3 september 2024
Pov Matthy
Ik loop richting het altaar, Milo staat daar in pak. Hij ziet er prachtig uit, ik zie hem een traan wegvegen. Ik glimlach terwijl ik mijn ogen ook waterig voel worden. Ik zie ook Rutger staan, hij is me zo dankbaar geworden sinds die ene nacht.
"Hey" fluistert Milo als ik tegenover hem ga staan, "hey" fluister ik terug. Milo pakt mijn handen vast en begint te praten.
"Lieve Matthy,
Wat ben ik blij dat Raoul jou heeft meegenomen die Koningsdag, vanaf het eerste moment dat ik jou zag was ik verkocht. Liefde op het eerste gezicht kan je wel stellen. Die ochtend dat jij naar beneden liep wist ik dat jij de man van m'n dromen was. Ik ben zo trots op je Matt, je hebt echt geen idee. Wat was ik blij die avond dat je met mij wilde blijven.
Iemand vinden waarvan je houd en die van jou houd is zo mooi, een mooi gevoel. Maar een zielsverwant vinden is een veel beter gevoel. Een zielsverwant is iemand die je begrijpt als geen ander, die van je houd als geen ander, die er voor altijd er voor je zou zijn, wat er ook gebeurt. Ze zeggen dat niks voor altijd is, maar ik geloof er zo in dat voor sommige, liefde door leeft zelfs als we er niet meer zijn."
Na zijn speech rollen de tranen over mijn wangen. Ik kijk hem aan, ook hij heeft tranen in z'n ogen.
~
Ik pak Milo zijn hand vast en schuif één van de twee ringen om zijn ringvinger, hij pakt het doosje over en schuift de overige ring om mijn vinger.
"Dan mag u nu de bruidegom kussen" zegt de trouwambtenaar na de trouw verklaring. Milo zet een stapje naar voren en legt zijn handen op mijn wangen, ik leg mijn handen op zijn schouders en ga op mijn tenen staan. Hij grinnikt, ik voel zijn warme adem dichterbij komen en ik sluit mijn ogen. Niet lang daarna voel ik zijn zachte lippen op de mijne.
"Dan verklaar ik nu Milo ter reegen en Matthyas het Lam getrouwd" zegt de trouwambtenaar glimlachend. Meteen vlieg ik Milo in zijn armen, ik hoor hem snikken in mijn schouder. Hij had me nog zo gezegd dat hij niet ging huilen.
Als we hand in hand omdraaien en richting de mensen lopen komt onze familie als eerst naar ons toe. Mijn moeder omhelst ons en wenst ons het beste, de zijne doet hetzelfde. Nadat al onze familie ons heeft gefeliciteerd lopen we door naar Rutger en Raoul die na die ene avond ook hele goeie vrienden zijn geworden.
Ze staan allebei met tranen in hun ogen, Rutger en Raoul zijn de meest lieve en emotionele mensen die ik ken. Ze merken altijd meteen als er iets is, ik ben zo dankbaar voor ze. "Wat ben ik trots op jullie" zegt Rutger terwijl hij Milo een knuffel geeft, snel trekt hij mij ook in de knuffel en ik sla mijn arm om Raoul. Even blijven we zo staan, met z'n viertjes. Wat hou ik toch van deze gasten.
En dat allemaal door één koningsnacht.
-
Ja, ik heb heel veel van dit hoofdstuk uit m'n ouders hun bruiloft gehaald. Ik had geen inspiratie oke😭 (dit is echt shit maar moest een epiloog maken)
