CAPABLE OF BEING WITH YOU(ongoing)

CHAPTER 1

"Hala!,pano to!"kanina pa di mapakali si jencen kanina pa ito nagpapanic habang ang kasama niya ay nakasandal lang sa elevator nakapamulsa,at kalmado lang ang mukha na nakatingin sa kawalan.

"Huy!tulong!,tulongan niyo kami!"pinagbabayo niya ang elevator,nakarinig ito ng panglinsik ng lalaki.

"Ba't di ka tumulong!,kaysa andyan ka lang"sigaw nito sa lalaki.

"May magagawa ba ang pagsisisigaw mo?,the door is thick,pano makakapass through ang boses mo?,it's just useless"Tanong nito na napairap sa kanya.

"Malay mo no!"

"do you think it can?too many people are here,but they can't hear you,why?beacause it is impossible that youre voice can pass through the super thick metal elevator door,is't possible?"tanong nito na ibinalik ang tingin sa taas.

"Hindi"napalabing sagot ni jencen.

"Don't worry,malalaman rin nila,just wait"

Napaupo nalang ito sa sahig,at ng biglang nag-ilaw ay bigla namang bumagsak ang elevator sa kaninay 15th floor nasa 4th floor na sila,kaya napasubsub si jencen sa sahig at ang lalaki naman ay kumapit lang sa hawakan ng elevator,tiningnan nito ang reaksyon ng lalaki pero kalma parin ang mukha nito,Ano bang meron sa lalaking to?manhid ba?.

Napatayo si jencen,at napatingin sa kanya ang lalaki.

"Fine?"

"Ha-haa?,F-fine?,y-yeah,fine,yes I'm fine"kandautal niya dahil nagulat siya ng kausapin siya nito.

Naiilang na siya dahil 30 minutes na silang stock sa elevator,bigla siyang nakaramdam ng paninikip ng dibdib dahilan para manghina siya.

Napakapit siya sa pader at pinagpapawisan napansin ito ng lalaki kaya,nilapitan na siya,umiikot ang kanyang tingin sa paligid pero nong tumingin siya sa lalaki straight lang ang tingin nito,nahihilo na siya,at di na makahinga.

"My m-med"

"what med?"

"I-n m-my b-bag,my b-b-bag"sabi niya sabay turo ng bag,kinuha ito ng lalaki,at hinanap ang sinasabi niyang gamot,kahit umiikot ang paningin niya,kitang kita niya ang lalaking kinakalikot ang bag niya habang siya at nahihirapan sa paghinga.

"It's not here"sagot ng lalaki sa kanya.

Nakalimutan pala niyang dalhin ang gamot niya dahil nagmamadali pala ito.

"Hey,are you okay?"tanong sa kanya ng lalaki,kahit kalmado lang ito nakikita niya sa mata ang pag-aalala sa kanya.

Tinaggal ng lalaki ang suit jacket at tinupi ang kanyang kanyang sleeve hanggang sa siko.

May dinukot ito sa bulsa,at ibinigay kay jencen.

"Here"

"A c-candy"

"yeah,hope it helps"kinain ni jencen ang bigay nitong menthos candy sa kanya.

"I eat candy sometimes when i get bored,and stressed"di pala namalayan ni jencen na nakasandal na pala siya sa balikat ng lalaki.

Hindi pa rin nagbabago ang pakiramdam ni jencen pero napapanatag naman siya dahil sa naririrnig niyang napakagandang boses at sa kinakaing candy.

20 minutes later...

Nasa ganoon padin silang puwesto,ganon parin ang pakiramdam niya,at lumalala pa.

"Hey,what's happening?"nasa boses ang pag-aalala ng lalaki sa kanya.

Hindi sumasagot si jencen,kaya binuhat na niya ito na inilagay niya ang suit jacket nito sa kanya bilang magsilbing kumot niya,dahil pag lumabas sila,malamig na.