" ကဲ့ေရာက္ၿပီ တခူးေနရမဲ့အေဆာင္ "
" ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူတင္ပါတယ္ မိုး "
" မိုးမခပါ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" ခ ရဲ့အေဆာင္က တခူးရဲ့အေဆာင္နဲ႔တစ္လမ္းေက်ာ္ေလးပဲ သိလေဆာင္တဲ့ ပ်င္းေနရင္လာလည္ေပါ့ "
" ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္ "
" ဒါဆို ခ ကိုယ္ခြင့္ျပဳပါအံုးဗ်ာ "
သြားတတ္ေလးေတြေပၚေအာင္ၿပံဳးျပသြားတဲ့ မိုးမခဆိုတဲ့နတ္သားေလးကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္မမိွတ္မသုန္းလိုက္ၾကည့္ေနမိခဲ့တယ္
အခ်စ္ဆိုတဲ့ဧခရာကိုယ္ဘယ္လိုတိုင္းတာထားသလဲေတာ့ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး ကြၽန္ေတာ္သိတဲ့အခ်စ္ကဒီလူသားေလးျဖစ္ေနခဲ့တာပဲသိေတာ့သည္
.
.
.
.
.
.
.
ေက်ာင္းစဖြင့္တဲ့ ပထမရက္
" တခူး "
မိုးမခတစ္ေယာက္မနက္ေက်ာင္းစတတ္ထဲ့က တခူးကိုယ္ရွာေနခ်င္းပင္ ေန့တစ္ပိုင္းတာကုန္သြားသည္ တခူးဆိုတဲ့ထိုလူသားေလးကိုယ္မေတြ့ရပါ အခုလဲစိတ္ေရွာ့ကာအေဆာင္ကိုျပန္ေတာ့မယ္ဆိုမွာ အမွတ္မထင္းစကၠူပန္းေလးေတြရိွတဲ့လမ္းေလးကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေတြ့ပါၿပီဗ်ာ အသံတိတ္လူသားေလး စာထိုင္ဖတ္ေနတာနဲ႔တူသည္ အခုလိုေတြ့လိုက္ရေတာ့လဲကြၽန္ေတာ္အလြမ္းေျပပါသည္ ခင္ဗ်ာေလးတို႔သိမလားေတာ့မသိဘူး ကြၽန္ေတာ္ရဲ့တခူးေလးကေလအရမ္းေခ်ာတာ အေဝးကၾကည့္တာေတာင္ မ်က္ခံုးထူထူေလးေတြကအထင္းသား
" ..... "
ကြၽန္ေတာ္ စကၠူပန္းပင္ေအာက္မွာစာထိုင္ဖတ္ေနတုန္း နမည္ေခၚသံေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မေန့ကေတြ့ခဲ့ရတဲ့နတ္သားေလးတစ္ပါးလည္ကတံုအညိုေရာင္ေလးနဲ႔ပုဆိုကြက္စိပ္အမဲေလးနဲ႔တြဲ၀တ္ထားျပန္တယ္ ေျခတစ္ခါလွမ္းလိုက္တိုင္းေပၚေပၚလာတဲ့ေျခးေခ်ာင္းေဖြးေဖြးေလးေတြက ကတီပါဖီနပ္အနီေရာင္ေလးနဲ႔လိုက္ဖက္စြာ
ဒုတ္ဒုတ္ ဒုတ္ဒုတ္
အခုန္ျမန္လာတဲ့ႏွလံုးခုန္သံေတြကိုယ္သူၾကားသြားမွာဆိုတာေၾကာင့္ လက္ဖဝါတစ္ဖက္နဲ႔ဖိထားခဲ့မိျပန္တယ္
အေတာ္ဒုကၡေပးတဲ့ ေကာင္ေလးပဲ
YOU ARE READING
မောင်ရဲ့ အေးချမ်းလေး
Adventureမောင်ဦး+ အေးချမ်းမောင် နမည်အေးချမ်းပေမဲ့ လူမအေးချမ်းတဲ့မောင်အေးချမ်းလေးကိုယ် မောင်ရင်ခွင်ထဲ့ထွေးပွေ့လို့ ထာ၀ရအေးချမ်းမူလေးတွေအတူတကွယူဆောင်ကြမယ်
