Better days will come

Hoofdstuk 6

POV Femke

Ik luister aandachtig naar Raoul. Hij legt uit dat de jongens begonnen zijn met video's maken op YouTube, omdat ze het leuk vonden. Nu vinden ze het leuk, dat ze herkend worden, maar ze willen niet altijd de fame. Matthy zeker, die geniet echt wel van de aandacht maar sluit zich na een werkdag het liefst op in zijn kamer. Hij verteld dat Matthy helemaal niet zo dol is op mensen om zich heen en dat het veel betekend dat hij iemand wil leren kennen.

Mijn gedachten beginnen weer af te dwalen. Ik vraag me af of Raoul serieus is. Het klinkt best logisch, maar dan nog. Ik merk dat er een glimlach opkomt als ik aan Matthy denk. "Je vind hem aardig hè", hoor ik de stem van Raoul ineens. Ik voel dat mijn wangen rood beginnen te kleuren. Verlegen knik ik ja. Raoul glimlacht naar me. "Kom gewoon een keertje koffie drinken bij ons, dan zul je zien dat we helemaal niet zo erg zijn", stelt hij voor. Ik twijfel nog steeds. Ik ben zo gehecht aan mijn kleine wereldje. Misschien moet ik het een kans geven. "Ik zal erover nadenken", zeg ik tegen Raoul. Met een glimlach staat hij op "Dankjewel, dat betekend veel voor Matt". Raoul zet zijn kopje op mijn aanrecht en zegt "Ik moet er weer vandoor, we hebben opnames zo. Bedankt dat ik mocht komen om het uit te leggen".

"Weet Matthy dat je hier bent?", hoor ik mezelf vragen. Raoul glimlacht en geeft mij een knipoog "Nee, dat is iets tussen ons".

Raoul is inmiddels al even weg. Ik heb het hele gesprek nog eens overdacht op de bank en ik twijfel nog steeds. Maar het is wel wat Raoul zei, één kop koffie moet geen kwaad kunnen. Ik pak mijn telefoon erbij en ga naar het contact van Matthy. Hem in elk geval deblokkeren zal geen kwaad kunnen.

's Avonds in bed, kan ik de slaap niet pakken. Ik heb besloten dat ik Matthy en de jongens toch beter wil leren kennen. Ik heb Matthy een paar uur geleden geappt, of hij morgen tijd heeft voor koffie. Maar nog geen reactie. Dan hoor ik mijn telefoon trillen. Als ik hem oppak, zie ik een whatsapp melding van Matthy.

Matthy: Hej Femke, fijn dat je je bedacht hebt! Kun je morgen?

Femke: Hej, morgen moet ik tot 14.00 uur werken, zou je daarna kunnen?

Matthy: 15.00 uur bij ons thuis? Of wil je een rondje lopen ofzo?

Femke: 15.00 uur is goed, ik kom eerst wel naar jullie.

Zenuwen gieren door mijn lichaam. Ik ben stiekem wel benieuwd naar de jongens, hoe ze wonen en hoe ze zijn zonder camera. Raoul leek precies zo te zijn vanmiddag, zoals hij ook was tijdens het spel. Misschien vallen deze jongens wel mee. Met mijn hoofd vol gedachten, val ik uiteindelijk toch in slaap.