Oyuncu | GxG

2.

"3,2,1 Kayıt!"

İkimizde birbirimize doğru hızlı adımlarla yaklaşıyorduk en sonunda aramızdaki mesafe neredeyse sıfıra indiğinde Görkem'le ya da dizideki adı Barış'la öpüşmemiz gerekiyordu o ilk hareketi yapmak için yaklaştığında refleks olarak geriye çekilmiştim.

"Kestik!"dedi yönetmen ve yanıma doğru adımlamaya başladı.

"Arın noluyor? aynı sahneyi 3. kez çekişimiz bu, sen her en ufak yakınlaşmadan bu kadar rahatsız olucaksan olmaz bu iş ben sana söyleyeyim."

"Refleks olarak oluyor hocam alışmak üzereyim merak etmeyin, halledeceğim"

"Umarım öyledir, yoksa çok işimiz var demektir."diyip yönetmen sandalyesine geri oturmuştu. Derin nefes alıp;

"Arkadaşlar ufak bir mola verelim sonra bu sahneyle başlıyacağız tekrar"demişti. Bunca insan benim yüzümden evine geç dönücekti. Mahcup olmuştum.

Rol arkadaşım Görkem'in yanıma gelmek için adımlamaya başladığını gördüm.

Görkem iyi çocuktu İstanbul'a ilk geldiğimde bana çok yardımcı olmuştu, buraya biraz daha alışmamı sağlayan kişilerdendi. Üstelik evliydi ve benden beş yaş kadar büyüktü bana arkadaşı gibi değilde kardeşiymişim gibi davranıyordu, bu da beni daha çok rahatlatıyordu. Aklıma takılan ve en çok korktuğum şeylerden biri de buydu. Kötü veya yavşak bir partnerim olursa ne yapacağım diye düşünüyordum ama Görkem'le tanıştığım ilk gün bu tedirginliklerim ortadan kaybolmuştu. O iyi biriydi.

Görkem yanıma gelmişti.

"Takma kafana mesleğe ilk başladığımda bende böyleydim sonradan gerçekten alışıyor insan. Ben senin üstesinden geliceğine eminim."dedi beni rahatlatmak istercesine.

"Bu kadar insan da benim işimi doğru dürüst yapmamı beklemek zorunda kalıyorlar. Hiçbirinin yüzüne bakamıyorum artık."

"Geçicek, inan bana geçicek. Hem dizi çok seviliyor insanlar çalışmalarının karşılığını alıyor sen de biraz rahatla artık."

Mecbur öyle yapıcaktım. Derin bi nefes aldım. Herşey çok güzel olucaktı. ben gözüm kapalı gülümseyerek nefes alıp verirken çalışan kızlardan biri yanıma geldi.

"Arın hanım, yapımcımız Celal Bey sizinle görüşmek istiyor."

"Tamam moladayız zaten, karavanıma geçiyorum orada bekliyorum kendisini."

"Peki Arın Hanım, İstediğiniz başka birşey var mı?"

"İki çay getirir misin?"

"Tabiki efendim ama Celal Bey'in bir misafiri daha var. Sizin yaşlarınızda bir hanımefendiyle geldiler."

"Tamam üç olsun o zaman çay ne olur ne olmaz."

"Tamamdır efendim görüşürüz."

"Görüşürüz, kolay gelsin."

Bu da nerden çıkmıştı şimdi. Celal Bey'i tanıyordum iyi biriydi, işlerine çok önem veren biridir. Her işini titizlikle yapar, ama bugünlerde yapımcılığını üstlendiği önemli dizilerden birinin başrol oyuncusunun diziyi bıraktığını duymuştum. Adamcağızın yüreğine inmiş olmalıydı. Sanırım bundan dolayı, bu dizinin üzerine daha çok titremeye başlamıştı artık. Şimdi bir de Celal Bey'in mükemmeliyetciliği yüzünden daha çok baskı altında olucaktım.

Yanında benim yaşlarımda bir kız olduğunu söylemişti. Kimdi ki bu şimdi? Konuk oyuncu veya yeni bi oyuncu desen senaryoda Celal Bey'in tanıştırmasını gerektiricek kadar önemli bir konuk veya yardımcı oyuncu yoktu. Her neyse gelince öğrenirdim zaten.