Bir yere oturdum ve beklemeye başladım. Bi araba bana doğru yaklaşınca arabaya baktım araba önümde durdu ve içinden biri indi, bu hyunjin di.
Bianda hyunjin'e baka kaldım, daha önce sarhoşken yüzünü görmüştüm ve sarhoş olduğum için yüzünü hatırlamıyordum ancak bu adam çok yakışıklıydı.
"Ah merhaba siz hyunjin olmalısınız"
"Merhaba evet tanıştığıma memnun oldum"
"Bende memnun oldum"
Hyunjin yanıma yaklaştı ve elimdeki poşetlere baktı.
"Ver istersen ben taşıyim"
"Yok yok gerek yok arabaya kadar ben taşırım"
"Senin elin incilebilir ben taşırım"
Yanıma geldi ve poşetleri aldı. Gerçekten güçlü biriydi ben olsam taşıyamazdım.
Poşetleri arabaya taşıdı ve benim için kapıyı açtı.
"Büyür"
"Teşekkürler"
(Oğlum çok resmilerrr bırakın bu resmiligi)
Koltuğa oturdum ve o da kapıyı kapattı sonra arabanın etrafından dolaştı ve sürücü koltuğuna geçti.
Tam arabayı çalıştırdı gidecekti ki bana döndü ve bi süre beni izledi sonra bianda bana yaklaşmaya başladı. Gözlerim kocaman açıldı beni öpücek miydi.
Gözümü hemen kapattım, cidden şuan mı.
"Gözlerini açabilirsin"
Gözümü açtığımda kemerimin takılmış olduğunu gördüm. Aptal kafam, şuan arabadan aşşağı atlaya bilirim.
Acaba anladı mı diye ona baktım ve sırıtıyordu. Yaa cidden mi anladı mı şuan cidden utancımdan ölebilirim.
"Bu arada geldiğin için teşekkür ederim"
"Ne demek sen ara her zaman gelirim ben"
Gülümsedim ve Önüme döndüm başımı asla kaldırmak istemiyordum çünkü yüzümün kızardığını görmesini istemiyorum.
5 dakka sonra eve gelmiştik ve hyunjin bana yardımcı olmak için poşetleri eve kadar taşımaya ısrar ediyordu.
"Cidden hyunjin gerek yok"
"Cidden emin misin"
"Evet eminim yardımın için tekrar teşekkürler"
"Ne demek bi sorun olduğunda beni arayabilirsin hemen gelirim"
"Teşekkürler bay bay"
Poşetleri aldım ve eve doğru yavaş yavaş yürüdüm. Anahtarımı çıkarttım ve kapıyı açıp eve girdim, eşya ları mutfaka koyduktan sonra hemen oyun odasına gittim, onları azarlamasam olmazdı.
"Lan bana bakın"
Oyun oynadıkları için hiç biri bana bakmadı.
"Size yemek yapmicam"
Böyle diyince changbin hemen bana baktı.
"Lan niye"
"Lan iki saattir sizi arıyorum ama açan yok"
"Aramadın ki"
"Elli sefer aradım ama açmadınız bende sizin yüzünüzden rezil oldum"
"Sen ve rezil olmak mı kime rezil oldun"
"Orasını boş ver sen, sizin yüzünüzden başkasını aramak zorunda kaldım size yemek yok"
Changbin oyunu kapatıp hemen yanıma geldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
e-spor | hyunlix
Fanfichyunjin felix'i gördüğünden beri ona aşık olan bir hayranıydı. felix sürekli yayın açardı ve hyunjin hiç bir zaman onun canlı yayınını kaçırmazdı. felix profesyonel bir e-spor oyuncusuydu hyunjin ise ona takıntılı olan bir hayranıydı peki ama bu iki...
