my life as a warrior-cat

ehm.

Pov. Eekoornkit

Als ik de volgende ochtend mijn muis opeet, komt er een kat aangelopen, " je moet zo schaapvacht helpen teken weg te halen, bij de oudste." Ik kijk de kat geschokt aan, "echt, dat meen je niet?!" Hij knikt. Ik loop naar schaapvacht toe, een mooi poesje met een zachte maar ruwe vacht, denk maar aan schapenwol. Daarom heet ze ook zo. We gaan ritselroet helpen, "ze heeft een paar teken," ik knik, gatver denk ik, we lopen naar een pikzwarte oude poes, met hier en daar een paar witte vlekken, "ze zijn moeilijk te herkennen," zeg ik. Ritselroet knikt. "Dat klopt!," we halen wat vies spul, om op de teken te smeren, de teken vinden dat zo vies dat ze direct* (*meteen) loslaten. Ik zie een teek, hij heeft zich vastgezogen aan haar schouder, ik smeer het spul op, en de teek laat na een minuutje los. Hij valt op de grond, nu komt het allervieste, je moet de teek pletten, dus ik denk aan doodbijten, ik buig me voorover, en neem de teek in mijn mond, en ik voel hem kapot-splashen in mijn mond, een vage bloedsmaak komt in mijn mond, ik kokhals, dit kan ik niet aan, ik braak alles uit. Schaapvacht kijkt me geschokt aan "Gatver, muizenbrein waarom eet je een teek?!," ik kijk haar verontwaardigd aan, "we moeten ze toch pletten?" "Ja, maar niet zo!! We nemen ze in een zakje mos mee, en dan droppen we ze in de rivier!" Ik kijk haar raar aan, "owja, eh dat kan ook!" We verzamelen alle teken, binden ze bij elkaar met gras, en mos, en gooien ze in de rivier, ik heb mijn lesje geleerd, nooit meer een teek opeten. Owja, en teken kunnen niet tegen water dus dan verdrinken ze.