Bitmişti herşey. Benim için yolun sonuydu. O kadar boş hissediyordum ki düşünemiyordum. Toprağa kafamı yaslamış onun dağılan yüzünü görmemek için kendimi zorluyordum. Sırtımdaki beden üstümden kalkmasına rağmen kalkmamaya yemin etmiş gibiydim. Gözlerim yorgunluktan kapanmıştı. Açmıyordum. İstemiyordum, sadece, artık uyumak istiyordum.
Bir silah sesi daha gelince irkildim. Bir tane daha ve bir tane daha. Etraftaki diğer adamlar ne olduğunu anlayınca ormana kaçmıştı. Etrafta başka insanlar vardı. Kafamı kaldırıp bakamıyordum. O hayatta mıydı? Yoksa kendi canına kıymış mıydı?
" Patrooon kaldır kafanı! "
Mız mız bir kızın sözüne uyacak değildim. Korku tüm bedenime işlemişti.
" Tamam tamam yok birşey özür dilerim. Gel omzuna bakalım yaralısın "
Benden geri çekilince yüzüne baktım. Birşeyi yoktu. İçim o kadar rahatlamıştı ki
Tutup kucağıma aldım onu. Belinden tutup daha sıkı sarıldım. Hala ağlıyordum. Hıçkırıyordum. Dizlerinin üstündeydi fang. Her an üstüme düşecek gibiydi onu o kadar sıkı tutuyordum ki
" Yavrum tamam sakin ol "
" KES LAN SESİNİ SİKERİM ECDADINI AKILLI OL "
Yaşıyordu, o yaşıyordu..
Ben bu düşünceler içerisinde o kendini bana bırakmıştı. Kollarını boynuma sarmış öylece duruyordu.
" Patron neden teşekür etmiyorsun? Burada asıl işi yapan benim! "
Homurdanarak yerde bağdaş kurmuş küçük kıza baktım. Erkek gibi gözüküyordu. Ama sesi baya inceydi. Vücududa küçüktü. Kızdı ama erkeğe benziyordu bu nasıl üreme lan?
Etrafa baktığımda polis araçlarını gördüm. Leon ve diğerleri onları görünce kaçmış olmalıydı.
" Fang "
Sesim kırık çıkıyordu.
" Efendim gülüm? Söyle "
" Gidelim buradan "
Yüzüm buruştu istemsizce. Burada pek çok anım vardı. Bırakıp gitmek istemeyeceğim anılar. Ama burada kalırsam yaşadığım şeyler bana ağırlık yapacak, dibi görecektim. Fang saçlarımı okşadı. Tereddüt etmeden kucağıma oturdu.
" Gitmek istiyorsan siktirip gideriz yavrum, ama gözünü seveyim şu yarana bakalım bak vuruldun sen korkutma beni "
" Lan onuda alıcan salak ibne "
Fang bir sürü bavulu arabaya yerleştirirken benim birşey yapmama izin vermemişti. Omzumdan vurulduğum için doktor bir süre zorlamasın demişti. Fangte elimi birşeye sürmeme izin vermiyordu.
Fang gelip ellerini yanaklarıma götürdü. Bebek sever gibi beni sevdikten sonra ister istemez gene yumuşamıştım ona.
" Tamam yeter lan yeter "
Geri çekildi. Son kez evime baktım
" Gidelim mi? "
Kafamı salladım onaylarca. Burada kalmak istemiyordum. Kimseye söylemeden gidiyorduk. Gerek yoktu.
Yola çıktığımızda Fang'e baktım. Sevdiğim adamla birlikteydim. Gerisi önemli miydi?
Gözlerimi kapattım huzurluca. Hava açıktı. Daha sabah olmasına rağmen tüm günü aydınlatıyordu güneş. Çiçek kokusu açık camlardan sıcak rüzgarla yüzüme vuruyordu.
Hava sıcacıktı, artık iyileşmek isteyen kalbim gibi.
" Fang "
" Söyle "
" Bitti değil mi? "
Gözlerimi açmadan sormuştum. Elini atıp kafamı okşadı birkaç saniye ve elini çekti
" Bitti, bundan sonra herşey harika olacak. "
" Harika olmasına gerek yok, sen benimle ol yeter "
Kafamı yatırıp söylendiğimde fang sıcacık ve genişçe gülümsedi.
" Bak baak "
Bitmişti. Birlikteydik. Mutluyduk
Gerisi önemli değildi.
Sona gelen tek şey kitabın cümlesiydi, biz yeni başlıyorduk.
SON
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BİR KİTABIN DAHA SONUNA GELDİKKKYEHUU
evet hızlı bitti hemde çok hızlı.artı olarak birde kötü bitecekti normalde ama dedim zaten kitap bitti boşver güzel bitsin
Ama kitap aşırı toksikleşti. Bende dedimki daha iyi bir Fangar kitabı yazarım bunu bitireyim.
