(4)U/Z

91 10 1
                                    

ေမာင္ၪီးတစ္ေယာက္ ထိုေကာင္ေလးလက္ကိုဆြဲကာထြက္ခဲ့ေပမဲ့ဘယ္ကိုယ္သြားရမွန္းမသိ ေလ်ွာက္ရင္းေလ်ွာက္ရင္းနဲ႔  သိတယ္မွတ္လားလူလည္သားသမီးႏံုရင္ဘယ္သူမွလိုက္မမွီဆိုသလိုပါပဲ ထြက္လာတာကေတာ့ရြာထဲ့ကပါပဲ ေရာက္သြားေတာ့ကြင္းထဲ့ဘာတစ္ခုမွမအပ္ဆက္ ပါလာတဲ့ေကာင္ေလးကိုယ္လည္ေနာက္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္မ်က္လံုးဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ျပန္ၾကည့္လာခဲ့တယ္  ဒီလမ္းကိုသူေတာ့သိေလာက္မွာပါေလ ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ေမးမွရေတာ့မည္

" အဟန္ "

"....... "

" ငါ ငါနမည္က ေမာင္ၪီး  "

ေနရာေမးမယ္ဆိုၿပီး ထြက္လာတဲ့စကားက ကိုယ္နမည္ကိုမိတ္ဆတ္မိခ်င္ပင္ ဘာမွလဲမဆိုင္သလိုပါပဲ

" မင္းနမည္ကေအးခ်မ္းေမာင္ေနာ္ "

ကြၽန္ေတာ္ေမးေတာ့ေခါင္းေလးအနဲငယ္ေစာင္းလာတဲ့ေကာင္ေလး ကြၽန္ေတာ္လဲေစာင္းေနတဲ့ေခါင္းေလးကိုယ္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ထိန္းကိုင္လိုက္ေတာ့မ်က္ေမွာင္ကုက္ၾကည့္ခ်င္းကိုခံလိုက္ရေတာ့သည္ ဒါဆို သူမႀကိဳက္ပါဘူးေပါ့

" ေမာင္ၪီးလို႔ ငါနမည္က မွတ္ထားေနာ္ၾကားလား "

အေရွကႏွခမ္းအနဲငယ္လႈပ္လာတာေၾကာင့္ ေမာင္ၪီးေစာင့္ဆိုင္းေနမိခဲ့တယ္ ဒီေကာင္ေလးငါနမည္မ်ားေခၚလာေတာ့မလား ဒါေပမဲ့ထင္တာနဲ႔လြဲစြာ သူႏွခမ္းပါးေလးကထြက္လာတဲ့နာမ္စားေလးက

" ေမာင္ "

" ဟင္ "

" ဦ "

"........ "

" ေမာင္ ေမာင္ၪီး "

" ထိပ္ဆံုးကတစ္လံုးပဲေကာင္ပါတယ္ အဲ့ၪီးကိုျဖဳတ္လိုက္ ၾကားလား "

" ေကာင္း ေကာင္း ပါ့ ပါ့ မလား "

" ေကာင္းပါတယ္ မယံုရင္ျပန္ေခၚၾကည့္ "

" မ မေကာင္း ေကာင္းပါဘူး "

" က်စ္ ေကာင္းတယ္အဲ့ၪီးကိုယ္ျဖဳတ္လိုက္ ၾကားလား "

" ဟြန္႔ "

ကြၽန္ေတာ္သူေမာင္လို႔ေခၚတာေလးကနားေထာင္လို႔ေကာင္းတဲ့အတြက္ထက္ေခၚရန္ေတာင္းဆိုလိုက္ေတာ့ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကမသိမသာေလးရဲလို႔

မောင်ရဲ့ အေးချမ်းလေးWhere stories live. Discover now