Çakallarla Dans|Yeongyu♡

Ep1

Selam arkadaşlar bu benim ilk yeongyu ficim.. umarım beğenirsiniz..

Sabahleyin uyandım.. Ve yatağımdan hafifçe doğrudum annemle babam birbiriyle tartışıyorlardı..

Bu duruma alışkınım.. buyüzden umursamamaya karar verdim ve aşağıya indiğinde onları duymazdan geldim..

Annem bana sarıldı ve şunları söyledi

'Annesinin oğluşu günaydınn'

Bende gözlerimi devirip duygusuz bir sesle..

'Günaydın anne.. biliyorsun halısaha antrenmanım var kahvaltımı yapıp çıkıcam..'

Annem de üzgünken baktı ve şöyle dedi

'Biliyorum kahvaltın çoktan hazır.. kahvaltımı yapıp çıkarsın..'

Annemin sesi biraz kırgın çıkmıştı ve bundan dolayı kendime kızdım.. ona sıkıca sarıldım ve şunları söyledim

'Teşekkür ederim annecim ellerine sağlık.. çok güzel olduğundan eminim'

Kahvaltımı masasına oturdum ve kahvaltımı yapmaya başladım..

Annem nazikçe gülümsedi ve işine koyuldu..

Bende.. kahvaltımı yapıp fenerbahçe formamı üstüme giydim şortumu çoraplarımı ve cramponlarımı da..

Çıkmadan önce bir şişe suyumu da alıp evden çıktım ve halısahaya doğru yürüdüm..

Halısahaya vardığımda orada başka bit cocuğun daha olduğunu gördüm ve gözlerimi devirdim..

Saat sabahın 8'i ve bu saatte benim dışımda hakısahada kimse olmazdı..

Bu çocukda nereden çıkmıştı böyle..

Çocuğun üstündeki Galatasaray formasını gördüğümde daha çok sinirlendim ve elimde değildi..

Nefret ediyordum işte.. ben tam bir fenerbahçe fanatiğiydim.. Ve fenerbahçe dışı gruplardan nefret ediyordum..

Özellikle Galatasaraydan..

Çocuk bana dik dik baktı ve üzerimdeki fenerbahçe formasını gördüğünde de daha cok tiksintiyle baktı.. Bende aynı şekilde bakıyordum..

En azından duygularımın karşılıklıydı..

Sonunda çocuk beni sürmeyi bırakıp konuşmaya başladı

'Önce ben geldim.. buyüzden sıra benim.. başka zaman gel..'

Soğuk sesi beni daha da sinirlendiriyordu

Yumruklarımı sıktım ve onun gibi soğukta cevap verdim..

'Babanın malı mı..'

Sırıtarak bana baktı.. Ve elini omzuma koydu..

'Değil ama ben solo çalışmayı severim küçüğüm.. buyüzden hadi ikile'

Daha da Sinirlendim ve elimi tuttuğu omzumdaki elime götürdüm ve sertçe indirdim

'küçük mü sen kime küçük diyorsun lan'

Sırıttı ve kıkırdadı.. bu beni daha da sinir ediyordu..

'Hadi ama küçük değil misin 9. Sınıf olduğunu biliyorum ben 11. Sınıfım'

Gözlerimi devirdim

'Pekala.. yaşın bir önemi yok.. buraya antrenman yapmaya geldim.. Ve öyle de yapacağım'

Gözlerini devirdi.. Ve bitkin bir nefes verdi..

'Pekala antrenmanını yap ama beni rahatsız etme.. yoksa sonuçlarına katlanırsın anladın mı?'

Sinirden yumruklarımı sıkıca sıkıyorsun ve sinirimi birden kontrol altına almam gerektiğini anladım..

'Peki rahatsız etmeyeceğim..'

1 saatlik antrenmanından sonra evime geri döndüm..

Çok sinirliydim..

Sinirimi çıkarabilecek bir boks torbası olsa onu parçalarına ayıracağımdan emindim..

Bu arada ben beomgyu.. 16 yaşındayım.. 9. Sınıfa gidiyorum.. ben aşırı derecede football fanatiğiyim.. muhtemelen anlamışsınızdır..

Tuttuğum takım fenerbahçe ve salatasarmalılardan nefret ederim..

Ve öfke kontrolüm yok.. gerçekten yok çünkü her sinirlendiğinde birşeyleri kırıp parçalarına ayırmak istiyorum..

Bir gün bunu anlatabileceğim umuyorum