" ခ်မ္းေလး "
ၿဖိဳးေမာင္အလုပ္ကေနျပန္အလာရြာထိပ္နားအေရာက္ ေတာ့ေသာက္ေရအိုးစင္အနားမွာဒူေလးေထာင္ၿပီးလက္ေလးႏွစ္နဲ႔ဖက္ပိုက္ကာေခါင္းေစာင္းေစာင္းေလးနဲ႔ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနတဲ့ခ်မ္ေလး ေဘးနားမွာလဲအေၾကာ္ဗန္းႀကီးနဲ႔ အေၾကာ္မကုန္လို႔အိမ္မျပန္ရဲတာနဲ႔တူတယ္ေမေမတို႔ကေလ ကေလးခင္မ်ာရြာထိပ္မွာတစ္ေယာက္ထဲ့ေတာ္ေသးတာေပါ့မီးတိုင္ထြန္းထားလို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲစိုးရင္စိတ္နဲအနားသြားကာနမည္ေလးေခၚလိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးအဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ၾကည့္ၿပီးျပန္ထူးလာခဲ့
" အြန္႔ "
" ရြာထိပ္မွာဘာလုပ္ေနတာလဲကြာ "
" ကို ကို "
" ဟုတ္တယ္ကိုကို ကိုကိုေမးေနတယ္ေလအိမ္မျပန္ပဲဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲလို႔ "
ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီးၾကည့္ေနရွာတယ္ ထိုအၾကည့္က သူေလး၀မ္းသာေနတာ အင္းေပါ့ေလ ရန္ကုန္မွာအလုပ္သြားလုပ္တာဆို ဒီကိုယ္၁လေနမွတစ္ခါပဲျပန္လာျဖစ္တာ သူေလးေမ်ွာ္ေနရွာမွာေပါ့
" ကို ကို ေမ ေမေလး ကေလ "
" ကိုကိုသိတယ္ မေျပာနဲ႔ေတာ့ေနာ္ လာကိုကိုနဲအိမ္ျပန္ရေအာင္ "
ကြၽန္ေတာ္လက္ကိုဆြဲၿပီးျပန္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ထိုလက္ေတြကိုအကိုင္မခံတဲ့ကေလး ၿပီးေတာ့စကားဆိုလာတာက
" အ အေၾကာ္ မ မကုန္ ရင္ ေမ ေမေလးက ျပန္ ျပန္မလာနဲ႔တဲ့ "
"........ "
ကြၽန္ေတာ္ကေလးအေျပာေၾကာင့္ ေမေမကိုယ္အေတာ္ေလးစိတ္ဆိုးခဲ့သည္
" ေမေမကေတာ့ေလ "
" ကို ကို "
" ခ်မ္းေလးေျပာ "
" ဗိုက္ ဗိုက္ အ အရမ္း စာတယ္ "
ဟာကြာ ငါဒီအိမ္မွာမရိွတဲ့တစ္လေလးအတြင္ဘာေတျြဖစ္ေနၾကတာလဲ မဟုတ္ဘူးေမေမမဟုတ္ဘူး
" လာခ်မ္းေလးကိုကိုတို႔အိမ္ျပန္မယ္ ေမေမဆူခဲ့ရင္ကိုကို၀င္ေျပာေပးမယ္ၾကားလား "
ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ေခါင္းတစ္ဆက္ညိတ္လာခဲ့တယ္
" ျပန္မယ္ခ်မ္းေလး ကိုကိုကိုယ္လက္ေပး "
YOU ARE READING
မောင်ရဲ့ အေးချမ်းလေး
Adventureမောင်ဦး+ အေးချမ်းမောင် နမည်အေးချမ်းပေမဲ့ လူမအေးချမ်းတဲ့မောင်အေးချမ်းလေးကိုယ် မောင်ရင်ခွင်ထဲ့ထွေးပွေ့လို့ ထာ၀ရအေးချမ်းမူလေးတွေအတူတကွယူဆောင်ကြမယ်
