Benim İçin Yaşa

3.Bölüm~Acı~

Başım dönmeye başlamıştı bakışlarımı yerde yatan cansız bedene çevirdin kan her yeri boyamıştı.
Suratsız,abla dediği kadına doğru koşmaya başladı. Cebinden telefonunu çıkartıp bir kaç tuşa bastıktan sonra kulağına dayadı."Acilen buraya gelin." dedi sanırım aradığı ambulanstı.
"Evet,okula yakın bir caddedeyiz." evet doğru tahmin etmiştim aradığı ambulanstı. Telefonu kapatıp başka bir numara çevirip "Ege acilen buraya gel." diyip telefonu kapattı.

Bakışları beni bulduğunda,ben hem ağlıyor hem de titriyordum.
"B-be-ben..." diyebidim sadece.
"Sana sonra gelecem." dedi sert ve hırslı bir şekilde "bunun bedeli ölümün olacak." dedi devam ederek. Ne yani benim öldürdüğümü mü anlatmaya çalışıyordu?
"B-ben ya-yapmadın."dedim daha çok ağlayarak.
"Kapa çeneni." dedi sert bir şekilde bağırarak.
"Be-ben sadece..."dedim devamını getiremeden yere yığılmıştım.

Bilincim kapandı.Karanlık beni kendisine çekti.Bu acımasız dünyaya geri gelme haliyle bir süreliğine bayılmıştım.

                         *
Her yer karanlıktı ben yerde yatan cansız bedene bakıp ağlıyordum.
"Sen yaptın." diyordu sesin sahibi.
"Ben yapmadım." diyordum ağlayarak ama hiç bir faydası yoktu.
"Sen yaptın." diyordu bir başka ses.
"Ben yapmadım." desemde faydası yoktu.
"Artık parlayan mavi gözleri olmayacak senin yüzünden." diyordu acı çekerek.
"Sen yaptın." dedi sert bir şekilde.
"Sen yaptın." diyordu biri ağlayarak.
"Sen yaptın." diyordu biri bağırarak.
"Sen yaptın." dedi biri ve boğazımı öldürecesine sıkarak.

"Hayır hayır ben yapmadım." diye bağırdım kabustan uyanarak
Elim boğazıma gitti ben ölmemiştim hayattaydım.
Etrafıma baktım soğuk bir depoya benzeyen bir yerdeydim belki de depoydu.Aman Allah'ım ne olmuştu?

Kabustan kötüydü o kadının cansız bedeni. Üstüme baktım, bakmaz olaydım siyah cropum kanlar içindeydi bu da ne?
Gözlerimi kapatıp olanları hatırlamaya çalıştım. Kadının cansız bedeni ve suratsız aklıma geliyordu sadece. Peki benim orda ne işim vardı?
Etrafıma tekrardan baktım belki bir şeyler hatırlarım diye, çok soğuk bir depodaydım. Ben neden burdaydım? Kim getirdi buraya beni?

"Demek acı çekmeye hazırsın." dedi biri arkamdan. Bu ses Suratsıza aitti arkama baktım neden bilmiyorum ama sevinmiştim.
"Ben neden burdaydım?"diye sordum.
Alayla güldü ama daha çok acı çekiyormuş gibi "ah unuttun mu Neler olduğunu?" diye sordu şaşkınlıkla.
"Ne oldu?" diye soru yönelttim yine.
"Rol yapma öyle yapınca acılardan kurtulmayacaksın." dedi sinirle. Bana doğru yaklaşıtı.
"Yaklaşma! Ne oldu bu kadar kızacak?" dedim bende sinirlenerek.

"Ne mi yaptın?" dedi korkunç kahkaha atarak. Ne olmuştu bu kadar kızacak gözlerimi kapattım hatırlamaya çalıştım. O ölü kadın, Suratsız'ın abla demesi ve...
"Hayır" dedim gözlerimi açıp bağırarak. Ben yapmamıştım.
"Hayır ben yapmadım." dedim ağlayarak.
"Sen yapmadın mı?" dedi alayla.
"Evet ben yapmadım." dedim bağırarak.
"Hem suçlu hem güçlü." dedi gülerek.

"Bak olayı tam bilmiyorsun ben yapmadım sadec-" devam etmeme izin vermeden "yeter sen yaptın dediysem sen yaptın demektir. Normalde babamın babandan intikam alması için seni kaçırmıştım ama bir neden daha oluşturdun ablamı öldürerek." dedi baskın bir sesle.

Ben yapmamıştım ki ona yardım etmek istemiştim sadece ama yardımdan ötürü ölüm olmuştu.
Suratsız bunu görünce benim öldürdüğümü düşünmüştü. Ben şimdi ne yapacaktım önümde iki seçenek var birincisi pes etmeden,bana zarar verse bile ayakta duracağım. İkincisi ise bunu kabullenip ölüme boyun eğecektim.

Aramızda olan adımları kapatıp işaret parmağımı omuzunu iteklemek için kaldırdım parmağımı omzuna koyup "ben yapmadım ama sen yaptın demeye devam ediyorsan çok pişman olacaksın." diyip parmağımla onu itekledim.
Yüzüme alayla baktı
"Merak etme seninle aynı seviyeye gelmeyeceğim sen benim pişmanlığımı düşüneceğini başına geleceklere hazır ol." dedi sırıtarak.
"Ben her zaman hazırım ama sende hazır olsan iyi olur." dedim bende cevap olarak.

"Güzel espiri" dedi kahkaha atarak.
Cebinden bir iğne çıkardı "o zaman başlıyalım." dediği an ensemden tuttuğu gibi beni kendisine çekti ensemde hissettiğim sızıyla inledim.
"Ablamın mavi gözleri senin yüzünden bir daha parlamayacak." dedi hırsla bu sözü kabusta da duymuştum ama şu an kabus görmüyordum kabusun kendisi bendim.

Başımın ağrısı devreye girdi tutunacak yer aradım ama bulamadım. Beni tutan Suratsız'ın mavimsi gözlerini ortaya koyacak gömleğinin yakasına tutundum.
Yine bayılmak istemiyordum ama vurduğu iğne etkisini vermişti. Bu iğne de neyin nesi? Hayatımda ikinci kez böyle acı çekiyordum. Yakasında duran elim titremeye başladı elim gevşedi ve en sonunda elim yakasından düştü. Tam düşecekken beni belimden tuttuğu gibi yere yavaşça indirdi.

  "Bu daha başlangıç." dedi gülerek.
Sonrası zaten acı çekerek bayılmam oldu. Beş yıldır benimle konuşmayan iç sesim Lorin konuşmaya başladı.
-Güçlü kalmalısın.
dedi.Sadece cevap verdim.
-Çok acı çekiyorum.dedim
-Güçlü kalmaya çalış.
-Olmuyor.
Tabii güçlü kalamadım bu lanet olası iğne çok acıtıyordu. Yine olmadı yine yenildim bilincim kapandı.
Karanlıkları deldim ışığı görmek için.

Sınav çalışmak için bölüm kısa oldu dördüncü bölümde görüşmek dileğiyle iyi günler:)