Ben Hristiyan olmak istemiyorum dedi Emine Şerif'i Ben istemiyorum O bir sesli söylediğin her kelimeden sonra yutkunuyordu ben hristiyanlardan nefret ediyorum özellikle Yunanlılardan onları tanımıyorum ama 1921 yılında Eskişehir işgalinde haklarını neden ve onlardan nefret ediyorum sizin sözleriniz Belki de bugüne kadar duyduğumun en güzel laflar ama Etrafımdaki insanlar bana hiç öyle gözükmüyor mesela Sivrihisar ilçesinde hala Hristiyanlar yaşamakta ve pek de iyi insanlar olduklarını söyleyemem okuduğum tarihi kitaplardan Hristiyanların masum köylüleri Paşa tuttukları yazıyor ağlayarak durdum Emine Şerife Çünkü içindekiler tekrar ortaya çıkmıştı uzun süredir hatırlamadığı Ruhunda Külleri Duran ve üstü örtülü olarak yatan her şey şimdi paralıyordu yine taş Sokaklar arasından geçerek evine giriyordu üstüne aniden Yeni bağlantılar oluşmuştu her şey o kadar berraktı ki genç kız bazen bir hayal zannettiği şeyi gerçekten yaşadığını fark etti söylediği her kelime büyük bir çaba sarf ederek acele ile sanki zihninde canlının görüntüleri yakalamaya çalışılmışcasına ağzından çıkıyordu size bir rüyamı anlatayım dedi o gece aniden uykum gelmiyor beni kucağına alalım donuk yüzü ile titreyen Dedem olduğunu görmüştüm bütün evde bir ses çınlıyordu ve ev sanki deprem olmuş gibi titriyordu ortalık bağırışı görüntüden geçen yılda fakat şimdi anlamaya başlıyorum söylediklerini duyar gibiyim yabancılar Hristiyanlar babam bağırıyordu ya da annem hatırlıyorum Neden beni aşağı Karanlığa indirdi darbe geniş karanlık sokaklardan geçirdi hala Teşekkürler ve bağırırlar vardı Yunan askerleri üzerinde Süngü olan uzun tüfekleriyle koşuyordu sonra bir adam vardı Onunla gidiyorduk uyandığımda uzak odaklarım ortasındaydı neden ve şu anda yanında kaldığım adam artık şehri görmüyordum ama orada geldiğimiz yerde gökyüzü kısıldı ve yola koyulduk yanında iki kız daha vardı Çok güzellerdi her gece yatağımın başına gelip yanıma bile kandırırlardan babam o kadar uzun boyluydu ki parmak ucunda uzanmaya çalışıp ona yetişemezsin Bu yüzden beni genelde kucağında taşırdım Bu rüyayı bir daha görmedim o gün belki de �stiklal savaşını anlatan Şu Çılgın Türkler resimli romanın etkisinde kalmış olabilirim ama bizim okullarımızda her zaman işgal kuvvetlerinin muhasebakaya yaptığı uygunsuz davranışlar anlatılır kelimeleri derin ve kederli bir sessizliğin içinde yankılanıyor ve Ümitsiz Bir ağlamaya dönüşüyordu aydınlık görüntüsüyle birkaç dakika önce onu fetheden Hayat şimdi yeni biten sıkıcılığıyla önündeydi öğretmen ise bu kadere dikkatli bir biçimde izlerken amacını çoktan unutmuştu kızın karşısında sessizce duruyor ve O kadar üzülüyor oradaki Söylemek istediklerini anlatmak yerine Onunla oturup birlikte ağlamak istiyorum kendi içindeki Engin'in insan sevgisi onda farkında olmadan uyandırdığı bu acıyı bir suç gibi hissediyordu bir saat önce onu ellerini zaten büyük iyiliğin karşısında değişen hayatına yukarı taşıma yoksa tehlikeli sulara çekmek istediğini bilmediği dalgaları böyle hissediyordu Lakin Korkma karşısında da bir karşısında da Aynı ölçüde arabayı üzgün olduğunu hissediyordu yüreğini kaplayan tek duygum henüz önüne serilen bir sürü yol ve nefes alayım bu yeni hayata Duygu insanca sevgiyle kelimeleri bulmak için boş yere uğraştı hepsi çok ağırdı tek bir hatıranın derdi ya acı verirsen de onlarca laf kalabalığına niye yararlı ki ebeni Şerife'nin yabancılarla ilgili acı hatırası vardı çocukluğu Almanya'da geçmişti ve sınıfta diğer öğrenciler tarafından sürekli aşağıdan almıştı p** O bana bir Türk gibi sözlere maruz kalmıştı Alman öğrenciler onunla arkadaş olmamıştı Hatta zorunlu olmadıkça konuşmamız lazım hristiyanlardan nefret etmesek ya daha çok Çocukluğumda yaşadığını davalara dayanıyordu öğretmen yeni ile kızın titreyen yüzünü çevreleyen siyah saçlarını okşadı kız Kafasını kaldırıp bak da aklı karışmışsa fazla bir halde gece saçını düzeltti ve arıyor muşsun sağa sola bakışlara bak yüzü solgunluğu Şimdi sadece gözlerinde karanlık ışık görülebiliyordu Kendine çeki düzen verdi engelleyemedi hıçkırıklarını kapatmak için cümlesine hızlı dile getirdi Şimdi gitmem gerek geç oldu Babam beni bekliyordur selam vermek için başını salladı eşyalarını topladığı gibi olacaktı Ancak ona güvende merhametle bakan adam kızı yine yanına çağırdı kızıyorlar kadına baktın Çünkü gözlerinde yaşlardan oluşan bir ışık ayrılıyordu öğretmen kadın ellerini kendi elleriyle sardı ve bakışlarımı ona dikerek konuştu Emine Şerife Biliyorum zor bir çocukluk yaşamışsın ırkçılığa maruz kalmışsın Şimdi gitmek ve bir daha dönmemek istiyordum ana hemen inanıyor veya inanmıyorsun çünkü İçimden gelen bir televizyon seni anlatıyor genç kızın elleri kendine bir kere daha yumuşak ve güvenli bir şekilde öğretmenlerinin ellerine bıraktı adamı umutla devam etti ama sen yine de gel Emine Şerife her şeyi bir kenara bırak seni mutlu olanlara da hüzünlü olanlara da yarın dersime başlayacağız ve başaracağımıza inanıyorum artık kendini üzme geçmişi geçmişte bırakıp artık onu kurcalama yarın yeni bir onunla genç kız ağlayarak başını onaylarca Sanayi iki yana salladı çocukluk aşkını hatırlamıştı �lk Bakışta Aşık olduğunu Sarı saçlı mavi gözlü Alman çocuğunu onun yanına gidip duygularını açtığında çocuğun kendisini aşağılamasını ve Emine ayrılırken yaşamına dair buydu tereddütünle korkuyorum eskisi gibi ama bu defa şimdiden daha koyu ve çok çeşitli bir alanın farkındalığıyla evine geri götürdü mucizeyi ona inancı devam etmekle birlikte onu sadece yaşamam ilahi bir Kudret tarafından yönetilen bir oyunu gibi hissettiğinden onun kutsallığını olan inanca vermişti gizemli hikayelere karşı inancını inanmak için belki de daha fazla korkak olan birinin yüzünde görünmesini kabul etmesi gerekiyordu ki Hristiyanlık gerçekten ırkçılığa dayalı bildiğinde Örneğin esmerden insanların geliseleri farklıydı Bülent ve insanların tuvaletleri bile farkıyla bu ayrım yoktu mutluluğunda kesinlikle ırkçılık reddediliyordu bu yönden hristiyanlıktan üstün olduğu söylenebilirdi onunla birlikte iki kadının şahitliğini ancak bir erkeğin şahitliğiyle denk gelen bu din kendisine göre hristiyanlıktan daha iyi geldi ondan sonra kendisine yüklenmek yatağının temsilcisi olmaktan ziyade elinden geleni yaparak bu resmi beceremem ve de bazı bir şekilde götüren bir Uşak herkes gibi Tanrının kulu olmak istiyordum zamanı geldiğinde onu açana kadar sabretmek varken işareti takip edip onu aramadan yanlış olduğunu düşünüyordum zamanla yüreği gittiğini Hatırlıyorum da kendisinden böyle bir olayı kimse talep etmemesine rağmen neden mucizenin Bu çocukla da etkili olmasını arzuluyor dedi ihtiyar bir ağaç gövdesi gibi kuru köklerine uzanan yalnız dağlarına coşkuyla göğe kaldıran yaşamına kendisini korkakça ve güvenle yanaşan başka genç bir yaşamın katılması minnettar olması için yeterli değil miydi dediğim dediği şey hayatın bir mucizesiydi bunu biliyordum hayatı ona bu imkanı sunarak yeterince iyi davranmamış meydan da ona kendisine giden ibadet yoluna ortaya çıkarmamış mıydı tasvir edebileceği bir fikir arayışında o figür ayaklarına gelmeyeceğim kızı hiçbir zaman algılayamayacağını bildiğine zorlamak yerine onun askerini yapmak mıydı zamanla yüreğine O da sakararım işte adam ayağa kalktı kendini rahatlıkla ülke hissediyordu çoğunlukla parlayan sonbahar güneşimiz ağrıyor güzel olan zamanlarında çok zehirli hissettiği bir duyguydu bu yavaşça ışığı yandı ardından dolaba genelde eski bir kitap aramaya koyuldu yüreği artık kendi doğru durdurdukları kaldırmaktan acizdir sonunda herhalde iki defa buldum onu Arzu ile sonra da gecenin bir saatler nereye kadar resmine başlamıştı Emine Şerife Uşak rahat bir koltukta otururken düşüncelere almış ve arkasına yaslanmıştı aynı pozisyonda dururken Messenger Onu kendimden Ve Başka hayatlardan değişik hikayelerle meşgul etmeyince çabalayan eş zaman anlattıklarına kulak kabartıyordu çalışma hızla ilerlemiyor orada ve Sam çizdiği tüm fikirlerin henüz son şeklini almış onu etkilemenin Yanına bile yaklaşamazlardı figürlerinde bir şeyler eksik gibiydi Sözde bir şekilde kanıtlayamıyordu ama içten içe o kadar cesedi ki o sakal tasarımı sürekli yazmaya yetiyor orada fakat hiçbiri hoşuna gitmiyor orada ondan Emine Şerife'ye bahsetmiyor orada kazanıyor Hatta yanında adam deneyimli olduğundan sanatçıları tanırdı bahaneyi günlerinde pencerelerden geçen aydınlatana bütün sıcaklığıyla caddelerde dalgalanan AFA gibi lütfen de karışma çıkacak seni istediğin bir şeyi ifade Kızın yüzünde yoktu sonunda öğretmen Yorgun Düşmüş yani insan tecrübeliydi ve sana zarar veriyorum ben onları zorlamak olmam sözleri ve sana güvenerek planından vazgeçti seçenekleri düşündü Emine Şerife hanımefendi işaretlerinden oluşmakta heyecana yaşamadığına karar verdi �şte düşünmüyor seni resmini yapmaktan vazgeçti onun yerine kucağında taşıyorum çocuğunu taşıyan Meryem Ana olarak resmetmeye karar verdim Kendi inancının hemen başlamak istiyorum Hayalimdeki mucizenin kaybolmasından ötürü içinden çıkılmaz bir karamsarlığa düşmüştü yaptığı denemelerin hislerini Taşıyan karşısındaki tuvali Emine Şerife'ye söylemeden çıkardım ve yerine yenisini taktım Emine Şerife bir sonraki gün hep yaptığı gibi kendini koltuğuna bırak ama yavaşça arkasına yaslanarak yalnız günlerinde yeşeren hoş sohbetler ve mutlu dakikalarken her zaman gelip çalışmanın başlama sana Beklerken yanında odadan gelen insanlara özgü kadın sesi ile Gurbet eden kişinin ve zaman öğretmen olduğunu anlayınca şaşırdım Gül dikkat dinlemeye çalıştı ama konuşmalarına net olarak duyamıyordu geçmemiştik Eğer kadın sesi kesildi kapı kapandığında adam içeri girip ona doğru yürüdü ressam öğretmen Seni biriyle tanıştırmak istiyorum işte senin gibi genç bir insan ismini harika Aynı zamanda benim öğrencimdir emin-i Şerife harikayı görünce içine bir sakın sakladığını hissettim acaba ama neden kıskançlık hissettiğini bir türlü anlayamadım yoksa ressamı öğretmene karşı özellikle izler mi bekliyordu adam konuşmayı bırakıp resmi başladı �şe sadece dış çizgileri çok Emine Şerife eserinin ana fikrini vurgulamak için çok heyecanlıydım uzaklara Dalan kızdan Eser yoktu bakışları sanki biri onu zorluyormuşçasına öfkeyle doluydu bakışları durmaksızın duvardaki oyun içinde Duran ve Normalde umursamadığı resimlere ve sözlere çeviriyordum elleri de aynı zorlamaya yani öğretmene dokunmak zorunda kalma istemem katılığını yansıtıyordu öğretmen bu resimde Onun kucağına bir bebek vermişti kucağındaki çocuğun dizlerinde oluşturdu ağrıyla hapsolmuş gibi hissediyordum hareket etmekten çekiniyordu bebeğin annesine onlara alacakken yapıyordu bir anda ailede oturan yeni evli bir kadın da bu tüm bunları işaret eden tek şey suratındaki gergin bir çizgi ile nihayetinde ve sana öğretmen bebek mışıl mışıl uyumakta ısrarcaydı her zaman vicdanıyla kucağına aldığı çocuğun annesi mutlu bir yüz ifadesine sahip ya ressamlara hayran olduğunu söyleyip duruyor orada Emine Şerife fiziksel yükten Kurtulmuş olmasına rağmen her gün aynı korkak davranışı sergilemek zorunda olduğunu düşününce fenalaşıyordu rahatsız Bir de vallahi gitti ve herkese gönder dedi anlatır bir de var sergilenen onlar çalışırken harika'nın yanına gelemiyorum şımarık tavalar sergilemesi ona mutsuz ediyordu evde gelen erken öğretmenin gömleğini giyiyor kendisine ne olur bu gömlek Sanki tek değilmiş gibi olmasına sebep oluyordu bebeğin adına iç çamaşırından başka bir şey yoktu gözlerini ondan ayırmayana her zaman babalardan vazgeçmesini bekliyorum sadece şekilde daha da ciddileşiyor da ancak bana asla Başaramadım içindeki olur ya da gizli bir tehdit etme uçmaya daha sonra Öf kanatlarını açık gökyüzünde üzülmeye geçiyorum beklediğin yerde hoşlanmayan dudaklarına gelip giden kelimeler kahvede durdu ama sürekli aynı yere dönüp rahatsızlığına da yanında götürdüğünde utancı yavaş yavaş saçma davranışları gönder çünkü artık bu iş monotonlaşmıştı tek tek idrak edeceği bir anda bu sırada resimde tek bir gelişme olmamıştı ancak versem bunu ona çaktırmamaya çalışıyordu nasıl olan şey çerçeve içinde Duran içi boş ve mühim olmayan figürlerin dış kontrolleriyle birkaç renk denemesiyle harika ise model olarak neden kendisini seçmediğini düşünüp duruyordu Oradan da her zaman öğretmene kızgınlığı adamın istediği şey yani o düşünceyi alışmasaydı ve ümitle beklediğin bir şeyi Aceleye getirmek gibi bir niyeti yok Yalnız seansların söylese belli bir süre için kısaltıldı her zaman olduğu ondan daha memnun ve kendinden emin gözüküyor Ve bu sefer inancı onu şaşırtmadı o sabahlardan birinde Allah'a çöpe atacaktı Ben gereken bir manzarayı çevreliyordu uzaklardan görünen sarışınla yakınmış gibi görünen bacalardan çıkan dumanlara görünen cadılar denizine inmek isteyen veya Umutlar Güneş ışıklarını bol bol Işık demetleri Teşekkürler küçük paralar gibi yuvarlanan çemberler Arda yanmayacaklara benzeyen daha keskin nişidlerine ışık saçan hayvanlar gibi hızla sıçrayışlarla üzerinde bayan arefe ve manası olmayan parlak şekiller bağışıklığı ve muhteşem gösteren adeta sivri parmakları yine bebeğin kafanı göz kapakları açılana 4 koşuşturmalar ve bakılmalar yaşayana kadar hafifçe dokunarak çocuğa uykusundan uyandırmıştı çocuk beni bile şerifenin kucağında huysuzca kıpırdamaya başlayınca Kız istemeden de olsa onu korumaya çalıştı çocuk ondan kaçmak yerine yeni gelenleriyle etrafında hak eden Babacığım beni yakalamaya çalıştı ama yakalayamadı bu yenilgiye ancak dikkatini arttırmaya yaradı Güneşin kızıl ışıkları durunca içlerindeki görünen hale gelen minik tombul parmaklarına daha da oynatmaya çalışıyor ve bu Safranbolu küçük Tamamlanmamış varlığına neden bedelini Farkına varmadan Emine şerifenin yeni güçlüğü öyleyse bir şeyle dolduruluyordu nefesimi vererek ve çocuğunun başına uğraşmasına neden ilacı yarat o oyunu bırakıp bıkmadan ya da suçsuz Yani siz varlığa olan kendini hatırlamadan seyrediyorlardı o zamana kadar Sadece etli bir çıplaklıksız biri olarak düşündü o küçük kusursuz bedende Onun için ilk defa bir insan hayatı gerçek bir insana hayatı oluşuyor o da her yaptığı harekete çocukta bir merakla izliyordu Adam onları hiçbir şey söylemeden izliyordu sözleriyle genç kızın içindeki inadı ve unuttuğu Tanca hatırlatmaktan korkuyor hakim hayatı ve onun içine bilen birinin mutlu tebessümü yumuşak dudaklarından kaybolmak bilmiyordum adama göre bunun ilginç bir tarafı yoktu tahmini verebilir ve olması gerekenden de hayatın bu kızı ölümden etkileniyor ve unutmayan kanunlarına duyulan güvendim bu kız çocuklarında sevmişti ve kaybetmişti ama kalbine tekrar sevgiye ve aşka açması gereken kendini bir kez daha Hırsız tekrarlayan mucizelerinden Birine çok yakın hissediyordum o mucize Zeki çocuklardan başlayıp bir anda kadınların karşılıksız iyiliğini ortaya çıkarır ve o yiyecek tekrar çocuklara gider öylece kendi çocukluğunu asla kaybetmeyip iki kez yaşardı kendi içinde ne karşısına çıkanların içinde çocuk kalıp hiçbir zaman evlenmeyen ve kendi çocukluğunda yaşamaya devam eden meryemin üzerindeki adamı mucizesine bu değil miydi her zaman güzelenin gerçek hayatta bir yansıması Yok bulamadım ve ulaşmakta olan bir hayatım anlaşılan her an tanrının ışığı asla inanmadım inanmıyorum Öfkeli değil mi ya daha hareketli özel yaratmış da hiçbir insanın Göz bebeklerinin devam et bize başka bir insanınkiyle aynı olmuyordu hiçbir insanım başka bir insanın parmak izleriyle aynı olmuyordu ya Ani fikirleriyle kendisine uzun zamandır zora sokan o gecenin geleceğine hissediyordum ancak temizliklerinin geri çevrildi öpücük kondurmak hariç sadece olmayıp hem baştan geri dönmek zorunda oldukları Ziya kapalı bir kaba olduğunu hissediyordu resmen devam ederdi düşüncelerini yok olacağına vararak öleceğine aldın düşünceleri çoktan gitmişti yine de yaptığı portrenin hakikateni bir daha görmek için bakışlarını o yana çevireyim de bir süre büyülenmiş gibi bıraksana o zamana kadar yaptığı araştırmalar onu bilinmeyen sesle kaplı bir yere götürdüğümü düşünüyor ona Yal şimdi açıkça görkemli bir şekilde karşısında hala böyle yanıyordu beklediği resim gözümün önünde duruyor ve Hadi yerinde olan bütün çocuk hareketleriyle gözünü güneşe çevirmişti güneşte anadan doğma bedelini zorluk ama yumuşak bir hayranlık vererek onu Yavaş yavaş parlayan bir meleğe çevirmişti o hareketle kafana bende duran Merhamet doğru ikinci bir yüz ona doğru çevirmişti O da bu Aydın kışın nuruyla kazanmıştı küçük çocuk Hayaller bebeği tek bir kötülüğe karşı korumak istermişçesine iki tarafta yerlerini almışlardı kafasının üstünde Saçlarının arasında yayılan içten gelen bir aleviymişçesine yanan silik bir Parıltı vardı titreşen ışıklarla uyum içindeki yumuşak davranmışlar diniyle farkında olmayışı birlikte incecik ve sayılan renklerden var olan ani bir davranışın yok edebileceği Silik güzel bir resim olmuştu harika Emine Şerife'nin yanına geldi öğretmen hakkında ne düşündüğünü sordum kibarca kendisinin bir köylü olduğunu ona yakışmadığını anlatmaya çalıştı O adam için en uygun kişinin kendisi olduğunu düşünüyordum Emine Şerife ise içten içe ona Hakkı buluyordu sonuçta kendisi Eskişehir'e bağlı Küçük Bir ilçede yaşayan bir kızdı Belki de ona layık değildi birden kutsal sesini duyduğunu sanma Ancak bu sefer kendini dişler dünyasına atmadı tamamen odaklandı durmadan hareket eden çocuğun elleri ve çoğunlukla çok haşin olan bu genç kızın başından yumuşak eymen'e herkes giderle onları bir araya toplayan mananın kısalığından ve Gökçe kalmak istermiş yaşına hapsetti Hayal gücünde sıcak yeni bir kan gibi Aktığını hissediyorum tüm hayatı o an renkler resimlerini iyi geceler yaşamak sonsuz cömertliğinin gizemine şimdi diyerek hiç olmadığı kadar yaklaştığı zaman tüm bunların mucizelerine ve müjdelerine hissetmekle bitmiyor onları tek başına oruç tutarak yaşıyordu uzun süre devam etmedi bütün çocuk sürekli hareket etmekten en nihayetinde yorulmuştu annesi de beklemekten sıkılmıştı ve zamanilen aklımıza yanaklarla işini yaparken gözlemleyen Emine Şerife ama garip şaşırmış ya adamın suratında yine Tanrıdan detaylarını her türlü mucizesinden bahsettiği Zaman Ki dövüş gibi Işıklar verirmiş ve Emine yine yaratıcılığı kaybolan ilahi kulede yaşlarına kadar karışık bir korkuyla bakıyor orada hissettiği Bu da duygunun tamamını çocuğa yönlendirdi hayretler içinde bıraktığı için oluşan utancanın yerinde yerleri esiyor sadece yaşamın cöbiyetliğini görmüştü ve böylesine zamanların çokluğu ve büyüklüğü ilk defa ressam sayesinde gördüğü tanımadığı insanların Düşsel güzellikteki şehirlerin ve uçsuz bucaksız Doğa manzaralarının resimlerinde hissettiği şaşkınlığı yeniden yaşamasına sebep oluyordu mazide kalan monoton gün tene farklılığın verdiği heyecan ve ulaşılamayan görkemeyi de canlanıyordu ancak yaratıcılık Hasretine içindeki karanlık köşelerde gizli bir aydınlık gibi parlıyordu o gün Hem Mümin için hem de resim adına bir dönem noktasıyla Gölgeler silinmişti genç kız yaşamın değerinden habersiz ve değersiz anılardan Doğan haz miktardaki parayla zengin olduğunu düşündüğünden değerli gördüğü bu ufak yaşanmışlıklara birleştirerek hareketle Birliği oluşturmuştu O nedenle hızla bittiğini sandığı bu seanslara huzurla takılıyordu çocuğun kabiliyetsiz ve güçsüz bedenini ardından bir yatağa adam seçiliyordu kızını Öfkesi aniden genç kızların çoğunlukla ve bebeklere ve hayvanları hissettikleri gibi vahşi ve hemen hemen tutkulu bir merhamete dönüşmüştü tüm zamanına çocuğa bakarak ve onu sıkıca sararak geçiriyordu kendini kaybetti Bu ırkları ol de bilmeden niteliğin en Görkem bu özelliğini hamileliği yaşıyordu hatırlamanın asıl nedenini unutmuştu geliyor Ona anında anımsayıp gülücükler saçan yaşam dolu bebekle utlu uzanıyor tasfir edilmeye geldi ve zamanında bu çıplak bebeğim ağırlığın dağıtıyormuş gibi hissetti aklından çıkarak samimiyetle uğraşmalarına devam ediyordu o günleri bir sokakta harcadığı zaman süresince durumu haksızın birbirine ekleyerek ördüğü ve örgüsü hakikaten Eyüp uyanık nefesiyle yıkılıp yok olan son sözlerini İyi geceler hayallerden biri gibi uzak geliyordu şimdi de sadece o zamanlarda hayatta olduğu düşüncesindeydi evinde geçirdiği zaman bir rüyaya kadar uzakta parmaklarıyla çocuğum küçük yerine tuttuğumda babam gayet canlı Bir düş olduğunu biliyordu Ve bu maviyi göğüslerde genel gülücüklerde sadece değildi yaşam Buydu işte ailesinin mirasında sürekli yer alan dünyayı bilinçsizce boşa tüketme lafını belaya kadın olmamasına rağmen kadınsal hazretlerinden desteğine yanıyordu onunla birlikte insanlara karşı artık Sevgi doluydu çocukluğunda aşkını reddeden kendisine hor Gören ve karşısında milyon olmasını sağlayan o yakışıklı Alman gence bir de affetmişti çok daha koyu bir tutam ve erkek parçalarını barındırıyordu Ancak her şey merhametli fikirlerin ve gizliden isteyin Hala aklım ve a**** düşlerin sevinciyle dans ettikleri bir halka oyunundan başka bir şey değildi çocuklar öyle bez bebeklerine kollarında nasıl saklıyorlarsa o da O da aynısını yapıyor yavrusunu taşıyan bir anneymiş gibi uzaklara bakıp rüyalar dünyasına dalıyordu adam bu değişimini ömürleriyle fark etmişti genç kıza şimdi daha yabancı olmasa da kesinlikle daha uzakta emeğine Şerife'yi ne katı değişime sevinmekten kendini alamıyordu Çünkü kızın kalesine artık çok rahat bir şekilde yok edebileceğini düşünüyordu Emine Şerife'nin içinde Çocuğa karşı hissedilen ufo'ya göre acı sevgiyi uzun zaman almıştı karşısında güzelliğine esir aldığı birbirinden farklı birçok görüntü canlanıyordu çok geçmemiştik ya her şey çok güzel bir oynadım işte Emine Şerife harika bir mutluluk içinde değil sanki gözleri huzurla açılıyordu çocuk bir anneden vermesini beklediğini kendi acemiliğiyle genç kızın göğsünü yakalamaya çalışırken Emine'nin duyduğu utanmış yanaklarını alev gibi yapıyor ama içine dolduran Duygu istememek değil Sadece mutlu bir haberim de akıp gelen maoka bir heyecan oluyor da ressamıma karşı artık hislerinden elinde yeniden aşık olmuştum yıllar sonra ve bu kez Başka bir ülkede her zaman gördükleri resmin oluşum sürecini oluşturuyordu ve sana bir sevgi gösterirsinden bir sevgi gösterirse mutluluğu erkek huzurlu içten değil bakıştan bir anne bakışa ortaya koyuyordu sessizce muhteşem bir eser çıkıyordu son derece saat bile sevdi oyun oynayan bir çocuk ve bir genç kazanan şefkatle ona da oraya girmiş başa ameliyatından önce hiç denemeleri kadar yumuşak ve parlak şekillerse gecenin ilahi Ateş öndeki halkalar Kader Keskin velette sanki ressamın içinde o gidenle aydınlığı yayan bir ışık girdiğini sanki şakacı dünyadan kucaklayıp kollayan saat bir kahve içiyor orada Onun olağanüstü bir tarafı yoktu yine de bunu ortaya çıkaran hayatın sırlarından biriydi Çünkü uzun üretkenlik yaşamak boyunca daima büyük bir ihtimal ile çizgiye çizgiye ekleyen Adam ilk kez neye benzeyeceği konusunda bir fikri olmadan Kendi resminden kaynaklanan kendine özgü bir oluşum ve gelişim istedi orada öfke halk hikayelerinde büyüdü Ruhlar eserlerine nasıl gizli gizli ama ertesi gün İnsanların iyi akşammış gösterle gece bitirildiğini görmelerini sağlayacak bir ilaçla yapıyorlarsa yaratıcı saatlerin ardından resme dönüp inceleyen gözlerine bakarken Vicdan da aynı şekilde hissediyordum mucize düşüncesi artık Onu içeri girmesine izin verme konusunda Irak kalmayan yüreğinin kafasını çalmıştı çünkü o yüzden restaurama sadece verdiği bütün çabanın meyvesi gibi değil çok daha uzak ve yüce bir şey gibi görünüyordu eşek seviyedeki ressamlarının tacı olarak bir de taşımaya uygun olmadığı bir şey Öğretmenin verdiği mutluluk ettikçe Derine inerek korku dolu bir ruh haline içinde Kendini bulmaya korkutuyor eserinden doğru parçaya dönüşüyordu Bu nedenle Emine Şerife ile babasına Bir Mesafe koydu çünkü genç kız sadece yarattığı Fani bir mucizenin yardımcısıydı ona her zamanki şefkatiyle kolluyor ancak ilçeye eskideki inancı gibi ilahi hayallerle doluydu yaşamın bayağı gücüm onun gözünden aniden mucizevi gözükmeye başlamıştı ona cevabı kim verebilirdi kutsal kitap eskiydi fakat yüreği maddiden ve Yaşamının ortasında yer alıyordu ilahım kanatlarının dünyaya yaklaşıp yaklaşmadığını sormaya izni var mıydı tarhananın işaretleri Bugün de dünyada mıydı yoksa sadece yaşamın boyunca Kaderinden miydi hayatından esrarengiz çok kolay olsa da adam bir cevap bulmak için ısrarcı olmadı ancak zamanında hissettiği kadar kendine güven duymuyor da Çünkü o zamanlar yaşamı olan inancı sağlamdı ömrünün varlığından eminim gerçek olduğunu kafasını yormuyorlar şu an her gece tablosunu iyice bir öfkeyle kapatıyordu Ne de olsa bir gerisinde Eve geldiğinde ayın parlak ışığının ve seri kutsaliyasına aydınlattığını görünce neredeyse duaları ederek yarattığı eserlerin önünde iz sökecekti o zamanlar Emine garip yaralarının üstü olmayan fakat bir fırtına Bir saniye kadınlığa yatan annen güzel köşelerine girerek ona aşırı Ve inanılmaz bir acıyla sarstan bir şey yaşanan büyüdüğünü ilk işaretlerini hissediyordu ve çocukluğa ulaşan bir kadın olmuştu kimsenin yol gösterip doğruyu söyleyemediği Karanlıklar Peki sen de ışıkları arasındaki mesafeyi Yalnız dikkat ederken aşırı ilginç bir karmaşıklık ruhuna doluyordu aynı zamanda yolunu kaybeden bir kız vardı içimde önceden tüm düzenbazlıklardan uzak durarak etrafına önemli olmayan tek laf dahi söylemeyen inatçılığı şimdi bu kahretti çıkmaz sokakta kaldığı günlerinin ortasına bir lanet gibi çekmişler Çünkü bereketsiz bir tohum gibi bu durumun içindeki farklı şirinliği inadının yüzünden algılayamıyor ve ardından yalnız kimsesiz bir açık bırakıyordu
