Bazen öylesi yorgundur insan Sanki ölü topragın misali, zaman Omzunda yük olmuş gibi yaşamak Yok olmak elde değil, yalın ayak Kayıp gitmek istersin mevcut varlığından Gözlere görünmeden Tozlu yollardan, izini bırakmadan
Anlamı düşmüştür her şeyin yavaş yavaş Elinden ayağından akıp gitmiştir dünya telaşı Acılardan, acılanmıyorsundur artık Anlamı da kalmamıştır, göz yaşının Ellerin bile yorgundur Düşüncelerin yorgun Durup bi köşeye öylece Bir hiçliğin kıyısında Bugulu gözlerine dolan yıllar yorgun Bedeninde çırpınan kalp Kaleminden dökülen şiir Dudaklarında dua Bir mezar yeri serilmiş ayakların altına Kalkıp gitmeye, adımların yorgun
Vuslat Tuna
23. Mart 2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
