KUSUR

1

Evettt yep yeni bir kurgu ile karşınızdayım.

Yorumlarınız kadar beğenilerinize de ihtiyacım var.

Yorum yaparken lütfen gerçek bir yazar olmadığımı benimde hatalarım olabileceğini göz önünde bulundurun.

Her beğeniniz ve her yorumunuz beni deli gibi mutlu ediyor 🫠

Şimdiden teşekkürlerimi sunuyorum ve iyi okumalar diliyorummm ♡♡

                       .・✫・゜・。.

İnsanlar genelde kusursuz olan şeyleri sever. Oysaki insanı insan yapan kusurlarıdır. Her insanın kendine göre kusurları vardır ama bu kusurları sadece görmek isteyen görür ve ben Arya baştan aşşağı kusurun ta kendisiyim.

Bir soyadım yok, bir ailem yok, yada bir kimliğe bile sahip değilim. Sadece Arya ve ben bundan ibaretim. .Hayatım bir yetimhanede başladı. Yetimhanedeki kadın bana asi diye seslenirdi nedenini hiç bir zaman anlatmadı ama ben her zaman asi denilmesinin sebebinin dik başlılığım yüzünden olduğunu düşünürdüm.

Yetimhaneden 12 yaşında bir çocukken kaçmıştım. Sebebi ise yetimhanede uğradığım şiddet olmuştu. Herkes tarafından hor görülen dışlanan ezik biri olarak görülürdüm.

Sokaklar cennetim olmuştu adeta ve benim cennetimi cehenneme çeviren kış günleriydi. Hayatımı genellikle fırınlardan, bakkallardan çaldığım ekmeklerle geçirirdim.

Yırtık kıyafetlerim ve sokak ortasında yediğim ekmeğim ile insanların iğrendiği bakışlar her daim üzerimde gezmişti oysaki onlar anlamazdı aç mideyle yenilen sade ekmeğin güzelliğini. Onlar evlerinde her daim yiyecekleri yemeği bilirken ben o gün midemi doyurup doyuramayacağımı bile bilmiyordum...

                           ♩✧♪●♩○♬☆

Karşımda acı içinde yalvaran adama bakarken içimde acıya dair tek bir kırıntı bile yoktu. Taciz ettiği onca çocuk için sikini kesip ağzına vermeyi düşünüyordum tabi önce daha güzel planlarım vardı.

"Yalvarırım yapma ne olursun söz veriyorum bir daha dışarıya adım bile atmayacağım" Demesiyle sinirlerim tepeme çıkmıştı cidden bu kadar gurursuzluk fazla değil miydi?

"O lanet sikin ağzında olunca zaten bir daha adımını dışarı atamayacaksın" Dememle gözlerindeki korku kendini belli etmişti. Göz bebeklerindeki siyah nokta büyümüş,rengi atmıştı.

"Benim bir ailem, çocuklarım var.  Senden rica ediyorum yalvarırım yapma hem karım hamile şimdiden polise gitmiştir. Benim gibi biri için hayatını karartmana gerek yok. " Diye yalvarırken. Elimde tuttuğum bıçağı ateşe doğru tuttum. Ucunun kızarması işimi daha da basitleştirecek gibiydi.

"O çocuklarında ailesi vardı orospu çocuğu. O çocuklarında bir geleceği, bir hayatı, bir ailesi olucaktı sikik" Diye bağırıp kızarmış bıçağın ucunu adamın parmaklarına bastırdım. O acı içinde inlerken inlemesi hoşuma gidiyordu. Kahkahalarım depoda yankılanmaya başladığında adam kendinden geçmişti. Elindeki kemikler göz önüne serilince yaptığım şeyden hiç de pişmanlık duymuyor aksine gurur duyuyordum.

Su dolu bidonu alıp adamın başından aşşağı dökmeye başladım. Nefes nefese kalmış bir şekilde gözlerini açınca yüzümde belli belirsiz bir gülüş ortaya çıktı.

"Benim sinirlerim ile oynamayı kes kadın ne hakla bana dokunabiliyorsun. Seni altımda zevk ile inletince bakalım aynı şeyleri tekrar edebilecek misin? " Diye bağırınca büyük bir kahkaha patlattım.

"Ben sana kendimi tanıtmayı unuttum değil mi haklısın aslında ecelinin kimin elinden geleceğini bilmen gerek sana söyleyeceğim isim kafana güzelce kazınsın adi piç" Diyerek elimi pantolonunun üzerinde gezdirdim. Derin bir şekilde yutkunduğunu duyduğum an yüzümdeki gülümsemeye engel olamadım. Bir elimde tuttuğum kızgın bıçak ve diğer elim organındayken yüzüne yaklaştım.

"Asi sadece asi bunu bilmen senin için yeterli olucak sayın orospu çocuğu" Diyerek elimde tuttuğum kızgın bıçağı organına sapladım. Adamın bağırışları bana zevk veriyordu. Acı benim için herşey demekti ve ben o acıyı tadarken gıram korku hissetmiyordum.

Belimden çıkardığım silah ile adamın bedenine 42 kurşun sapladım. Deponun duvarına adamın kanı ile

"SİZİN SAĞLAYAMADIĞINIZ ADALETİ ASİ SEVE SEVE SAĞLAR "

Yazıp deponun dışındaki motoruma atladım...
                        
                         .・✫・゜・。.

Eve vardığımda kendimi ılık bir duşun altına bıraktım. Duştan çıktıktan sonra aynanın karşısına geçtim kızıl saçlarım omzumun biraz altında bitiyordu. Yüzümdeki çiller ve mavi gözlerim vardı. Ailemden yada akrabalarımdan kime benzediğim hep merak konum olmuştu.

Acaba ailem beni sevse nasıl bir hayat yaşardım diye hep merak etmiştim.

Kendine gel Arya seni sevselerdi bırakmazlardı. Bu halde olmanın tek sebebi onlar anlıyor musun sevgi bulamamanın tek sebebi onlar...

Düşüncelerimi bozan iç sesim ile kendime gelmiştim. Haklıydı sevgi gösterselerdi belki bu halde olmayacaktım.

Yumruk yaptığım ellerimi tam cama geçirmek üzere iken telefonumun çalmasıyla telefonu açmaya gitmiştim. ELİF yazısını görünce derin bir nefes alıp telefonu hoparlöre alıp mutfağa geçtim.

"Arya nerdesin sen neden telefonuna ulaşılamıyor? " Diye bağırınca göz devirdim.

"Şarjım bitmişti sen ne için aradın? " Dedim.

"Nasılsın?"dedi.

"Aynı sen?" Diye cevap verdim.

"Bende iyiyim işte şey diycektim yarın buluşsak mı bara falan uğrarız kafan dağılır" Dediğinde televizyonu açmak için odaya geçmiştim.

"Olur iyi gelir" Diye cevap verip haber kanallarına çevirdim.

"Ayyy tamam o zaman bebeğim yarın hallederiz öpüyorum" Demişti sesindeki heyecan belli olurken gülümsememi engelleyememiştim.

"Bende seni seviyorum güzelim" Diye cevap verip telefonu kapattım. Elif bu hayattaki en sevdiğim kişi olabilirdi. Bütün her şeyimi bilen nadir kişilerdendi.

Televizyondaki SON DAKİKA yazısını görünce sesi açtım ve kendi şaheserimi seyretmeye başladım.

Sayın seyirciler ASİ isimli katil maalesef yine şaşırtmadı. Depoda ölü bulunan bir erkek cesedi organı kesilmiş ve ağzına koyulmuş şekilde bulundu. Duvardaki yazı ise yeniden dikkat çekti...

Elimdeki sigaradan zevk ile bir duman alınca gülmeye başladım. Saatin 2 ye geldiğini görünce yüzümü buruşturdum ve sigaramı söndürüp odama geçtim. Gözlerimi kapatınca kendimi uykunun huzurlu kollarında buldum.....

Evet aşklarım umarım beğenmişsinizdir.

Arya karakteri hakkında aklımda çok güzel planlar var.