İlk Aşkım

1. Bölüm Yeni üniversite

Selamm

İkinci kitabımız hayırlı olsun

Ve bol bol yorum ve oy gelsin🤭

Keyifli okumalar♡

"Anne ben çıkıyorum."

"Tamam güzelim ilk gününde başarılar."

"Teşekkürler annem." Dedim ve annemin yanağına ufak bir öpücük kondurdum.

Adım Umay, soyadım Aydın. On dokuz yaşındayım. Bu gün üniversite hayatımın ilk günü. Heyecanlıyım, hemde fazlasıyla. Orası nasıl bir yer, ortamı nasıl bunları hiç bilmiyorum. Ah! Bunları düşününce daha çok heyecanlandım.

Evden çıktım. Otobüs duraklarının oraya kadar yürümeye başladım. Sarıya yakın uzun dalgalı saçlarım rüzgarla birlikte arkaya savrulurken, sokakta sadece annelerinin elinden tutmuş okula koşan neşeli çocuklar vardı. Evet, apartmanda yaşamıyordum. İki katlı evimizde annem babam ve ben vardık sadece. Ve evimizin etrafı da iki katlı evlerle doluydu.

Nihayet otobüs duraklarına vardım. Üniversitemin tam önünden geçen bir otobüs vardı. Bu yüzden ona bindim. Kartımı basıp boş olan koltuklardan birine oturdum. Ve camdan dışarıyı izledim.

                                  ...

En sonunda geldim. Dış kapıdan içeri girdiğimde okulun büyüklüğü ve ihtişamlığı gözümü aldı. Bir süre okulu izledim.

Sonra telefonumu açtım ve dersiliğime baktım, ve okula doğru yürüdüm. İçeri girdiğimde ise tam karşımda dersliklerin hangi katta olduğu ile ilgili bir broşür vardı. İlk dersim oyunculuktu. Evet, tiyatro bölümünü okuyordum. Övünmek gibi olmasın ama oyunculukta iyiyimdir.

Sınıfa çıktım. Herkes hemen kaynaşmışa benziyordu. Boş bir yere oturdum ve sınıfı izlemeye başladım. Çok geçmeden yanıma bir kız oturdu. Güneş gibi saçları gökyüzü mavisi gözleri vardı. Bana bakıp gülümsedi.

"Merhaba." Dedi nazik sesiyle.

"Merhaba." Diye yanıtladım onu.

"Adın ne?" Dedi gülümseyerek.

"Adım Umay. Umay Aydın." Dedim gülümseyerek.

"Senin?" Diye sordum.

"Buse. Buse Eraslan." Dedi. Gülümsedim. Çok sempatik bir kıza benziyordu.

"Okulu gezmeye ne dersin?" Diye sordu.

"Olur." Dedim aynı gülümsemeyle.

Yürümeye başladık. Önce konferans salonunu gezdik, sonra yemek haneyi...

"Aaa kütüphane yazıyor." Dedi buse. Parmağıyla işaret ettiği yere baktım. Kapının yanında kütüphane yazıyordu.

"Orayı gezmedik." Dedim.

"Öyleyse gezelim." Dedi buse heyecanla.

Kütüphanenin içine girdik. Boyumuzdan büyük raflıklar vardı. Gözüme çarpan ilk kitabı aldım. Sabahattin ali'nin kitabıydı.

"İstersen sende kitap seç okuyalım." Dedim.

"Olur." Dedi.

"Kütüphane de bomboşmuş." Dedi buse. Kafamı salladım.

"Şurdaki çocuk hariç." Dedi. Baktığı yere baktım.

Bu bakışlar... Bu saçlar... Bana birini hatırlatıyordu...

Yazarın anlatımıyla...
(Umay'ın ilkokulundan bir kesit)

Küçük bir okul, ve küçük çocuklar...