Inside Your Chest Is My Treasure

Unang Kabanata

"Driving a scarlet red Cadillac, Lindsey Abun steps out of her car wearing a red as blood, empire waistline, v-neck, off-shoulder, long trail, luxurious tulle gown made by the one and only, Gustavo Imperial, the multi-talented designer of Imperial Co., and Ms. Abun's fiancee." A reporter enthusiastically broadcast.

"Gustavo." Saad ni Lindsey ng nakasmirk at inabot nito sa lalaki ang napakakinis at puting kanang kamay.

"Mademoiselle," ngiting tugon naman ni Gustavo ng kunin ang kamay ng dalaga at halikan ito. 

Tinulangan niya itong makababa ng sasakyan dahil sa napaka-haba ba naman nitong sout na gown, mga hindi kumulang at sampung-metrong taas na trail ng gown.

(Kinabog ba naman ang hair ni Rapunzel sa haba ng train ng gown nito.)

"Hefty crowd we've got here." She smiled slightly for the camera.

"Indeed, my love." Sagot ng lalaki na nagpataas ng kilay ng dalaga.

"Yeah, now move. I want MY pictures taken." She said and pushed Gustavo away from her side, like pushing a nobody.

Agad naman siyang pinalibutan ng mga camera.
Kung hindi ka sanay sa flash ng camera sa mukha mo, then you'll probably be blind by now. But of course, she is none other than, THE Lindsey Abun. Sanay na siya sa spotlight, parang mahihimatay nga yata yan eh kapag hindi naging sentro ng kahit ano.

One can say she's an attention seeker.

One? I'm sorry, no, forgive me.
No. I meant a million people would say she seeks attention too much. She's basically an attention hoarder, if may ganun man. What happens if no one pays attention to her? No one knows, really. However, too much fame and attention made her the worst in the world.

*After the gala. At Abun-Viscassio Residence.

"Akala mo gusto namin yang pera mo! Isaksak mo yan sa baga mo! Wala kang utang na loob!" Padabog na sabi ng isang babaeng nasa 40's ang gulang.

"Kaya nga babayaran ko na. Para wala na akong utang. I brought a million pesos here, if you want gagawin kung sampung million. Just say how much and I'll give them to you." Saad naman ni Lindsey habang naka- numero quatrong naka-upo sa couch ng sala at sinisimot ang hawak na wine glass na may lamang red champagne.

"Tanga ka ba! Hindi matutumbasan ng kahit anong yaman o million mo ang pag-aruga nina mama sayo!" Sigaw naman ng dalagang nasa labing-pito ang gulang, si Alice, anak ng auntie nito na kapatid ng namayapa niyang ama.

"Yeah, yeah whatever. If you're done, I'm out." Sabi nito at tumayo na pagkatapos niyang inumin ng isahang lagok ang inumin niya.

"Lindsey!" Sigaw ng matandang lalaki sa likuran niya.

"Lo!" Sabi nito and smiled widely after seeing her grandfather. "Lo..." Saad nito at lumapit sa kaniyang lolo. She hugged the old man and held his hands. "Bakit po kayo nandito. Hindi po ba nasa villa ko po kayo?"

"Inuwi namin rito si Lolo. Tunay mang magarbo at napakaganda ng bahay mo pero ang palaging kasama naman ni Lolo ay ang mga kasambahay mo!" Bulyaw pa ni Alice.

"At least sa bahay hindi siya ma-eestress dahil sa inyo! Cheh!" Depensa naman nito. "Tayo na lo, iuuwi ko na kita." Saad nito at iginiya na ang lolo nito papunta sa labas.

"Ano ba! Hindi aalis ang lolo dito!" Pampipigil naman ni Alice.

"Tama na iyan, Alice." Mahinahong sabi naman ng lolo nito at tinapik ang kamay ng apo na nakahawak sa isang braso nito.

"Pero lo—"

"Alice!" Hiyaw naman ng ina nito, dahilan upang bitiwan niya ang lolo nito.

"Alagaan mo ang ina mo." Sabi ng lolo nito at umalis na.