SGAD1264:Yapay gezegen

O AN

Merhaba sevgili okuyucular lütfen ilk bölümü kısa ve sıkıcı bulsanızda okumaya devam edin belki güzel olabilir ve yorumlardan tavsiyelrinizi beklerim

Yıl: 3116 Dünya

Sonunda okul bitiyordu herkes heyecanlıydı gelecek yıl üniversite için jüpitere gidiyordum en iyi okulların olduğu yere gidiyordum ve en iyisi sevgilim ordaydı kız satürnlüydü fakat çok güzeldi sarı saçları vardı beyaz -fark edilmeyecek kadar belli olan- pulları parlıyordu beyaz gözleri
Her şeyi yansıtacak gibiydi en son ki holografik konuşmamızda iyice olgunlaşmıştı göğüsleri ve kalçası iyice büyümüştü tam bir kadın olmuştu.onunla birlikte olmak için sabırsızlanıyordum ... ben hayallere dalmışken çocuklar yanımdaydı bana dik dik bakıp kıkırdıyorlardı kendime geldiğimde "noldu aşık çocuk sevgilini mi haturladın"dedi micheal çocuk tam bi sersemdi ama iyi biriydi okul olarak merkürü kazanmıştı fakat o zaten askeriye okuycaktı yani onun için en iyi seçenek merkür dü zaten. James ve jaff yanda kızlara bakıyorlardı her zamanki 'okulun son günü kıza çıkma teklif etme planı' nı yapıyorlardı iki ikiz kardeş çok muzurlardı ama akıllılardı her planı ve sınavı sorunsuz yaparlardı iki kardeş neptün e gidiyordu neptün bilgi toplama-geliştirme-aktarma (bilgisayar mühendisi gibi) üniversitesine kayıt yaptırmışlardı. Emily çok uysal ve iyi kalpli bi kızdı sakin di ama james ve jaff in şımartmasıyla bi hayvana dönüşebiliyordu, kız dünya da doktorluk okuyacaktı. En iyi okullardan 2.sinde okuyordu kız bi dahiydi. Bense mühendislik-mimarlık okuyacaktım cidden zor bi sınıftı ama lise hocam sınıftaki en iyi M-M ben olurum diyordu - mühendis mimarlık demek M-M -bende hocama güvenip kaydımı yaptırdım kişisel sınavdada ztn en yüksek 6. Dereceyi yapmıştım ve en iyi okuldda %100 burslu okuyordum ve yanındada yiyecek içecek ve hologram masrafları karşılanıyordu.

**1 saat sonra**

Evde oturuyordum tv den oyun oynuyordum ve aynı anda arkadaşlarımla mesajlaşıyordum ve bi anda dışardan bi ıslık sesi geldi sağır edici yükseklikteydi kulaklarımı tıkadım olmadı denedim ama olmadı çığlık atıyordum avazım çıktığı kadar annem kapıda bana bakıp "iyimisin iyimisin!!!" Diye bağırıyordu ağlıyordu bi sn lik ses azaldı ve hemen "önemli değil... üzülme" dedim ve ses yine şiddetlendi "yardıım ediin" diye bağırıyordu annem. Ve bi anda dev bi ışık patlaması oldu herşey beyaza döndü tıpkı malena nın pulları gibiydi ve bi anda herşey karardı...