ÖZEL BÖLÜM -1

15.2K 1.2K 1K
                                    

Hyunjin Felix'in mezarının başında oturuyordu. İlk defa ağlamıyordu bu sefer, ilk defa yüzünde bir gülümseme ile gelmişti buraya.

Mezarı uçurumun kenarında yalnız başına bir yerdeydi. Ne bir insan vardı ne de başka bir mezar.

Her zamanki gibi elinde Felix'in intihar mektubunu tutuyordu. Her gün istisnasız şafak sökerken buraya gelir, gün bitimine kadar mektubu onlarca kez ağlayarak sesli okur ve evine giderdi. Bu sefer yine şafak sökerken gelmişti. Ama amacı farklıydı.

Mektubu sadece bir kere sessizce okudu. Son cümleyi sesli tekrar etti.

"Ben senin aşkınla öldüm, sen benim nefretimle yaşa."

"Ben senin aşkınla öldüm sen benim nefretimle yaşa."

"Aşkınla öldüm, nefretimle yaşa."

"Nefretimle yaşa."

"Nefretimle..."

Sonlara doğru sesi kısılmış ve gözleri dolmuştu ama hayır, bu gün ağlamak yoktu. Bu gün sadece gülümseyecekti. Bu gün mutluydu.

Her mezara geldiğinde onu rahatsız eden Felix'in halüsinasyonu yine gelmişti. Hyunjin'e her zamanki kırgın gözlerle bakıyordu. Ölümünün üzerinden bu gün tam bir yıl geçmişti, bir yıldır her gün susan Felix'in hayaleti bu gün ilk kez konuşmuştu.

"Neden mutlusun?"

Felix'in sesini özleyen Hyunjin'in gülümsemesi büyüdü.

Bir cevap vermedi, şu ana kadar sabahtan akşama sessizce onu kırgın gözlerle sadece izleyen Felix son bir kez konuşmuştu ya, ondan mutlusu yoktu artık.

Yavaşça ayağa kalkıp Felix'e doğru yürüdü. Hayaletine. Halüsinasyonuna. Sevgilisine.

Karşısında durdu. Tam uçurumun kenarında. Bir adım geriye atsa düşecekti.

Kollarını iki yana açtı. Sarılmak ister gibi. Felix'in halüsinasyonu Hyunjin'e sarılmak için ufak bir adım attı. Normalde sabahtan akşama kadar mektubunu okuyup ağlayan çocuk bu gün değişik davranıyordu.

Hyunjin ise Felix'in adımına karşılık kendini yüzünde huzurlu bir gülümsemeyle aşağı bıraktı.

Felix -yada hayaleti- elini tutmak ister gibi hafifçe öne uzattı, eli havada asılı kaldı.

Hyunjin'in ise hatırladığı son şey sevgilisi ile göz göze geldikten sonraki Felix'in çaresiz yüzü ve kendi yüzündeki huzurlu gülümsemeydi.

Yapıyorum bu sporu.

Psikolog masrafları benden

Acıdı mı? | HYUNLİXHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin