DİANA SAVAŞÇILARI

1-YAPIŞIK

Dört tarafım savaştan kalan yıkıntılarla çevriliydi.Umutsuz insanların çehreleri solgun havanın etkisiyle sararmıştı.Annemi gördüm.O zamanlar kurduğumuz çadırların baş hekimiydi.Siyah bakımsız saçları mahsumluğundan ödün vermiyordu.O çok güzeldi.
Daha da yaklaşmak istedim.Ona dokunmak istedim ama serumun etkisi bitmek üzereydi.Koştum ama yetişemedim.Uyandığımda etrafım benim gibi arkasında bıraktıklarını hatırlamak  için cırpınan insanlarla doluydu.Göz yaşlarımı silip unutmaya yüz tuttuğum annemi hatırlamanın sevinciyle ufaktan gülümsedim.Yüzümü yıkadım ve odama çıktım.
Üzerimi değiştireli ve duş alalı on dakika bile geçmemişti yorgunluğumu atmak için uzanıcaktım ama Eleanor'un bana doğru yaklaştığını gördüm.
Eleanor benim kardeşim.Annem onu kurtarmak isterken öldü.Eleanor'un hafızasının bir kısmı silinmişti.Hatırladığı tek şey ben,köpeğimiz Pascal ve çocukluk anılarıydı.O onu kurtaran kadını unutmuştu.
_Annem nasıldı.
Çaresiz ama meraklı yüzünü inceledikten sonra yavaşca doğruldum.
_Güzeldi.
Beklediği cevabı alamamışcasına iç çekti.
_Bana onu anlat biliyorum senin içinde zor Sasha ama yardım etmelisin belki onu hatırlarım.
İmkansız olan bir şey için bana yalvarıyordu.Bu bir delilikti.Denemiştik.Serumu uç katı fazla uygulamıştık ama yinede etki etmemişti.Onun için üzülüyordum.Ona umudu olmayan bir şey için yardım edemezdim.Bu onu daha çok üzerdi.
_Ne yapmamı bekliyorsun Eleanor.Lütfen beni rahat bırak dinlenmem lazım.
Dolan gözlerini görmemek için yatağa uzandım ve göz bandımı taktım.Odadan gittiğini anladığımda çoktan uyumuştum.
                          ***

SCOTT
Yarım saattir farkedilmeden durduğum iki kolon arasında kendimi ele vermemin  sebebi bağırdıktan sonra arkama bakmadan koşmamdı.
_ Canınız cehenneme!
Daha atlatmam gereken 800'e yakın kuiper askeri vardı.Buradan kurtulursam robota dönüşmezdim ama beni böcek gibi ezmeleri olasıydı.Yinede korkmuyordum.Korkarsam bende onlar gibi yok olurdum.Düşünmek yerine cebimdeki haritayı çıkardım ve silahların olduğu mahzeni işaretledim.İlk hedefim orasıydı.Bir kaç silah aldıktan sonra insanların tutulduğu odalardan birine dalacak ve en güzel hamlelerimle kurtarabildiğim kadar insan kurtarıcaktım ve onları babamın komutasında olan sağ kurtulmuş insan  topluluğa götürücektim.Üzerime geçirdikleri siyah tişörtü yırttım ve kanayan elime sardım.Yere attığım çantamı da alıp mahzene doğru yürümeye başladım.On blok derken sekiz blok ilerlemem zor olmamıştı.Fazla kolay oluşu ise beni endişelendirmişti.Etrafta bir asker bile yoktu derken arkamdan güçlü ayak sesleri duydum.Görünürde yoklardı.Koşmaya başladım.Sadece bir silahla onlarca askere meydan okuyordum.Atlattığımdan eminken karşıma iki asker birden çıktı.Babam ile yaptığımız stex kaplamalı kurşunları ilk kez deniycektim.Babam onların kalkanlarını yıkan tek şeyin bu olduğunu söylemişti.İlk kurşun havada süzülürken hafifçe güldüm ve tam arkamda bulunan demiri alıp ikincisine geçirdim. Babam haklı çıkmıştı.Gülümsemem silinmek üzereyken gördüğüm "yasak bölge" yazısı mahzenin tam karşısında durduğumu anlamam sağladı.Biraz zorlansamda kapıyı eski usul toka yöntemiyle açtım.Gözlerimle taradığım mahzenden bir çanta dolusu silah çıkardım.İkinci hamle içinse gülüşümü arkada bırakıp ciddileşen yüzümü takındım.

                                                             ***

Ne kadar uyuduğumu bilmiyordum hala üzerimdeki yorgunluk geçmemişti.Saate baktım ve karnıma sardığım bezi çıkardım.Yemek saatiydi ve ben köpekler gibi açtım.Aşağı indiğimde Adam Amcanın kızgın yüzüyle karşılaştım

_Sonunda teşvik ettiniz bayan Sasha

Adam Amca bizi bir araya getiren kişiydi.Soylu değildi.Ciddi ,edepsiz ama aramızdaki en cesur ve en zeki adamdı.Oğlunu arkada bırakmıştı ama kendi kadar cesur olduğunu söylerdi. Dönüceğini umuyordu.Tamam döneceğine bende inanıyorum ama bir orduyla dönecek tabiri 20 lerindeki biri için fazlaydı.