Böyle saçma sapan bir günün bitişinden sonra eve dönüyordum. Hem saçmaydı hem çok güzeldi. Yaşadıklarıma inanamıyordum. Ama çok güzel bir teselli almıştım. Şimdi kulağımda müzik,bugün olanları düşünüp sırıta sırıta yürüyordum.
Arkamdan omzuma bir kol uzandı. Tabii Cemal abiydi. Sanki dünki olaydan sonra baya bir yakınlaşmıştık? Ya yaşanmasaydı,yakınlaşmayacak mıydık? Neyse,bunları düşünmenin zamanı değildi.
Eve varıp çantamı yere fırlattım. Üzerimi değiştirdim. Bir duş almam gerekiyordu.
Duştan çıktıktan sonra, çok rahatlamış hissediyordum. Saçlarımı kuruttum, uzun olduğu için bakımı zordu. Yatağa atlayıp telefonumu elime aldım. Çok yoğun bir gün geçirmiştim. Biraz yatıp uzanmak çok iyi olurdu.
Telefonu açtığımda, bir bildirim olduğunu gördüm. İnstagrama girdim. Takip isteği gelmişti. Peki kimden gelmişti? Cemal abiden istek gelmişti. Tabii ki kabul edip bende ona istek attım. Hemen kabul etmişti. Tüm postlarımı beğendi. Bende onun postlarına bakmalıydım.
👤 Cemallys
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❤️ 💬 No comment
👤Cemallys
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❤️ 💬 Cemallys:tired
~♡
Fotoğraflar çok hoştu. Yüzü tam gözükmese bile hala inanılmaz yakışıklıydı. Bende onun postlarını beğendim. Ne ara bu kadar yakınlaşmıştık? Ama çok mutluydum, lütfen hep böyle kalalım.
Şuanda ona deli gibi mesaj atmak istiyordum. Ama öyle utanıyordum ki. Ama yazsam ne olabilirdi ki? Beni dövecek değildi ya? Ama ya fazla meraklı görünürsem?
Of Ayas, ne kadar detaylı düşünüyorsun. Yaz gitsin işte. Ama bir türlü götüm yemiyordu. Neyse, sonra yazardım.
Bu kadar yatmak yeterdi. Kalkıp ödevlerimi tamamlamalıydım. Ama fizik ödevimi yapmak istemiyordum. Fiziği anlamıyorum! Fizik kadar iğrenç bir ders yoktu.
Sahi, fiziği yapamıyordum. Neden Cemal abiye sormuyordum? Hem de yazmak için bahanem olurdu.
Telefonumu açıp instagrama girdim. Kendimi onun profilinde buldum. Ayas, bu kadar stalker olma! Neyse, ikimizin sohbetine girdim. Bomboştu. Şimdi bu boşluğu dolduracaktım. Ellerimle korka korka yazmaya başladım. Tek yazabildiğim şey "Cemal abi" oldu. Ayas, ne kadar klasiksin! Neyse, boşverelim şimdi. Yandaki 'gönder' butonuyla bakışıyordum. Bir anda basıp ekranı kapattım.
Kalp krizi geçirecektim. Yazar yazmaz telefonu hemen yatağa fırlattım. Utancımdan ölecektim. Yatağa fırlattığım telefonumdan bildirim sesi gelince iyice utanmıştım. Korka korka telefonu elime aldım. Ekranı açmaya korkuyordum. Telefonun açma düğmesine bastım. Bildirimin başında "Cemal" ismini görünce karnımda kelebekler uçuşmaya başladı. Telefonu açıp sohbete girdim.
Krizinden ölecektim. Bize gelecekti tam şuan! Hemen kalkıp üzerime düzgün bir şeyler giydim. Odamı alel acele toparladım. Ha birde anneme söylemeliydim. "AANNEEEE!!"
"Efendim Ayas??"
"Anne Cemal abi bize gelecek ders çalışıcaz!"
"Oğlum daha erken söylesene, neyse kek yaparım ben şimdi size."
"Saool anneee!"
O gelene kadar panik içinde odamı topluyordum. Çok heyecanlanmıştım. Yaklaşık 10 dakika kadar sonra zil çaldı. Koşa koşa kapıya gittim.
A: Hoşgeldin Cemal abii!!
C: Hoşbuldum Ayass.
Beklemediğim bir anda sarıldı. Selamlaştık. "Ayakta durma gel içeri."
Cemal abi içeri girdiğinde annemde kapıya gelmişti. Çocukluk arkadaşıydık, haliyle annemle de tanışıyorlardı. "Cemalcim hoşgeldin."
Annemle de selamlaştıktan sonra odama girdik. Hemen dersi bitirip bir şeyler hakkında konuşuruz belki diye hızlı hızlı yapalım istiyordum.
~♡
Bir buçuk saatin sonunda şükür ki ödevi bitirmiştik. Çok yorgundum. Kendimi yatağa sırt üstü bıraktım. Cemal abi kalkıp yanıma oturdu. Bana bakıp gülümsüyordu. Bende ona baktım. O zaten çoktan beni izliyordu. Utanıp gözlerimi kaçırdım.
O da kendini yatağa bıraktı. Sırt üstü yatıyorduk. Yan dönüp bana doğru bakacak şekilde uzandı. Bende ona döndüm. Ama inanılmaz utanıyordum. Cemal abi biraz daha bana doğru yanaştı. Şuan kalp krizi geçirecektim ama o kadar yorgundum ki sanırım uyuyakalıyordum.
