Raven's Point of View
TAHIMIK akong nagbabasa sa ilalim ng puno na nasa southwest garden ng campus. Kapag gusto kong mapag-isa at makapag-isip-isip ay dito ako madalas lumagi.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa isip ko ang pagtatalo namin kahapon ni Eli.
Ganun ang sinabi ko sa kaniya, pero kahit ako minsan ay napapaisip rin. May pag-asa pa nga ba? Itutuloy ko pa ba ito?
It's been years since mawala siya.
Ayoko man mag-isip ng masama pero malaki ang posilidad na wala na talaga ang kaibigan ko.
It's been years, at ganun katagal ko na rin siyang hinahanap pero up until now ay Wala pa rin akong makuhang kahit katiting na bakas.
Mula sa librong hawak ko ay napatanaw ako sa malayo habang dinadama ang ihip ng hangin.
'What should I do?'
Despite having doubts, I still refuse to give up. Hindi ko kakayanin na basta nalang ito bitiwan.
Hindi lang naman paghahanap sa kaniya ang habol ko. I want justice for my friend, for myself.
Dahil hanggat hindi ko malalaman kung sino ang nasa likod ng nangyari ilang taon na ang nakararaan ay hindi rin ako matatahimik.
(Phone rings...)
Naputol ang pagmumunimuni ko dahil sa isang tawag. Agad kong inilabas ang cellphone ko para makita kung sino yun.
Unknown Number...
Sino to?
"Hello?" Nanatili akong tahimik ng ilang segundo para makinig sa kung sino man ang nasa kabilang linya pero walang nagsalita.
["..."]
"Hello? Who's this?" Kumunot ang nuo sa pagtataka.
Ano to? Prank call?
Ilang segundo ang lumipas ay nanatiling tahimik ang kabilang linya.
I rolled my eyes at pinatay ang tawag. I don't have time for these games.
Binuklat ko sa kabilang pahina ang librong hawak ko at nagpatuloy nalang sa pagbabasa.
🍁🕖🍁
"WHO is this?" Puno ng pagkairita ang boses ko at kitang-kita rin ito sa nakabusangot kong mukha.
Again, no response.
"Damn." Nanggigigil na pinatay ko ang tawag at muling ini-block ang number.
It's been three days ng magsimulang tumawag saakin ang unknown number na yun— scratch that, ilang beses ko ng blinock ang kung sino man na tumatawag na iyon na hindi nagsasalita pero tumatawag at tumatawag pa rin gamit ang iba't-ibang phone number.
It pisses me off.
Who the heck is playing these tricks with me? A scammer? My brother? Some jerk?
Umuusok pa ang ilong ko sa inis ng bigla na namang tumungo ang phone ko.
Again?!
Agad ko yun sinagot ng hindi tinitignan ang caller's ID at hindi hinayaang ang kung sino man man ang nasa kabilang linya na magsalita— not that it would say anything, "Listen here moron, whoever you are stop fvck.ng calling me will you? Siguraduhin mo rin na hindi hindi ko malalaman kung sino ka dahil ipapalunok ko talaga sayo itong phone ko! " and I hung up.
Agad ko rin ni-power off ang phone ko dahil paniguradong isa pang taqag at maibabato ko na iyon sa kung saan.
🍁🕖🍁
"TEKA LANG tawagan ko si Raven." Usal ng binatang si Nikko sa mga kaibigan niya.
Magtatanghalian na kasi kaya hinahanap na nila ito para maka-sabay ng kumain. Halos ilang araw na rin kasi nila itong Hindi nakakausap. Hindi alam ng binata kung masyado ba itong busy or iniiwasan at pinagtataguan na naman sila ng babae.
Hindi pa nakaka-ilang ring ay agad na sinagot ng babae ang tawag kaya agad niya ring ni-loud speaker para marinig na rin ng mga kasama niya ang sasabihin nito't tiyak na nagtatanong rin lang sila. Pero mukhang hindi yun magandang ideya dahil, "Listen here moron, whoever you are stop fvck.ng calling me will you? Siguraduhin mo rin na hindi hindi ko malalaman kung sino ka dahil ipapalunok ko talaga sayo itong phone ko!" at saka nito pinatay ang tawag.
Lahat silang apat ay napatigalgal at nagkatinginan.
"Pft. What was that?" Tanongng kaibigan ni Nikko na si Tristan.
"Galit na naman si Raven. Nag-away ba kayo?" Segunda naman ni Derek.
" No. Don't know what's wrong with her again. " Hindi alam ni Nikko kung matatawan ba siya or ano dahil sa inakto'r sinabi ng pinsan.
" I'm hungry. " Nagpasiya nalang silang mauna nang kumain ng magreklamo na ang isa pa nilang kaibigan na si Luke.
---
MABILIS na lumipas ang oras at uwian na naman nila.
Kasalukuyan naglalakad si Raven sa hallway ng C.H. ng bigla na namang tumunog ang telepono niya.
"Seriously?" Inis na pinabayaan niya lang itong tumunog.
Ilang minuto pa at natigil rin ito, pero ilang segundo lang ay muli na namang nag-ring.
"I've had enough." Kinuha niya ang cellphone at sinagot ang tawag.
Akmang magsasalita na si Raven ng isang boses ng babae ang marinig niya sa kabilang linya, ["Vena."]
🍁🕖🍁
Raven's Point of View
PARA akong binuhusan ng tubig na may yelo ng marinig ko ang boses na iyon.
'It can't be?'
"Y-you---" biglang naputol na naman ang tawag.
Is it her?
Matagal na pero hindi ko malilimutan ang malamig na boses na iyon.
Agad kong sinubukan mag-call back sa number na tumawag saakin kanina pero walang sumasagot.
"Pick up. C'mon." I'm anxious.
Wala talagang sumasagot kaya imbis na ipilit pa ay agad kong tinawagan si Eli.
["Hello?"]
"Listen. I need you to do your best to track a number. Ipaliwanag ko sayo later but for now do your best para ma-track kung saan nanggaling ang signal ng number na ibibigay ko sayo." Pagkatapos kong sabihin yun ay ni hindi ko na siya hinayaang pang magsalita dahil pinatay ko na agad ang tawag at iminessage sa kaniya ang number na tumawag saakin kanina.
There's finally a clue, a hope na buhay pa ang kaibigan ko. I'll definitely won't let this pass. Never.
BINABASA MO ANG
Crawford High: Hearts and Bullets
Teen FictionRaven Lee is a transfer student who suddenly enrolled in Crawford High in the middle of the school year. Aloof. Quiet. Snob. ...and HOTHEADED Her personality ALMOST made her invisible. But, her looks can never be ignored. She attracts both admire...
