Köleler Aşık Olur mu? ~Sasunaru

°~5~°

~~~~~~~~~~~~~~~••✪••~~~~~~~~~~~~~~

Salona girdiğimizde tüm ailenin gözleri merakla bizim üstümüzdeydi. Gören sanki 10 yıl ortadan kaybolduk sanardı. Ancak maksimum 5 dakika olmuştu. Bu uchihaların zamanıda çok değerli heralde..

Sasuke özür dileyip yerine geri oturduğunda tüm aile yemeğine devam etmişti ve neyseki madara bizden "5 dakika" geç kaldığımız için şarap yapmamıştı.

Sasukeye baktığımda ise hala terliyordu. Böylesine karizmatik birini korkudan deli gibi terlerken görmekte bi garipti. Sanki her an silahlı bir baskın olabilecek gibi tedirgindi.

Saatler akıp gidiyordu, uchihalar ise sıkıcı şirket sohbetlerine devam ediyorlardı. Kafamı tekrar sasukeye çevirdiğimde ise abisi itachi'yi sasukeye bakarken yakalamıştım.

Aralarında ufak bir sohbet dönmüştü, ardından itachi'de tedirgin bakışlar atmıştı. Yahu mesele ne acaba duyan herkez tedirgin oluyo?

Onlar sohbetlerine güzel güzel devam ederken bende Kendi kendime ne olabileceği hakkında senaryolar üretiyordum. Mesela birden bire bomba patlasa sonra herkez ölse falan..

İyice saçmaladım. Akıl sağlığımı yitiriyorum galiba.

ben düşünürken ani bir cam kırılma sesi kulaklarımda yankılandı ve hayal dünyamdan çıkmıştım.

Keşke o şom ağzımı açmasaydım.

Etrafta kurşunlar yağışıyordu ve birtanesi madaraya isabet etmişti bile.

Hemen herkez yere eğilmişti. Bana ise jeton sonradan düşüyordu. Acaba sasuke ve İtachi bu yüzden mi tedirgindi?

Ben olayları anlamdırırken bir kurşunda benim sağ omzuma işaret etmişti. Acı bir şekilde inleyip omzumu tuttum. İşte şimdi sıçtık..

Ben acıdan kıvranırken bi kol beni masanın altına çekti. Gözlerimi açtığımda ise bunun sasuke olduğunu gördüm.

Dur bi dakika.. BEN ŞUAN RESMEN ONUN KUCAĞINDA OTURUYORUM?!

yüzümün kızarmaması için dua ederken nefesi yüzüme çarpmıştı.. Sanırım kızarmamak elde değil.

Fakat sasuke bunu çokta umursamıyordu. Çünkü kaşlarını çatıyordu.

Sasuke: Manyak mısın sen?! Niye ortada duruyorsun?!

Sesi sert ve öfkeli çıkıyordu.

Naruto: üzgünüm..

Diyebildim yalnızca. Kızarmamalıyım kızarmamalıyım!

Sasuke yavaşça kurşunun olduğu kolumu inceledi.. Madara dururken sanki önemli olan burada benim. Neyse kendi kendime triplenmeyeyim şimdi birde.

Kurşun yağmuru devam ediyordu. Tahminen 5-6 kişi falan bunu yapıyordu.

Sasuke ise kolumu incelemeyi bitirdiğinde kızgın bakışlarının biraz daha dindiğini gördüm. bana baktı. Ve ardından hiçbirşey demeden öylece bekledi.

Nasıl böyle sakin kalabiliyordu?

Biraz bekledikten sonra kurşun sesleri kesilmişti.

Herkez masanın altından çıkmaya hazırlanırken ortamda çıt çıkmıyordu. Sanki hergün yaşadıkları şeyler..

Herkes masanın altından çıktığında bizde çıkmıştık. Herkes ne oluyor dercesine etrafına bakışlar atıyordu.