar Ela rahat değilseniz sizi bize çok yakın bir yere taşıyabilir dese de kimse gitmek istememişti. Can evlenip karısıyla beraber bebek sahiplendiler. Onlara gelin bizim katta beraber yaşalım desek de kabul etmediler. Berk bazen 'Düzeni bozdunuz. Siz evlenmeseydiniz kimse evlenmezdi.' diye söylense de çok mutluydu. Biz mutluyduk ama sırada çocuklarımızın mutluluğu vardı.