26 april 2023
Pov Matthy
"Zullen we maar gaan dan?" Vraag Milo nadat we een tijdje bij hem op de bank hebben gezeten. We hebben al een beetje ingedronken maar echt aangeschoten ben ik niet. "Isgoed, gaan we via het Rijnkanaal?" Volgens mij is dat de snelste weg. Milo knikt en Raoul loopt alvast vooruit, hij gaat nog meer vrienden opzoeken. Ik hoop dat hij wel terug komt, ik ken Milo niet zo goed en stel hij ziet zijn vrienden ben ik helemaal alleen. "Matt je bent aan het overdenken." Wat. Kan hij gedachten lezen of zo. Hij kijkt gewoon naar voren, "ik zie het aan je, je ademt te hoog door je longen." Ik kijk hem vragend aan, wat zegt deze mongool, je kan toch alleen door je longen ademen? Hij legt zijn hand op mijn buik, "focus op mijn hand. Je moet via je buik ademen." Ik focus op zijn hand, ik leg mijn hand op de zijne. Ik heb het gevoel dat ik meer steun krijg. Het werkt. Hij heeft me zojuist uit een beginnende paniekaanval geholpen.
"Kom we gaan even zitten, je zal vast wel moe zijn." Hij is lief. We gaan zitten op een bankje langs het kanaal, hij slaat zijn arm om me heen. Hij laat me echt veilig voelen. "Ik heb BPD" zeg ik uit het niets. Ik weet niet waarom, het gebeurde gewoon. "Geen zorgen, het geeft niet. Je lijkt me een leuke jongen. Aan dat BPD kan jij niks aan doen." Ik glimlach. "Ik weet dat we elkaar niet zo goed kennen maar als je met iemand wilt praten, ben ik er voor je hé?" Ik bloos, "Is goed Miel" ik leg mijn hoofd op zijn schouder, op een of andere manier laat hij me zo veilig voelen. "Zullen we verder?" Vraagt hij na een tijdje. Ik knik en sta op.
We lopen langs het kanaal, ik zie het gebouw van de Rabobank al. We zijn er bijna. "Oh wacht, daar staan een paar jongens die ik ken, kom" oh my god. Dit is m'n einde.
"Joo, Milo!" roept een van de jongens onze kant op en geeft Milo een knuffel. Hij heeft bruin haar, ziet er lief uit. "Hey, ik ken jou niet volgens mij, ik ben Rutger." Hij geeft me een box, "Hey ja ik ben Matthy. Vriend van-" ik wordt onderbroken door Milo "Mij!" Zegt hij glimlachend. Hij laat me blozen. Hij weet dat ik wilde zeggen, dat ik een vriend van een vriend ben. Hij laat me echt goed voelen.
Na een tijdje bij Rutger te staan krijgt Milo een berichtje. "Kut. Ik moet even iemand bellen, blijf hier ik ben zo terug." Eigenlijk wil ik achter hem aan lopen, vragen wat er aan de hand is. Hem steunen als hij dat nodig heeft. Maar ik blijf zitten. Ik blijf gewoon zitten, wat ben ik voor slechte vriend ook.
Na een kwartier is Milo nog steeds niet terug. Ik besluit hem te gaan zoeken, volgens mij liep hij naar rechts, een drukke straat in. Ik loop tussen drinkende mensen, de muziek staat hard. Ik zie allemaal soorten mensen. Maar geen Milo. Ik besluit terug te lopen naar Rutger, hij leek echt heel aardig. En hij is goeie vrienden met Milo, dan zal hij vast zijn nummer wel hebben.
