CEO's Secretary

04

CHAPTER 4 | ZEUSJAYY_

Carter David's POV

Hindi ko namalayan na gabi na 'rin pala. Kanina pa kase ako nagbababad sa computer para tapusin ang mga paper works na iniwan sa akin ng letcheng lalakeng 'yon. Kabago-bago, hindi na agad maganda ang trato sa akin. Hayst!

I checked the clock, it's already 8 in the evening. Masiyado na 'rin akong inaantok kaya napagpasiyahan kong umuwi na 'rin.

Tumayo ako sa kinauupuan ko. Ang hapdi pa 'rin talaga ng tumbong ko, punyeta talaga 'tong bagong boss ko!

Kinuha ko na ang mga gamit ko. Nilagay ko sa loob ng bag ang laptop, cellphone at mga paper works para matapos ko na 'rin.

Weekend pala ngayon kaya makakahinga ako ng maluwag dahil may 2 days ako para makapagpahinga. Maiiwan ko na naman 'tong nakatambak. Dinadala ko lang naman itong paper works sa bahay pero, dito ko pa 'rin sa office 'to tatapusin. Wala 'rin naman siyang magagawa.

Habang naglalakad ako palabas ng opisina ay nilinga-linga ko ang buong paligid. Mukhang ako na lang talaga ang naiwang empleyado rito sa office. Kung hindi ba naman dahil sa letcheng boss na 'to, sana nasa bahay na ako at nanonood ng paborito kong BL series. Panira talaga sa lahat ng oras 'tong lalakeng 'to, e.

Sawakas ay malapit na ako sa labas. Nakita ko si Kuya Nico, ang best friend ko noong college days pa.

"Kuya Nico! Nice to see you here! Sino ang hinihintay mo?" nakangiti kong bungad kay Kuya Nico.

Nico was a huge and a masculine kind of person. Malalaki ang kaniyang katawan gawa ng nagg-gym siya. And, I have a huge crush on him. Hindi niya lang alam kase, he's straight and I am bisexual.

Matagal na 'rin kaming magkakilalang dalawa. He was my friend way back before college. We are in the same block, and he was taking BS Entrepreneurship also. Nagkakilala kami dahil sa subject na Accountancy, since our professor couldn't bear to teach 5 sections in a row, he picked those students na magagaling when it comes to accounting. That's why, we became friends.

"Buti naman at lumabas ka na. Kanina pa kita inaantay dito, e. " I was quite shocked, wait what? He's waiting for me. That's unusual.

"H-hinihintay? Bakit po? " pautal-utal kong sagot sa kaniya. Ang unusual talaga n'ya! Hindi naman siya ganito noon. Halos araw-araw nga kaming nagb-bardagulan noon, e. But now, he's waiting for me. My crush was waiting for me outside our office!

"I just want to spend my last week with you. Bawal ba? Sige, uwi na lang ako." ani niya sabay talikod at hakbang palayo. Aalis na sana s'ya nang hinila ko s'ya kaya hinarap niya ako. Nagulat ako at halos hindi makagalaw sa kinatatayuan ko dahil sa sumunod na nangyari. Malapit na malapit ang mga mukha namin sa isa't isa, isang hakbang na lang ay magdidikit na ang aming mga labi.

Pareho kaming nagtitigan. Hindi pa 'rin talaga s'ya nagbabago, he's still as handsome as before. I can't stand his face. My heart was beating so fast as he was so close at me.

Ilang segundo 'rin kaming nagtitigan hanggang bumalik ako sa aking katinuan at humakbang palikod para lumayo sa kaniya.

"I am not prohibiting you to spend your time with me. I would love to spend my time with you, Kuya." ani ko sa kaniya sabay titig sa kaniyang mga mata. Hindi ko tinigilan ang aking sarili na tignan ang kaniyang mga mata. Pati 'rin s'ya ay nakatitig pa 'rin sa akin kaya naman, para akong natunaw sa mga titig n'ya.

Ilang sandali pa ay iniwas ko na ang aking mata sa kaniya. Masiyado akong natutunaw sa kaniyang mga mata, e.

"Let's go?" paanyaya n'ya sa akin na hindi ko 'rin naman tinanggihan dahil gustong-gusto ko siyang makasama. Pero, ang ipinagtataka ko, sa dami ng mga taong pupuntahan n'ya, bakit ako pa?