Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mükеmmеl kişiyi aramaktan vazgеç. Tеk ihtiyacın olan sana sahip olduğu için şanslı olduğunu düşünеn biridir.
"Hadi oradan!" dediğimde dudakları kenara kıvrıldı. Yavaşça sandalyeden kaltı ve bana doğru yaklaştı. Kulağıma yavaşça yaklaştığında kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atmaya başladı.
"Bazı insanlar yağmuru hissеdеr, bazıları isе sadеcе ıslanır. Biz yağmuru hisseden tarafız." dedi fısıldayarak. Kalp krizinden ölmek üzerim. Ç̶o̶k̶ ̶y̶a̶k̶ı̶n̶ ...
En sonunda biraz olsun geriye gitti. "Artık... eve dönesek... geç oldu..." dedim kekeleyerek. Bana gülümsedi ve kafasını evet anlamında salladı. Ne derler ona ya? Heh, kelebek etkisi. Şu an tam olarak onu fazlasıyla yaşıyordum. Midemde birşeyler uçuyordu adeta...
Club'den çıktım ve arabaya oturdum. Umut yanıma geldi ve kapıyı kapattı. "Şey, sizi güvenliğe söylediğim için kızgın mısın?" diyerek sordum yaramaz çocuk sesiyle. Bir yandan dudaklarımı kıvırıyordum.
"Ama bunun bir telafisi olabilir." dedi sırıtarak. "Ne ki?" diye sordum merakla. Beni öper misin diyecek hali yok ya.
"Beni öper misin?" Şom ağızlı sussana bi!?
"Yok daha neler!" dedim fakat yanaklarımın kızardığını şimdiden hissediyordum. "Şaka yaptım be, kızgın felan değilim sana!" der demez yüzümü kapattım.
"Pa... pardon," dedim. Biri rezillik mi dedi? Buyrun benim.
Şu an içimdeki kelebek etkisi yerini utanca bıraktı. Artık onun yüzüne bakabileceğimden emin bile değildim. Çocuk gelmiş sana beni öp diyor ya, tabii ki şaka yapacak.
✿✿✿ Evimi öğrenmesini istemediğimden bir sokak önce beni bırakmasını istedim. O da sorgusuz sualsiz beni orada bıraktı.
Birde eve kadar yürüdüm, odama girip kendimi yatağa attığımda bacaklarımı hissetmiyordum bile.
Hızlıca telefonumu çantamdan çıkardım ve Lena'yı aramaya koyuldum.
"Alo, kızım ne oldu?" dedi Lena.
"Daha ne olmasın! Sen gittikten sonra Umut bana bir şeyler söyleyip eve bıraktı..." dedim endişeli bir sesle. Bir yandan annem duymasın diye sessiz konuşuyor, bir yandan da odanın içinde dönüp duruyordum.
"Peki... yarın bunları konuşuruz," dedi ve öksürerek telefonu kapattı. Telefonu kapatınca gözlerim istemsiz bir şekilde saate baktı. Saat 11.20'ydi. Beklediğimden bayağı erken dönmüştük.
Hâlâ kıyafetlerimi çıkarmadığımı fark edince elimi anlıma koydum. "Off, çok yorgunum..."dedim ve söylenerek pijamalarımı giyindim. Makyajımı pamuk yardımı ile çıkarıp yatağa doğru uzandım. Yaklaşık iki üç dakika sonra gözlerim kapanmaya başlayınca kendimi uykuya teslim ettim...
