26 april 2023
Pov Matthy
Ik loop terug het straatje door. Bij de kroeg waar net het groepje van Rutger zat, zit nu niemand. Shit. Ik besluit Raoul te appen. Hij heeft Milo zijn telefoonnummer wel.
U; Hey Raoul, kan jij Milo zijn telefoonnummer doorsturen, of hem zelf appen? Ik ben hem kwijtgeraakt.
Raoul de graaf; Ja tuurlijk, wat kut. Als je hem niet kan bereiken moet je appen hè? Dan kom ik je halen.
Raoul de graaf; +31 6 ********
Raoul is zo lief. Wel heb ik nu Milo zijn nummer, eigenlijk durf ik niet te bellen. Maar stel hij kijkt niet op zijn telefoon, dan leest hij m'n appje ook niet. Ineens voel ik een hand op mijn schouder. "Daar ben ik dan" Milo. "Jezus anus ik dacht dat ik je echt kwijt was" zeg ik terwijl ik hem zacht op zijn achterhoofd sla. "Waar ben jij geweest man" vraag ik hem, ik leun een beetje tegen hem aan. Ik begin nu al moe te worden. Ik hoor muziek uit het straatje komen, verschillende kleuren lampen komen uit de clubs. Het is druk, wel gezellig druk, maar nog steeds veel prikkels. "Ik moest even iets regelen, geen zorgen alles is goed." Hij glimlacht. Hij doet raar, als in, hij doet normaal maar er is iets. Waarom wilt hij het niet zeggen? "Matthy je bent weer aan het overdenken, relax het was echt niks, een vriend van me had wat drugs over. Ik ben gestopt en heb dus het aanbod geweigerd. Hij bleef doordrammen dus ik werd boos. Daardoor duurde het langer." Niks om me zorgen over te maken. Hij heeft gelijk, ik moet stoppen met zo overdenken. "Ik ben trots op je Miel" zeg ik om de stilte te onderbreken. En niet alleen om de stilte te onderbreken maar ik ben echt heel erg trots op hem, hij heeft geen idee.
We lopen al een tijdje door het drukke straatje, ik heb zijn hand vast gepakt zodat hij me niet kwijt raakt. "Zullen we hier naar binnen?" Vraagt hij. Ik knik en we sluiten aan achter aan de rij. Na even te hebben gewacht lopen we naar binnen, hij doet zijn jas in een kluisje en ik doe hetzelfde. "Het is echt druk Miel" zeg ik, een beetje bang. Hij knijpt zachtjes in mijn hand en zegt "het komt goed Matt, ik blijf bij je en als het echt niet meer gaat moet je het zeggen dan gaan we" ik zet een stap naar voren en geef hem een knuffel. "Dankjewel Miel, je hebt geen idee hoe veel dit voor me betekend." Hij slaat zijn armen om me heen en zo staan we even. "Kom we gaan" zeg ik terwijl ik ons uit de omhelzing haal. Hij loopt weer voorop en steekt zijn hand uit, ik neem hem weer aan. We banen onszelf een weg door de menigte, richting de bar.
