ASLA BELKİ | B×B×B

4

Kucağımda uyuyan kedimin tüylerini yumuşakça okşarken bir yandan da balkondan görebildiğim kızıl gökyüzünü seyrediyordum. Bütün gün aklımı oyalamak için ders çalışmış, yemek yapmış ve bulduğum küçük boşluklarda da göğsümde yatan arkadaşımla ilgilenmiştim ancak şimdi yine buradaydım işte, en son günler öncesinde gördüğüm Giray'ı ve yaşananları düşünüp duruyordum.

Kendimle barışık birisiydim ben. Hislerim konusunda başkalarına olmasa bile en azından kendime dürüsttüm, Giray'ın bana sıcak bir yaz günü gibi hissettiren gözlerini ya da içimi eritecek kadar samimi gülüşünü düşündükçe göğüs kafesimde hissettiğim kıpırtıların ne olduğunu anlayabiliyordum. Üstünde düşünmediğim için başta yalnızca basit bir etkilenme olduğunu zannetmiştim, daha önce çeşitli nedenlerden dolayı bana ilgisini açıkça gösteren biriyle karşılaşmamıştım ve derslerimi düşünmekten bende etrafıma dikkat edecek bir halde değildim. Eğer onun ısrarcı davranışları olmasaydı muhtemelen onu da fark etmez, bana yaşattığı bu duygu karmaşasını hiç yaşamadan hayatıma devam ederdim.

Giray ben her ne kadar onu içeri almasam da bir şekilde hayatıma kendini dahil etmişti ancak yine de bundan pişman değildim. Bana kendimi değerli hissettiriyor, tatlı sözlerle kalbimi hızlandırıyor ve öylece durup ondan hoşlanmama neden oluyordu. Fakat kabul edemediğim, düşünmekten itinayla kaçındığım bir mesele vardı ki, yalnızca adını aklımdan geçirdiğimde bile tuhaf hissetmekten kendimi alamıyordum.

Hakkında hiçbir şey bilmediğim birisi elimi kolumu bağlıyor, kalbimde yeşerttiğim tüm güzel hislerimin birer birer solmasına sebep oluyordu. Onu suçlayamazdım, Giray ile ilişkileri her ne kadar benim düşündüğümden daha garip olsa da bu onunla sevgili olduğu ve birlikte oldukları gerçeğini değiştirmiyordu.

Bu denklemde bozuk ve hatalı olan benden başkası değildi.

Kucağımdaki Tanju'yu kendi yatağına yatırıp uzun süredir uzanmaktan tutulan boynumu esnettim, güneş çoktan batmaya başlamıştı ama hava öyle güzeldi ki dışarı çıkıp biraz nefes alasım gelmişti. Bazı düşüncelerim kalbimi sıkıyormuş gibi hissettiğimden ilk kez üşengeçlik yapmayarak, üstümdeki eşofmanları değiştirme gereği duymadan anahtarımı alıp çıktım evden. Cebimde telefonum ve kılıfındaki kartımla birlikte asansöre bindiğimde sitenin ilerisindeki büyük parka gitmeyi planlıyordum. Bazen derslerden bunaldığımda bisikletimi alır, yürüyüş yolunda biraz gezinirdim, bazen de akşam kütüphaneden döndüğümde o gün kendime hiç vakit ayıramadıysam eğer evde çay yapar, termosumla birlikte ışıklandırmalarla süslü yapay havuzun karşısında oturarak zaman geçirirdim. Bugün bunların hiçbirini yapacak enerjim olmadığından sadece biraz havanın tadını çıkaracak ve eve geri dönecektim. Erken uyuyup yarın sabah altıda kütüphaneye gitmeyi ve aksattığım dersleri toparlamayı düşünüyordum.

Çoğunlukla site sakinlerinin bulunduğu parka adımımı attığım anda gözlerim tanıdık beden yüzünden kısılmıştı. Sarıya çalan kumral saçlarını bu mesafeden oldukça net görebiliyordum, üstünde yine diğer herkesten farkını ortaya koyarak taktığı takılar vardı. Kotunun yanından sarkan zincirler, beline bağladığı hırkası ve boynunda parıldayan inci kolye ile Giray tam olarak dergilerden fırlamış gibi gözüküyordu. Onu burada gördüğüm ilk seferdi, eskiden benimle eve yürürken birkaç kez buradan geçmiştik ama etrafında birkaç arkadaşı varken ve ayağında ileri geri hareket ettirdiği kaykay ile onu ilk kez bu şekilde görüyordum.

Her zaman oturduğum banka yürürken hala burada olmasının şaşkınlığı vardı üzerimde. Evi buralarda mıydı yoksa sadece tesadüf müydü bilmiyordum, yanımda olduğu her seferde konuştuğu tek şey ben olduğum için hakkında bildiğim şeyler okulda duyduklarım ile sınırlıydı. Yine de, dersim olduğu günlerde onunla bir kez bile karşılaşmadığım ve onun da yoluma çıkmadığı günler sonrasında uzaktan bile olsa bu şekilde görmek biraz tuhaf hissettirmişti. Son yaşananlardan sonra benden uzak durma kararı almış olabilirdi, Doğan benden hoşlanmadığı için artık benimle ilgilenmiyor olabilirdi ya da o gece eve yürürken ağzımı açıp tek kelime etmediğim için bana kırılmış da olabilirdi. Bir sürü ihtimal vardı fakat gelip benimle konuşmadığı sürece bilemezdim ve benim de gidip sorma cesaretim yoktu ne yazık ki.