Bu katliam da olan herkes geride ya kendisini bırakıyordu ya da hatıralarını. Acılarıyla teker teker yüzleşiyorladı, ölüyorlardı. Bir kız çocuğu annesini, annesi ise kızını.
"Karanlık bir gölgeden ibaret, katliam daha bitmedi. Sen bu karanlığa mahku...
Bu kitapta geçen olayların hepsi rastgele yazılan bir kurgudan ibarettir, eğer kan, cinayet tarzında kitaplardan rahatsız oluyorsanız okumayabilirsiniz. Ayrıca kitabın ilerleyen bölümlerinde yetişkin içerikli bölümlerde olacaktır fakat merak etmeyin size bölüm başlarında gerekli uyarıyı yapmış bulunacağım sizde dilerseniz o sahneleri geçebilirsiniz.
Başlama tarihinizi yazabilirsiniz..
Bölümü okurken dinleyebileceğiniz şarkılar;
🎵
James Arthur - Impossible Sena Şener - Bak Bana Sertab Erener - İncecikler
🎵
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~K A T L İ A M G E C E S İ~
Gecenin en koyusuna büründü gökyüzü, Yerler buz tutmuş gibiydi.
Ağaçlardan gelen hışırtılardan dolayı ortam iyice gerilimli oluyordu. Rüzgar daha da bastırdı, kelimelerin tükendiği bir geceydi. Belki de şehirde bulunan herkesin son nefesiydi bu an, katliam, savaş artık nasıl adlandırılırsa şehri sarmıştı. Başroller ise sadece şehrin en yüksek yerlerinde durmuş olanları izliyordu.
Örnek vermek gerekirse: Kinyas Demirel şehirin en yüksek yerindeydi ve az önce gözlerin önünde evi yerle bir olmuştu fakat kimin umrundaydı?
"Canım acıyor!" Diye bağıran insanlar vardı, "bırakın bizi." Diyen vardı. Çocuklar yoktu hiç etrafta çocuklar hiç bilinmeyen bir kasabaya götürülüyordu. Kadınlar vardı şehirde. Evet bunun adı bir katliamdı. Hemde en iyisinden bir katliamdı. İnsanların şakaklarına silahın namlusunu doğrultuyorlardı. Teller vardı geçiş telleri insanlar etlerini kanatıp o telleri geçmeye çalışıyorlardı. Başarmak zor oluyordu.
Zaman doluyordu, eğer kaçamayı başaramazsanız oyunu kaybederdiniz fakat eğer kaçabilirseniz sadece minik kanamalarınızla bu katliamdan kurtulurdunuz. Nefes al nefes ver! Kadınlar, çocuklarından ayrıydı. Bir anne çocuğundan ayrı kalmak zorundaydı. Ne olmuştu da bir anda her şey böyle bir hale gelmişti? İşte bu sorunun cevabını kimse bilmiyordu fakat bilinen tek bir şey vardı o da buradan herkesin çıkması gerektiği. Nüfus kalabalık değildi ancak daha da azalmamalıydı.
Etrafta olanlar oldukça canice olsa da kimsenin umrunda olmuyordu. Kimse etrafına dikkatlice bakmıyordu. Ölenler çok vardı, mahşerden farkı neydi buranın? Arkadan gelen patlama sesleri, yerlerde bulunan kimin olduğu bile belli olmayan kanlar, cesetler ve daha çoğu bu şekildeydi.
